Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ман сăмах пирĕн базăра пур.
Ман (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ман пичче «Кашкӑрсем» ялӗнчи арендатор калавӗнчен ним чухлӗ те тӗлӗнмерӗ, темиҫе кун каялла вӑл пирӗн пата килнӗччӗ те «ҫыннӑн чӗрипе пӗверне ҫини» ҫинчен каласа панӑччӗ.

Брат нисколько не был удивлен рассказом арендатора из деревни Волчьей, который приходил к нам несколько дней тому назад и рассказывал, как «съели сердце и печень убитого».

V // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ман пичче — ҫынҫиен!

Мой брат — людоед!

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ман пичче мана ҫиесшӗн ҫунакан ҫынсемпе пӑр урапа ҫинчех имӗш!

В шайке, которая собирается меня съесть, оказался и мой брат!

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Старик пӳлӗмрен тухрӗ те алӑкран кӑшт уйрӑлсанах: «Атя часрах ҫиетпӗр», — терӗ шӑппӑн ман пиччене.

Старик вышел из комнаты и, немного отойдя от дверей, тихонько сказал моему брату: «Давайте скорее сожрем».

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ман хӑюлӑхӑмпа тӳрлӗхе пула пусӑрӑннӑскерсем, пиччепе старик сӑнран улшӑнчӗҫ.

Подавленные этой смелостью и прямотой, старик и брат изменились в лице.

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Старик куҫӗсем хаяррӑн ҫиҫеҫҫӗ, ҫапах та эп асӑрхасран хӑраҫҫӗ хӑйсем, ҫавӑнпа вӑл пуҫне усса утать, куҫлӑх айӗпе вӑрттӑн ман ҫине пӑха-пӑха илет.

Глаза у старика свирепые, и, чтобы я не заметил этого, он идет, потупившись, лишь из-под очков тайком бросает на меня косые взгляды.

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Пичче ман пата темле старике ертсе пычӗ.

Ко мне медленно приближался брат, ведя за собой какого-то старика.

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Шутласа та кӑларас ҫук вӗсене, йӑхлатса кулса, ман ҫине арендатор куҫӗпе ӳпкелесе пӑхаҫҫӗ.

Это слово, хихикая, уставилось на меня в упор и с укоризной.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Эпӗ вӗсен калаҫӑвне хутшӑнасшӑн пултӑм та, арендаторпа пичче ман ҫине сиввӗн пӑха-пӑха илчӗҫ.

Я вмешался было в разговор, но тут арендатор и брат несколько раз взглянули на меня.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ман пиччене вӑл ҫак ял ҫыннисем пӗрле пухӑнса пӗр хураха вӗлерни ҫинчен каласа панӑччӗ.

он рассказал моему старшему брату, что жители этой деревни сообща убили одного злодея из своей же деревни;

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ҫав вӑхӑтра ун куҫӗсем тӳрех ман ҫине шӑтарасла пӑхатчӗҫ.

Но глаза ее при этом в упор смотрели на меня.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Мӗншӗн паян вӗсем те ман ҫине куҫӗсене чарса пӑхаҫҫӗ?

Почему же сегодня они так странно, в упор на меня смотрели?

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Иртен-ҫӳренсене те ман ҫине тӑшманла пӑхма вӑлах хӗтӗртет пулмалла.

Это он подговорил прохожих ненавидеть меня.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ман умра кӗпӗрленсе тӑракан ачасем те хӑйсем хушшинче ман пиркиех калаҫаҫҫӗ.

Ребятишки, шедшие толпой впереди, тоже говорили обо мне.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Тата тепӗр ҫич-сакӑр ҫын хӑйсем тӗллӗн ман ҫинчен пӑшӑлтатаҫҫӗ.

Еще человек семь-восемь шептались у между собою обо мне.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Чжао картишӗнчи йытӑ ахальтенех икӗ хутчен пӑхса илес ҫук ӗнтӗ ман ҫине?

Не то собака со двора Чжао… почему она смотрит на меня во все глаза?

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

X пӗртӑвансем — хӑйсен хушаматне вӗсем никама та пӗлтересшӗн марччӗ — ӗлӗк, вӑтам шкулта вӗреннӗ чухне, ман ҫывӑх туссемехчӗ.

Братья X — сейчас я не называю их фамилии — в прошлом, когда мы учились в средней школе, были моими хорошими друзьями.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Анчах ман пите нихӑҫан кураймӗ вӑл текех.

Но никогда она не увидит более моего лица.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Эпӗ ватӑ, вилӗм ман ҫывӑхрах, ҫак икӗ хут тискер ӗҫе хам чун ҫине илме хӑю ҫитерейместӗп эпӗ.

Я стар, смерть моя близка, я не смею взять на свою душу этого двойного преступления.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Патша, Элиав — ман мӑнукӑм!

— Царь, Элиав — мой внук!

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех