Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ман сăмах пирĕн базăра пур.
Ман (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тинка Балтоолу хайхи листовкӑна тытса пӑхрӗ, хӑй каллех тем кулкалать те ман еннелле тинкерет.

Тинко Балтоолу берет печатную листовку, просматривает ее, бросает взгляд на меня и опять смеется:

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑй ман енне кулкаласа пӑхать.

И смотрит на меня, улыбаясь.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухатпӑр ӗнтӗ; пӗри ман умран пырать, тепри хыҫалтан, иккӗшӗ те пӑшалпа.

Выходим; один впереди меня, другой сзади, оба с ружьями.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сехет те иртмерӗ пуль, ман пата пырать-кӗрет икӗ жандарм.

Не прошло и часа, как входят два полицейских.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Нечо тӑвӑл пирки каларӗ те, акӑ ман аса та килсе кӗчӗ-ха.

— Нечо сказал «гроза» и напомнил мне один случай.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка упӑшки сӑмах-юмах вакламасӑр апат тӗшӗрет, вӑл турилкки умне ӳпӗннӗ, пӗр-пӗр сӑмах хушма хӑйтӑр кӑна е хытӑрах кулса ятӑр, арӑмӗ ҫавӑнтах ун еннелле хаяррӑн пӑхса илет те, «Ман умра эс мӑштах пул!» тенӗ пек, хӑй кунтах иккенне аса илтерет.

Муж тетки Гинки ел молча, уткнувшись в тарелку, ибо стоило ему вымолвить слово или громко рассмеяться, как жена бросала на него свирепый взгляд, означавший: «Не смей!»

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнпа килӗшес пур-и ман?

Да разве я допущу?

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Иртнӗ каҫхине ман патӑма Мунчо чупса пычӗ…

Нынче ночью Мунчо прибежал ко мне.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Турӑ ҫӑлса хӑвартӑрах та, енчен ман пирки халӑха пӑлхатать тесе элеклесе парсан, мӑнастире те терт кӑтартӗҫ!..

А если, упаси бог, на меня наклепают, что я, дескать, народ бунтую, тогда и монастырь пострадает!..

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Унта ман хушамат ҫук!

— Так здесь же нет моей фамилии!

VI. Ҫыру // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ман картишне тухаканне калатӑп?

Та, что ведет в мой двор?

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав ҫын ман пата ҫитрӗ те: ырӑ ҫыннӑм, тет, эс мана калаймӑн-ши, Марко Иванов ӑҫтарах пурӑнать, тет, эп ӑна курасшӑнччӗ, тет, ку таврара эпӗ ҫӗнӗ ҫын, нихҫан та пулса курман, тет…

— Догнал и спрашивает вежливо: «Вы не можете мне сказать, сударь, далеко ли отсюда живет Марко Иванов?.. Хочу его разыскать, говорит, а в этих местах я впервые…»

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тем, пӗлместӗп, ман пата никам та килмерӗ, — терӗ Марко бай, хӑй ҫав хушӑрах темле иккӗленнӗ пек пулса кайрӗ, ҫавна, юрать-ха, хӑнисем асӑрхамарӗҫ.

— Не знаю, меня никто не спрашивал, — отозвался Марко, заметно смутившись, на что его гости, впрочем, не обратили внимания.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫитет, чуптуса тӑрантӑр пулӗ, — ҫитменнине ман умра тата!

Довольно, нацеловались — и при мне!

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Вырӑсла ман пекех; акӑлчанла та ман пекех.

— По-русски, как я; и по-английски, как я.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ман урлӑ мар, хӑй, тата манран ытларах пӗлни пӗтерет те ӗнтӗ.

Вот в том и дело, что не через меня, а сам, и гораздо больше, чем я.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Вӑл сире ман урлӑ пӗлет тесе шутлатӑр-и эсир?

— Вы думаете, он знает вас через меня?

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эсир ӑна ман пирки хӑвӑр ун ҫинчен каласа кӑтартнин пинмӗш пайне каласа панӑ пулсан та…

Если вы говорили ему обо мне хоть с тысячною долею того восторга, как мне о нем, то конечно…

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Анчах ман ҫине тарӑхмастӑр вӗт-ха?

— Но не на меня же?

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Тен, хӗрӗ ӑна ҫапла тавӑрать пулӗ: «Тусӑм, эсир хӑвӑр ҫинчен мар, ман ҫинчен шухӑшланине куратӑп эпӗ. Эсир тӗрӗс калатӑр: эпир мӗскӗнсем пире улталаҫҫӗ, пире, улталанччӑр тесе, куҫсене ҫыхса ярса ҫавӑтса ҫӳреҫҫӗ. Анчах маншӑн ан хӑрӑр: эсир мана улталамастӑр. Манӑн телей пулатех. Эсир хӑвӑршӑн мӗнле хуйхӑрмастӑр, эпӗ те ҫавӑн пекех кулянмастӑп».

И, может быть, девушка отвечает: «Друг мой, я вижу, что вы думаете не о себе, а обо мне. Ваша правда, мы жалкие, нас обманывают, нас водят с завязанными глазами, чтобы мы обманывались. Но за меня вы не бойтесь: меня вы не обманываете. Мое счастье верно. Как вы спокойны за себя, так и я за себя».

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех