Шырав

Шырав ĕçĕ:

юратнӑ (тĕпĕ: юрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Шотландин харсӑр ҫыннине тӗттӗм ҫӗрте унӑн юратнӑ тусӗсем: унӑн хаклӑ Элен, Мери Грант, Джон Мангльс тата «Дунканӑн» экипажӗ ҫывӑхрах пек туйӑнаҫҫӗ.
Мужественный шотландец ощущал в темноте близость всех тех, кого он любил: его дорогой Элен, Мэри Грант, Джона Мангльса и экипажа «Дункана».

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл хӑй патӗнчех тӑракан ача ҫинчен, хӑйӗн юлташӗ ҫинчен, хӑй юратнӑ ҫынсем ҫинчен шухӑшлать.
Он думал о ребёнке, который стоял возле него, о своих товарищах, о всех тех, кого он любил.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Эдуард Гленарван ӑна «Дункан» ҫине ӗҫлеме чӗнсен, вӑл унӑн сӗнӳне пӗтӗм чӗререн хавасланса йышӑнчӗ, мӗншӗн тесен Малькольм-Кэстле тытса тӑракан ҫынна, тӑванне юратнӑ пек, тахҫантанпах савать.
Когда Эдуард Гленарван предложил ему командование яхтой «Дункан», он с радостью принял это приглашение, так как любил владельца Малькольм-Кэстля, как родного брата.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Юратнӑ хӗрӗм, — терӗ ӑна хирӗҫ Элен, — эпир ӑна тивӗҫлӗ те мар: пирӗн вырӑнта кирек кам пулсан та ҫавӑн пекех тунӑ пулӗччӗ.
— Дитя моё, — ответила Элен, — мы не заслужили вашей благодарности; всякий другой сделал бы то же самое на нашем месте.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑйӗн упӑшкине вӑл ҫав териех юратнӑ.
Ее любовь к мужу была еще больше, чем благодарность к нему.

— Пӗлтеретӗп сана, юратнӑ пичче, эпӗ чӗрӗ, анчах сывах мар.
— Извещаю тебя, любимый брат, что я жив, хотя и не совсем здоров.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кунта сарай ҫивитти айне хӑпарчӗ, чӗнтӗрлӗ эрешмен картисене сиркелесе, хӑй юратнӑ кӗтесрен ҫӗтӗкпе чӗркесе чикнӗ йывӑр «манлихер» револьвере туртса кӑларчӗ.
Пробравшись под крышу, отмахиваясь от кружев паутины, вытащил из заветного уголка завернутый в тряпки тяжелый «манлихер».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Юратнӑ шӗпӗн ҫине ан пусӑр, ҫиленме пултаратӑп.
Не наступайте на любимый мозоль, осержусь.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ку Тоньӑн юратнӑ кӗтесӗ.
Это любимый уголок Тони.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӗсем пӗр пек кӑмӑллӑ мар, Артём, ҫиелтен пӑхсан, хытӑ чӗреллӗ пек туйӑннӑ пулин те, вӗсем пӗрне-пӗри хытӑ юратнӑ.
Несмотря на разницу характеров и кажущуюся суровость Артема, братья крепко любили друг друга.

Пӗр шӑрӑх кун Павка Климка патӗнчен тавӑрӑнчӗ те, пӳлӗмӗнче сӗнккелесе ҫӳренӗ хыҫҫӑн, нимӗн ӗҫ тума аптӑранипе, хӑйӗн юратнӑ вырӑнне — пӳрт хыҫӗнчи сад кӗтессинче ларакан хурал пӳрчӗ тӑррине улӑхса ларма шут тытрӗ.
В один из жарких дней Павка, придя от Климки, послонявшись по комнате и не найдя себе работы, решил забраться на любимое местечко — на крышу сторожки, стоявшей в углу сада, за домом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Юратнӑ, асапланнӑ — пӗтӗмпех иртнӗлӗхре.
Любила, мучилась — все в прошлом.

Ҫиччӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Юратнӑ савнине, Сергее, пӗлтерме шут тытрӗ.
Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

— Туртса ан ил ман юратнӑ ҫынна!
— Верни мне любимого!

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Юратнӑ каччи ҫаврӑнса та пӑхмасть.
Но любимый даже не обернулся.

Ҫав пикене ҫынсем питӗ юратнӑ.
Очень любили её люди.

— Атя, хамӑрӑн юратнӑ юрра юрлар.
— Знаешь, давай споём нашу любимую песню.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Вӑл хӑйӗн пиччӗшӗн ҫак хура куҫлӑ хӗрне юратнӑ, мӗншӗн тесен вӑл ӑна хӑйӗн малтанхи хӗрне, Маруськӑна, пит те хытӑ аса илтернӗ.
Он так любил эту черноглазую дочку своего старшего брата, потому что крепко она напоминала ему старшую дочь, Маруську.

— Ҫук, ку ман ача мар, вӑл ман чи юратнӑ шӑллӑм..
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Юратнӑ аттепе анне, Мӗтри пиччепе инке Эрҫюк пиччепе Кулине аппа, эпӗ Витюка пӗрремӗш хут алла илсенех манра хамӑн та анне пулас туйӑм хӑватлӑн вӑранчӗ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика