Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пичӗ (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Берсенев вара юрӑсем ҫинчен Болгарири хальхи пурнӑҫ ҫине куҫрӗ; хӑйӗн тӑван ҫӗршывне аса илнипех Инсаровӑн кӑмӑлӗ улшӑннине Берсенев ҫавӑн чухне пуҫласа курчӗ: унӑн пичӗ хӗрелсе каймарӗ, сасси те улшӑнмарӗ — ҫук! анчах мӗнпур ӳт-пӗвӗ ҫирӗпленсе малалла туртӑннӑ пек пулчӗ, тути хаярланса ҫӳхелчӗ, куҫӗсенче темле сӳнми ҫулӑм ялкӑшса тӑчӗ.

От песен Берсенев перешел к современному положению Болгарии, и тут он впервые заметил, какая совершалась перемена в Инсарове при одном упоминовении его родины: не то чтобы лицо его разгоралось или голос возвышался — нет! но всё существо его как будто крепло и стремилось вперед, очертание губ обозначалось резче и неумолимее, «а в глубине глаз зажигался какой-то глухой, неугасимый огонь.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Анна Васильевна пичӗ кӑштах хӗрелчӗ.

Анна Васильевна слегка покраснела.

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Стахов хускалайми пуличченех самӑрланнӑ, сарӑ куҫӗсем хӗсӗк те ыйхӑллӑ, пичӗ мӑнтӑркка та сарӑ, тутисем тачка, тӗссӗр.

Человек тучный до неподвижности, с сонливыми желтыми глазками и бесцветными толстыми губами на желтом пухлом лице.

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Чылайччен пӑхрӗ вӑл аялтанах шӑвакан тӗксӗм пӗлӗт ҫине; унтан ура ҫине тӑчӗ, пичӗ ҫинчи ҫӳҫне-пуҫне вӑшт сулса каялла ячӗ, вара, хӑй те мӗншӗнне пӗлмесӗр, шӑна пуҫланӑ аллисене пӗлӗт еннелле тӑсрӗ; унтан вӑл аллисене усрӗ, вырӑнӗ ҫумне чӗркуҫленсе ларчӗ те, пичӗпе минтер ҫумне лӑпчӑнса, чӗрине капланса килнӗ туйӑмсене парӑнасшӑн мар пулса тем пек тӑрӑшсан та, чуна аптратакан темле тӗлӗнмелле вӗри куҫҫульпе макӑрса ячӗ.

Долго глядела она на темное, низко нависшее небо; потом она встала, движением головы откинула от лица волосы и, сама не зная зачем, протянула к нему, к этому небу, свои обнаженные, похолодевшие руки; потом она их уронила, стала на колени перед своею постелью, прижалась лицом к подушке и, несмотря на все свои усилия не поддаться нахлынувшему на нее чувству, заплакала какими-то странными, недоумевающими, но жгучими слезами.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена ӑна тимлӗн итлесе пычӗ, ун енне ҫаврӑнса, унӑн кӑштах шурчак пичӗ ҫинчен, унӑн юратуллӑ та йӑваш, анчах хӑй куҫӗсемпе тӗл пулассинчен шикленсе айккинелле пӑхакан куҫӗсем ҫинчен куҫне илмерӗ.

Елена слушала его внимательно и, обернувшись к нему вполовину, не отводила взора от его слегка побледневшего лица, от глаз его, дружелюбных и кротких, хотя избегавших встречи с ее глазами.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вара вӑл, кашни ярса пусмассеренех ҫинҫе кӗлеткипе кӑштах тайкаланса, хура перчетке тӑхӑннӑ илемлӗ пӗчӗк аллипе пичӗ ҫине усӑнса анакан ҫемҫе те варӑм ҫӳҫ пайӑркисене каялла ывӑткаласа, сукмакпа вӗсенчен малтан утса кайрӗ.

Она отправилась вперед по тропинке, слегка раскачивая свой тонкий стан при каждом шаге и откидывая хорошенькою ручкой, одетой в черную митенку, мягкие длинные локоны от лица.

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Пичӗ хӗрелсе кайнӑ, хӗл шӑрши кӗрет.

Раскрасневшаяся, пахнущая зимой.

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Старшинанне пичӗ ҫинчи бинтне те сӳтсе илчӗҫ, халь вӑл тӗкӗр катӑкӗ ҫине пӑха-пӑха нимӗн те чӗнмест.

Уже сняли бинты с лица старшины, и он теперь подолгу смотрел в осколок зеркала, смотрел, молчал.

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пичӗ ырханланнӑ, шӗвӗрӗлнӗ, куҫӗсем тӗксӗм.

Линии лица острые, глаза потускнели.

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вадя ыратнипе хутлана-хутлана илет, пичӗ хӑйӗн шурса тӗссӗрленсе кайнӑ.

Вадя корчился от боли, бледный, с осунувшимся лицом.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пичӗ шурса кайнӑ унӑн, куҫ айӗсем кӑвакарнӑ, куҫӗсем пачах ҫутӑлмаҫҫӗ.

Лицо бледное, под глазами синяки, и сами глаза почти не светят.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Мана ҫынсен ҫурӑмӗсем хыҫӗнчен хӗр пичӗ курӑнмасть.

Я не мог рассмотреть ее лица, скрытого чужими спинами.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Халь мана унӑн аллисем ҫеҫ курӑнаҫҫӗ — сылтӑмми капитан пичӗ ҫинче, сулахаййи — ҫӗлӗк чӑмӑртанӑ.

Сейчас я видел лишь ее руки — правую на лице капитана и левую со стиснутой ушанкой.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл мана питрен, мӑйран чуптӑвать, алла хӑйӗн хӗрӳ пичӗ ҫумне пӑчӑртать…

Она целовала меня в лицо, в шею, она прижимала мою руку к своему горящему лицу…

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ур-ра! — хаваслӑн кӑшкӑрса ячӗ тахӑшӗ, анчах вӑл вожатӑй пичӗ ҫине пӑхрӗ те ҫавӑнтах шӑпланчӗ.

Ур-ра! — восторженно крикнул кто-то, но тут же осекся, взглянув на лицо вожатой.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пичӗ — ҫаврака.

А лицо круглое.

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Гарри Грант хӑйӗн чӗринче шӑнӑҫайман хӗрӳ сӑмахӗсене ӑнланмалла та ырӑ чунӗпе каласа пачӗ, унӑн хӗн-хурлӑ пичӗ ҫинче таса чун-чӗререн хумханса ҫӗкленнӗ туйӑмсем ҫуталчӗҫ, вара пурте мӗнпур асапсене чӑтса ирттерни ахаль пулманнишӗн хытах савӑнчӗҫ.

Гарри Грант высказал чувства, переполнявшие его сердце, с такой простотой и благородством, его измождённое лицо светилось таким неподдельным, таким чистым волнением, что все почувствовали себя полностью вознаграждёнными за перенесённые страдания.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пичӗ илемсӗрленсе кайрӗ.

Его лицо исказилось.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унӑн лӑпкӑ пичӗ тӑрӑх йӗри-тавра мӗн пулса иртни ӑна пӗрре те хумхантармасть теме пулать.

И сделал вид, что ему глубоко безразлично всё происходящее вокруг.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унӑн пичӗ чӗри ыратнипе мар, ӗҫ тухманнине пула намӑсланнипе хӗрелчӗ.

Это не были угрызения совести — это была краска стыда за неуспех задуманного предприятия.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех