Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫӳхе, шурӑ платье тӑхӑннӑскер, вӑл хӑй те шурӑрах та ҫӑмӑлрах курӑннӑ: унӑн ӳчӗ хӗвелпе хуралман, хӑй сыхланма ӗлкӗрейменнипе шӑрӑх кӑна унӑн питҫӑмартийӗсене хӑлха патне ҫитиех кӑшт хӗретсе янӑ, унӑн пӗтӗм ӳт-пӗвне лӑпкӑ юлхавлӑх юхса кӗрсе сарӑлнӑ, унӑн лайӑх куҫӗсенче тӗлӗрекен тунсӑхлу палӑрса тӑнӑ.

Одетая в легкое белое платье, она сама казалась белее и легче: загар не приставал к ней, а жара, от которой она не могла уберечься, слегка румянила ее щеки да уши и, вливая тихую лень во все ее тело, отражалась дремотною томностью в ее хорошеньких глазках.

XXIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анчах унӑн ырханкка ӳчӗ вилӗмпе кӗрешнӗ чух, пӑрлӑ алӑ айӗнчи кӑкӑрӗ тертлӗн сывланӑ чух, юлашки вӑйӗ пӗтсе ҫитнӗ чух карчӑк пӗр май сӑхсӑхрӗ, пӗрмай пӑшӑлтатрӗ:

А между тем пока ее ветхое тело еще упорствовало, пока грудь еще мучительно вздымалась под налегшей на нее леденящей рукою, пока ее не покинули последние силы, — старушка все крестилась и все шептала:

XXII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Катьӑна салтаксем тытса тӑраҫҫӗ, унӑн юнланса ҫурӑлса пӗтнӗ кӗпи ӳчӗ ҫумне ҫыпҫӑннӑ.

Поддерживаемая солдатами, Катя стояла в окровавленной, изорванной в клочья рубашке, пристывшей к телу.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унӑн куҫӗсем кӑн-кӑвак кӑвакарса кайнӑ, пит шӑмми ҫийӗн ӳчӗ пӗр чарӑнмасӑр чӗтресе тӑрать.

Глаза ее были синие-синие, и на скулах, не переставая, двигались желваки.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унӑн кӑкӑрӗ ҫине усӑннӑ пуҫне кепепе чӗркенӗ, ҫӳҫӗпе куҫхаршисем ӗннӗ, пичӗпе мӑйӗ ҫинче вырӑнӗ-вырӑнӗпе ӳчӗ хӑпаланнӑ.

Голова его, низко опущенная на грудь, была перевязана полуистлевшей рубахой, волосы и брови опалены, кожа с лица и шеи местами слезла.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӗрхӗлтӗм хура тӗс ҫапнӑ ӳчӗ пӗҫ кӑкӗ таранах тӗксӗммӗн ҫуталса йӑлтӑртатать, ун ҫине пур тӗлте те пӑтӑр-пӑтӑр хӑмӑр кӑвак шатра тухса тулнӑ.

До самого бедра кожа, принявшая темно-фиолетовый оттенок, лоснилась и была покрыта темными бархатистыми на ощупь пятнами.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Турӑҫӑм, мӗн тери тунсӑхламарӗ вӑл уншӑн, мӗн тери тӗмсӗлсе кӗтмерӗ ун ӳчӗ ҫак пысӑк та чӑртмах алӑсене!

Господи, как она соскучилась по нем, как истомилось, наскучало по этим большим неласковым рукам ее тело!

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Леш ӑна хирӗҫ: «Кунашкал чирлисем, коллега, медицинӑра санпа манран кая мар чухлаҫҫӗ. Мӗнпур практикӑна хӑйсен ӳчӗ ҫинче ирттернӗ».

А тот ему: «Такие больные, коллега, не хуже нас в медицине разбираются. На собственной шкуре практику проходили».

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унӑн кӑштах кӑвакарса темле тӗксӗм сенкертерех тӗс ҫапнӑ шурӑ ӳчӗ ҫинче ҫинҫешке тарӑн шӑйрӑлчӑксем — вӑлта йӗпписен йӗрӗсем палӑраҫҫӗ.

На белом теле ее, лишь слегка посиневшем, принявшем какой-то голубовато-темный оттенок, виднелись глубокие проколы — следы крючков.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл час-часах вӗри хӑйӑр ҫине пичӗпе ӳкрӗ, ҫӗтӗлсе пӗтнӗ пӳс кӗпин таса мар лӑстӑкӗсене ҫил тӑрмаларӗ, ҫавӑн чух вара конвоирсене унӑн ӳчӗ карӑнса туртӑннӑ сарлака шӑмӑллӑ ҫурӑмӗпе чармакласа хунӑ урисен ҫуркаланса пӗтнӗ хура тупанӗсем курӑнчӗҫ.

Он часто падал лицом в раскаленный песок, ветер трепал грязные лохмотья бязевой рубашки, и тогда конвоирам были видны его туго обтянутая кожей костистая спина и черные потрепавшиеся подошвы раскинутых ног.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл таз ҫине шыв янӑ та ӳчӗ хӗп-хӗрлӗ пуличчен йӗпе пит шӑллипе шӑлӑннӑ, аялти кӗпине улӑштарса, хӑвӑрт вырӑн ҫине кӗрсе выртнӑ.

Она налила тазик воды, натерлась до красноты мокрым полотенцем, переменила белье и быстро легла в постель.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажарова симӗс китель тата ҫап-ҫутӑ тасатнӑ атӑ тӑхӑннӑ ҫак хастар ҫын умӗнче мӗн пур йӗри-тавралӑх каялла чакнӑ, хӗсӗннӗ пек туйӑнчӗ; пит ҫӑмартисене вӑл ӳчӗ кӑн-кӑвак курӑнакан пуличченех яп-яка хырнӑ; хыткан пит-куҫӗ кӑнттамраххӑн хускалнинче вӑл хӑйӗн вӑйӗ ҫине хытӑ шанса тӑни палӑрать.

Все окружающее словно потеснилось перед энергичным человеком в защитного цвета кителе и аккуратных начищенных сапогах; щеки его были тщательно выбриты, в резких и грубоватых чертах сухощавого лица, в скуповатых, но властных жестах были законченность, определенность.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗнтрӗк Бахолдинӑн пит-куҫне тӗксӗмлентернӗ, ҫавӑнпа унӑн тарӑн куҫ шӑтӑкӗсем, путса кӗнӗ пит ҫӑмартисем, янах айӗнчи пӗркеленнӗ ӳчӗ тата лайӑхрах палӑрать.

Сумрак утяжелял лицо Бахолдина, подчеркивал глубокий провал глазниц, ввалившиеся щеки и дряблый мешочек под подбородком.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫамки тӗлӗнчи ӳчӗ купчесе ҫурӑлса кайнӑ, питҫӑмартисем хура хӗрлӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ, ҫӑра лӑймакапа витӗннӗ пуҫӗ ҫинче ҫӑм перчетке выртать.

Кожа на лбу вздулась и потрескалась, щеки багрово лоснились, а на самой макушке, покрытой студенистым месивом, лежали шерстяные перчатки.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн шурӑ мӑйӑхлӑ пичӗ ҫинчи ӳчӗ ҫилпе кушӑрхаса сӗвӗннӗ, ҫурхи хӗвел ӗнтсе янӑ мӑйӑхӗпе куҫ харшийӗсем тилӗ тирӗ пек хӗрлӗрех саррӑн курӑнаҫҫӗ.

На белоусом лице его кожа была вышелушена ветрами, усы и брови, припаленные вешним солнцем, отсвечивали лисьей рыжиной.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокманӑн пит шӑммисем ҫинчи ӳчӗ чӑмаккан-чӑмаккан мӑкӑлленсе тухрӗ.

У Штокмана кожа на скулах собралась комками.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ сӑнӗ хаяр; путса кӗнӗ питҫӑмартисемпе шӳрлеке кӗтеслӗ пит шӑммисем ҫинчи ӳчӗ халсӑр ҫыннӑнни пек тӑртанса кӳпченӗ те, вӗсем халь тикӗсленнӗ майлӑ курӑнаҫҫӗ.

Загорелое лицо его, на котором нездоровая полнота сровняла рытвины и острые углы скул, было сурово.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Ольга Николаевнӑн ыраш улӑмӗ пек йӑлтӑркка сарӑ ҫӳҫ пайӑркипе витӗннӗ шупка хӗрлӗ хӑлхи ҫине, хӑйӗнчен пӗр аршӑнри питҫӑмартисен пурҫӑн тӗслӗ ӳчӗ ҫине сӑнаса тинкерчӗ; куҫӗпе ерипенех платйӗн кӑкӑр тӗлӗнчи катӑкӗ патнелле калта пек шуса кӗрсе кайрӗ те, вӑл хӗрарӑмӑн пысӑках мар, ӗне ырри пек сарӑрах шурӑ чӗччине тата аялалла усӑннӑ хӑмӑр пуҫлӑ чӗчӗ вӗҫне курчӗ.

Он посматривал на розовую мочку крохотного ушка Ольги Николаевны, прикрытого прядью золотисто-ржавых волос, на шелковистую кожу щеки, находившейся от него на расстоянии аршина; глаза его по-ящериному скользили к вырезу на груди, и он видел невысокую холмистую молочно-желтую грудь и пониклый коричневый сосок.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӑтӑмлӑх ҫитерме тата хӑйне аристократла тыткалама пӗлнине ҫеҫ Краснов лӑпкӑ сӑнлӑ курӑнать; анчах тарӑхни пурпӗр ҫиеле шӑвӑнса тухать-тухатех: кӑвакара пуҫланӑ мӑйӑх айӗнчи ӳчӗ ҫилӗллӗн туртӑнкаласа, тути-ҫӑварне нӗрсӗрлетет.

Только благодаря выдержке и присущей ему светскости Краснов хранил внешнее спокойствие; но негодование все же осиливало: под седеющими усами нервный тик подергивал и искажал рот.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Бунчук Максимка ӳчӗ вилес умӗн асаплӑн туртӑна-туртӑна илнине пӑхса выртрӗ-выртрӗ те пуля шӑтарса янӑ пуҫӗнчен пӗрӗхсе тухнӑ юн сирпӗнчӗкӗсене типтерлӗн пулемет ҫумӗнчен шӑлса илчӗ.

Поглядел Бунчук, как корежила агония Максимкино тело, и заботливо вытер с пулеметного ствола кровь, брызнувшую из дырявой Максимкиной головы.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.