Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хамран (тĕпĕ: хам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хам пулнӑ пулсан, эпӗ ӑна касман та пулӑттӑм, анчах тарҫӑсенчен пӗри хамран пуҫнех касма тытӑннӑ (пур ҫӗмӗрт йывӑҫҫисене те касма эпӗ ӑна малтанах хам хушнӑччӗ).

Я бы и не срубил ее, да один из работников (я ему прежде сказал вырубить всю черемуху) без меня начал рубить ее.

Ҫӗмӗрт // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Манӑн ку ӗҫ ӑнас ҫук ӗнтӗ тесе, эпӗ киле тавӑрӑнмах шухӑшларӑм, анчах Булькӑна улталама Мильтон хамран та авантарах май тупрӗ.

Я хотел уже идти домой, потому что думал, что охота моя испорчена, но Мильтон лучше меня придумал, как обмануть Бульку.

Мильтонпа Булька // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хамран та, хӗвелтен те ытларах юрататӑп.

Люблю, больше отца-матери, больше себя.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

«Тавтапуҫ, Ваттал, эпӗ сана юратрӑм, эпӗ сана ҫав тери хытӑ-хытӑ юратрӑм. Хамран та, пурнӑҫран та ытларах юратрӑм. Апла-тӑк, эпӗ телейлӗ. Манӑн атте-анне пире пурпӗр пӗрле тӑвас ҫук. Урӑх телей мана кирлӗ мар», — тенӗ пулать.

«Спасибо, Ваттал, я любил тебя, так сильно любила. Любила больше, чем себя, больше жизни. Значит, я счастлива. Мои родители все равно не дали бы нам быть вместе. А другое счастье мне не нужно».

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хамран мӑшкӑллаттарас пур, ҫуралмастӑп та ҫӗр ҫине!

Да не родился еще такой человек, чтобы смеяться надо мной!

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Тата эпӗ хамран мӗн те пулин ыйтнине яланах юрататӑп, кун ҫинчен эсир пӗлетӗр.

— И вы знаете, я люблю, когда меня спрашивают.

Иккӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Эпӗ пӗтӗм пӗвӗмпе тӳп-тӳрӗ тӑратӑп, хамран ҫӗр — ҫӗр аллӑ утӑмра хӗҫпӑшалланнӑ виҫӗ ҫын тӑнине куратӑп.

Я стоял, уже выпрямившись во весь рост, и тут увидел в ста-полутораста шагах от себя трех вооруженных людей.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Ӑна епле пулсан та куҫран ҫухатас марччӗ, хамран тартас марччӗ тесе шутлатӑп.

Главное — не упустить, главное — не дать ему уйти.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Хамран хам кулатӑп, — тенӗ Хвощ, унтан шӗлепкине тӑхӑнмасӑрах урама тухса кайнӑ.

— Сам над собой смеюсь, — сказал Хвощ и, не надев шляпы, вышел на улицу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Хывнӑ-хывман хамран инҫе мар кайса ларнӑ, ҫӑварне ҫӑмарта хыпнӑ ҫӑхан ҫинелле кӗрслеттертӗм.

Я выстрелил в ту ворону, которая с яйцом в клюве только что уселась на краю соседней террасы.

Кайӑк-кӗшӗк пасарӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 135–138 с.

Ҫак вӑхӑтра эп хамран сылтӑм енче ҫӑхан вӗҫнине асӑрхарӑм, унтан тата икӗ ҫӑхан курӑнчӗ.

В это время справа от меня я увидел ворону, потом еще двух.

Кайӑк-кӗшӗк пасарӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 135–138 с.

Иксӗр те килте, пӗрне те ямастӑп хамран ниҫта та, ниҫта та.

Оба дома останетесь, ни того ни другого не отпущу никуда.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӑҫта-ши ман ачасем? — ыйтатӑп эпӗ хамран хам.

Да где же они, наконец, мои ребята?

Тепӗр ҫултан // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Акӑ, хамран та тӳпи тухтӑр!..

А это от меня лично!..

XXIII. Тавӑру черечӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Ан кай, хӗрӗм, хам сывӑ чухне хамран кӑшт та ан уйрӑл», — тейӗччӗ вӑл Селимене, анчах ҫакӑн пек кун, пӗтӗм яш-кӗрӗм те хӗрупраҫ савӑннӑ вӑхӑтра, ӑна пӳртрен кӑлармасӑр хупса тӑрас пур-и?

Ей вдруг захотелось сказать дочери: «Не ходила бы ты, дочка, побыла со мной, пока я жива», — но в день, когда вся молодежь гуляет на улице, она не могла заставить ее сидеть дома взаперти.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лавҫине чӗнсе каласшӑнччӗ — хамран инҫете иртсе кайрӗ, каласан та илтмӗ терӗм.

Хотел крикнуть вознице, а он уж бог весть как далеко отъехал, кричи не кричи — все равно не услышит.

V. Хисеп йыхравӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Хам ҫак сукмакпа пынине пӗлмен пулсан, эпӗ хама та асӑрхаман пулӑттӑм», — тесе шӳт туса илтӗм эпӗ хамран хам.

«Если бы я не знал, что иду по этой тропе, то сам бы себя не заметил», — попробовал я пошутить сам с собой.

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Эпӗ хамӑн эскадрон патне юланутпа сирпӗнсе пырса тӑтӑм та кӑшкӑратӑп: «Атсемӗр! — тетӗп — Ырӑ турӗҫ пире — атакӑна! Чӗрӗ юлсан награда туянӑр, хамран вара — шыва кӗме те эрех пулӗ!»

Подскакал я к своему эскадрону: «Ребята! Милость нам — в атаку! Живы будем, от царя награда, а от меня хоть залейся водкой!»

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Пытарса тӑмастӑп, эпӗ сире вӗлересшӗнччӗ; вӗлерес тесе хамран мӗн килнӗ, ҫавна пӗтӗмпех турӑм.

— Не хочу скрывать от вас — я делал все, чтобы вас убить.

I. Ман асатте // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Сире хамран тӑпӑлтарса илнӗ чух: «Мӗнле телейсӗрскер эпӗ!» тесе шухӑшларӑм…

Когда вас отняли у меня я думала, какя же я несчастная.

I. Тупнӑ, анчах ҫухатнӑ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех