Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗнсе (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑна ҫенӗке чӗнсе кӑларсан, чи малтан хӑйӗн тӑхлачи Макариха ҫинчен ыйтса пӗлчӗ.

Вызвав ее в сенцы, прежде всего справился о сватье Макарихе.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Квейс комендантӑн йывӑр мухмӑрӗ кӑштах иртсе кайма пуҫласан, Реде доктор ӑна хӑйӗн уйрӑм пӳлӗмне чӗнсе кӗртрӗ.

Когда комендант Квейс начал немного оправляться от тяжелого похмелья, доктор Реде пригласил его в свою комнату.

XXII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ольховка ҫыннисем пушар патӗнчен таврӑнма тытӑнсан, Агеевна крыльца ҫине чупса тухрӗ те, хӑй патне пӗр виҫ-тӑватӑ хӗрарӑма чӗнсе кӗртсе, ӑнсӑртран нимӗҫсемпе калаҫса илни ҫинчен каласа пачӗ.

Когда ольховцы начали возвращаться с пожара, сторожиха Агеевна, выбежав на крыльцо, зазвала к себе нескольких женщин и рассказала им про необычайный разговор с немцами.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Килсенчен нумайӑшӗнче хуҫисем ӑна хӑйсем чӗнсе кӗртетчӗҫ.

Во многие дома его зазывали сами хозяева.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑвӑртах ятпа чӗнсе тӗрӗслесе илчӗҫ.

Всех перекликнули по имени.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Бояркин хӑй умне васкавлӑн лартса панӑ апата ҫисе те яраймарӗ, — Макариха Осип Михайловича чӗнсе тӗ килчӗ.

Не успел Бояркин закончить наскоро поданный ему ужин, Макариха привела Осипа Михайловича.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Халь Уҫӑпа чӗнсе килес пулать.

Сейчас надо Осипа позвать.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Волошин янӑ связнойсем щель умӗнче тӑнине курсан, вӑл вӗсене хыттӑн алӑпа сулса чӗнсе илчӗ.

Увидев, что отправленные Волошиным связные стоят у щели, он их подозвал, сильно махая руками.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Полк командирне ӑсатсан, Лозневой хӑй штабӗн начальникне — Хмелько лейтенанта чӗнсе илчӗ.

Проводив командира полка, Лозневой крикнул своего начальника штаба, лейтенанта Хмелько.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тӗксӗммӗн курӑнакан куҫӗсене козырёк айнерех пытарса пӗрмай юман айӗнче тӑнӑ Лозневоя чӗнсе илсе, Волошин майор ҫапла ыйтрӗ:

Подозвав Лозневого, который все время стоял под дубом, пряча под козырьком глаза, Волошин спросил:

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӗсем комбата вӑратма хушрӗҫ те ӑна пӳртрен чӗнсе тухрӗҫ.

Они разбудили комбата и вызвали его из дома.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Каҫхи апат хыҫҫӑн Марийка Андрее аяккалла чӗнсе илчӗ те малти пӳрт алӑкӗ ҫине кӑтартса ыйтрӗ:

После ужина Марийка отозвала Андрея в сторонку, спросила, кивая на дверь горницы:

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ерофей Кузьмич ӑна пӳрте чӗнсе кӗртне, хӑй пит шухӑшлӑ пулнине палӑртса сӑмах тапратнӑ:

Ерофей Кузьмич зазвал его в дом, озабоченно сказал:

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хун-эр Шуй-шэна чӗнсе илчӗ, лешӗ вара, ҫӑмӑллӑн сывласа ярса, савӑнӑҫлӑн ун хыҫҫӑн утрӗ.

Хун-эр позвал Шуй-шэна, и тот, вздохнув облегченно и радостно, побежал вслед за ним.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Эпӗ Хун-эра чӗнсе илтӗм те унран вӑл вулама пӗлни-пӗлменни ҫинчен, унӑн кунтан каясси килни-килменни ҫинчен ыйтса пӗлме пуҫларӑм.

А я завел разговор с Хун-эром: спросил, умеет ли он писать и хочется ли ему уезжать отсюда.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Ҫак тӗлӗнмелле япаласене хатӗрленипе Нина Ковалевӑпа Надьӑна Пекерман аякри штольнӑна чӗнсе тухнине Володя асӑрхаман та.

Занятый всеми этими чудесными приготовлениями, Володя и не заметил, как Пекерман вызвал в боковую штольню Нину Ковалеву, а она крикнула туда же Надю.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя хӑйӗн пионерӗсене — Толя Ковалевпа савӑннипе хӑвӑрт сывалнӑ Ваня Гриценкона чӗнсе илчӗ.

Володя вызвал своих пионеров — Толю Ковалева и быстро поправившегося на радостях Ваню Гриценко.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тараскин! — ретрен чӗнсе кӑларчӗ вӑл икӗ моряка.

Тараскин! — вызвал он из рядов двух моряков.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Штабран чӗнсе илнӗ Иван Захарович Гриценко чупса килчӗ, ывӑлӗ ҫумне, чул урайне анса ларчӗ те Ваньӑна хулпуҫҫинчен ыталаса илсе, ҫурӑмӗнчен ачашлама тытӑнчӗ:

Прибежал вызванный из штаба Иван Захарович Гриценко, опустился на каменный пол возле сына, обнял его за плечи, стал гладить по спине:

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ӗлӗк пасарта цирульниксем ҫынсене хӑйсем патне чӗнсе кӗртнӗ.

Это в некоторые прошедшие времена на базаре цирюльники зазывали таким способом к себе публику.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех