Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫапса (тĕпĕ: ҫап) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Иван Иваныч мӑйне тӑсса, пур еннелле те пуҫне сулкаласа урисене шарт ҫапса илчӗ.

Иван Иваныч вытянул шею, закивал во все стороны и шаркнул лапкой.

IV. Тӗлӗнмелле мыскара // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӑл ӗмӗтленнӗ чухнехи евӗр йӑвашшӑн йӑл кулчӗ, куҫӗсене ҫаплах Константин ҫинчен илмерӗ: ҫав асран кайми ҫулсенчен пуҫласа, Мажаров ӑна канӑҫсӑр каҫсене, вут-кӑвар ялкӑшнине, чан ҫапса йынӑшнине аса илтерчӗ.

Он улыбнулся с мечтательной ласковостью и все не отрывал глаз от Константина: будто шагнув из тех незабываемых лет, тот вернул его к далеким тревожным ночам, грозовым сполохам, к стонам набата.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳртри япаласем тахҫантанпах асра юлнӑ, анчах тӗлӗнмелле — вӗсем пурте; мачча пӗрени ҫине ҫапса хунӑ тимӗр ункӑ та (ун ҫинче тахҫан Корней ачасене сиктерсе ҫывӑрттарнӑ сӑпка ҫакӑнса тӑнӑ), алӑк патӗнчи пӗрене ҫине ӗмӗрлӗхех ҫапса хунӑ тутӑхнӑ ҫекӗл те (ӑна тахҫанах, Корнейӑн хӑйӗн лаша пулнӑ чухнех ҫапнӑ, ҫекӗлӗ ҫине хӗлле лаша таврашӗ ҫакнӑ) мачча ҫинчи тусан витӗр курӑнакан краҫҫын лампи ҫунса хуратнӑ ҫаврашка та; кӗтесри тахҫан сенкер сӑрӑпа сӑрланӑ, халӗ сӑрӗ сӗвӗнсе пӗте пуҫланӑ ҫӳлӗк те (юлашки ҫулсенче ывӑлӗсемпе хӗрӗсем, турӑшсене илсе, унта хӑйсен кӗнекисемпе тетрачӗсене хунӑ) — ҫаксем пур-те куҫа ҫӗнӗлле курӑнаҫҫӗ.

Было удивительно, что все открывалось будто заново, хотя хранилось в памяти давным-давно, — и ввинченное в потолочную балку железное кольцо, на котором когда-то висела детская люлька, баюкавшая его ребятишек, и ржавый крюк, навечно вбитый в стену около порога еще в ту далекую пору, когда у Корнея была своя лошадь и на крюк зимой вешали сбрую, и проступивший даже сквозь пыль на потолке обгорелый кружок от керосиновой лампы, и облезлая, когда-то крашенная голубой краской полка в углу, куда в последние годы, сняв иконы, сыновья и дочери складывали свои учебники и тетради…

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хулпуҫҫинчен те ҫапса илтӗн ӑна…

Даже по плечу его хлопал…

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ромкӑ! — хӑратмалла асӑрхаттарччӗ Никодим, пурттипе хӑма ҫине ҫапса.

— Ромка! — угрожающе предостерег Никодим и стук-пул топором по доске.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чӳречесене ҫапса хуна хӑмасене кӑларма пулӑш пире, сан халӗ пурпӗрех нимӗнле ӗҫ те ҫук вӗт.

— Помоги нам оторвать доски с окон, все равно тебе сейчас делать нечего.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хаҫатра сӑн ӳкерчӗкне ҫапса кӑларнӑ-ҫке-ха унне, пӗтӗм облаҫа сарӑлнӑ, тен аяккарах та кайнӑ пуль.

Патретик, вишь, его в газетке пропечатали, на всю область пошло, а может, и дальше.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шурӑ пӳрт тӑррисенче юр шӑлса, вӗҫтерсе тӑрать, таткаланчӑк тӗтӗме ҫил пӗрре ҫӳлелле ҫӗклентерсе ярать, тепре ҫӗр ҫинелле ҫапса антарать те, вӑл кӑпӑк пек шурӑ кӗртсем ҫийӗн шӑвать.

Белые крыши курились поземкой, над ними метался косматый дым — ветер то вздыбливал его, то сбивал вниз, и он пластался по скатам сугробов, кипевших пенными гребнями.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

ФЗУ пӗтернӗ, виҫӗ ҫул ӗнтӗ штукатурта ӗҫлет, укҫине пирӗн Коробинран та ытларах ҫапса илет пулмалла…

Кончил фэзэо, три года штукатуром работает, денег зашибает поболе, гляди, нашего Коробина…

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Куратӑн пуль, — вӑл пӗҫҫисене ҫапса илчӗ, — эпӗ унта начарланман, кӗлеткене те пӑсман.

Как видишь, — она похлопала себя по бедрам, — я там не похудела и фигуру не испортила!

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Куратӑн-и, епле ҫапса хуҫрӗ.

— Вишь, как звездануло — и с копыт долой.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӑхта-ха! — хӑйне ҫамкинчен ҫапса аса илчӗ вӑл.

Постой! — хлопнув себя рукой по лбу, вспомнил он.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл алӑк патнелле мар, каялла, халӑх хушшинелле, утса кӗчӗ те унта типӗ ҫырана ҫапса кӑларнӑ хум пек ҫухалчӗ.

Она шагнула не к выходу, а назад, в самую гущу собрания, вошла, растворилась в народе, как волна, выплеснувшаяся на сухой берег.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Паллах, ман! — терӗ те Константин, хӑйне ҫамкинчен ҫапса илсе, кулса ячӗ.

— Конечно, мои! — ответил Константин и, хлопнув себя по лбу, рассмеялся.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нумай пулмасть хутса ҫунтарнӑ кӑмакаран ӑшӑ ҫапса тӑрать, унпа пӗрле пӗтӗм ҫурта тӑкӑскӑ сухӑр шӑрши сарӑлать.

От протопленной недавно печки веяло слабым жаром, разносившим по всему дому терпкий смоляной дух.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров, чӑматанӗсене лартса, калинкке ҫине ҫапса хунӑ пысӑк ункӑ патне аллине тӑсрӗ, анчах сасартӑк калинкке хупӑ маррине асӑрхаса илчӗ.

Опустив чемоданы, Мажаров потянулся было к массивному, вделанному в калитку кольцу, но неожиданно обнаружил, что она не заперта.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Турӑ вӑл тӑранма пӗлмест пулмалла: ӑна кирек мӗн чухлӗ парсан та, ҫаплах сахал — чиркӳсем ларт, ҫамкуна ҫапса ҫӗмӗр, чуна тавӑрса кӑтарт, вӑл пур, ҫаплах чӗнмест…

— Бог, он, видно, ненасытный: ему сколь ни давай, все мало — церкви построй, лоб расшиби, душу наизнанку выверни, а он знай себе молчит…

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӗне чышкӑпа ҫапса пуҫа кӗртейместӗн, ачана пушшех тарӑхтаратӑн ҫеҫ!..

— Веру в башку кулаком не вдолбишь, а его еще пуще ожесточишь!..

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйӗнпе пӗрле амӑшне пӗрре ҫеҫ чӗнмен — йӑлт пӑрахатпӑр, пӳрте ҫапса питӗретпӗр те кунтан тухса каятпӑр, тенӗ, анчах амӑшӗ пачах хирӗҫ пулнӑ.

Не раз он звал с собой и мать — бросим все, заколотим избу и уйдем отсюда, но она отказывалась наотрез.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Питрен ҫапса вӗтӗ юп тӑкӑнать, хапха тӑррисем шурӑ тусанпа витӗнеҫҫӗ.

Сыпал мелкий, бьющий в лицо снег, крыши и козырьки ворот уже запорашивало белой пылью.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех