Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗлмен (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ниушлӗ пачах пӗлмен Ксюша ҫав ҫынна?

Неужели она совсем не знала этого человека?

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫук, эпӗ хӑма яланах парти салтакӗ вырӑнне хунӑ тата ял хуҫалӑхӗнче темскер йӗркеллӗ мар тесе шутлама пуҫланӑ самантсенче те эпӗ ҫакна хам пӗлмен темӗнле пысӑк сӑлтавсенчен килет пуль тесе ӗненнӗ, хама хам ирӗксӗрех ҫапла ӗнентернӗ…

Нет, я всегда считал себя солдатом партии, и даже в то минуты, когда я начинал думать, что в сельском хозяйстве творится что-то неладное, я верил, заставил себя наконец верить, что, очевидно, такое положение диктуется какими-то более высокими причинами, О которых мне неизвестно…

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алӑк умӗнче тӑракансем нимӗн тума та пӗлмен, унтан пӗри ҫапла каланӑ:

За дверью опешили, потом один сказал:

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов хӑлхи таранах хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайнӑ — вӑл ҫырма пӗлмен, саспалли хыҫҫӑн саспалли чӑлӑш-чӗлӗш ларткаласа, алӑ та аран-аран пуснӑ.

Пробатов багрово, до ушей покраснел: писать он не умел и еле расписывался, ставя коряво букву за буквой.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ Аникейшӗн пуҫа анратакан эмелех пулнӑ, кӑшт унпа пӗрле пулсанах, Аникей хӑйне хӑй пӗлмен, ачаш туйӑмсемпе ҫемҫелсе кайнӑ, пӗтӗм ҫут тӗнчене манма хатӗр пулнӑ.

Она действовала на Аникея как дурман, и, стоило ему побыть с нею немного, как он становился сам не свой, размякал от нежных чувств, готов был забыть обо всем на свете.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Сире, паллах, никам та ирӗксӗр пӗрлештермест, — терӗ вӑл, нимӗн тума пӗлмен Любушкинӑн тӗл-тӗл хӑмла ҫырли пек хӗрелсе кайнӑ питне сӑнаса.

— Настаивать на вашем объединении никто, конечно, не будет, — сказал он, наблюдая за растерянным, в малиновых пятнах лицом Любушкиной.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑй района ертсе пынӑ ҫулсенче Пробатов Пашӑна, халӑхӑн шавлӑ пуххисене хутшӑнма юратман, пурне те ҫул паракан именчӗк те ырхан хӗре пӗлмен те темелле.

В те годы, когда он верховодил в районе, он почти не знал Пашу, робкую и худенькую девушку, всегда сторонившуюся шумных сборищ и уступавшую всем дорогу.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав план пирӗн хамӑр пӗлмен резервсемпе майсене кӑтартса памалла.

Которое должно расковать неизвестные нам резервы и возможности.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатова питӗнчен вӗри шывпа сапнӑ тейӗн, пӗр самантлӑха вӑл нимӗн тума пӗлмен.

Пробатову точно плеснули в лицо кипятку, па какую-то минуту он даже растерялся.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗлмен… —

Не знал… —

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав кӗр тыр-пул начар пулнӑ, вӑрлӑх та аран пуҫтарса илнӗ, анчах ӑна та патшалӑха, ӗҫленӗшӗн МТСа тата малтанхи чакма пӗлмен парӑмсемшӗн леҫме тивнӗ.

В ту осень урожай выдался скудный, еле-еле собрали семена, но и их пришлось отправить на поставки, на натуроплату за работу МТС и неубывающие старые долги.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Бригадир хушнисене тунӑ, мӗншӗн тесен хӑйӗн мӗн тумаллине ирхинех курса тӑмасан, лара-тӑра пӗлмен.

Наряды бригадира выполнял просто потому, что не находил себе места, если с утра не знал, чем заняться.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ сире пӗлмен пулсан, коммунист ҫапла калама пултарнине нихҫан та ӗненмен пулӑттӑм!

— Если бы я вас не знала, я бы ни за что не поверила, что все это говорит коммунист!

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем кам ачисем пулнисене, ашшӗ-амӑшӗсем ӑҫтан килсе ӑҫталла кайса вырнаҫнине никам та пӗлмен.

И никто не знал, чьи они дети, откуда, и где находятся теперь их семьи.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Вӑл ҫӑлтӑрсем ҫине мӗншӗн пӑхнине Арина хай те пӗлмен, ун ҫинчен шухӑшламан та, ҫапах та пӗрех май куҫа илмесӗр вӗсем ҫине пӑхнӑ, куҫҫулсем пӗрехмай питҫӑмартисем тӑрӑх юхнӑ, чунӗ тем пек хуйхӑрса ыратнӑ.

Зачем она глядела на них, Арина не думала, не глядела долго и пристально, а слезы все плыли по щекам, и материнское сердце ныло и болело.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Апла пулин те, ҫуркуннесенче тункатасенчен хӑрма пӗлмен ҫамрӑк хунавсем ашкӑрса тухаҫҫӗ те пӗр-икӗ ҫул майӗпен ӳсеҫҫӗ, унтан каллех Алешка кати ҫу кунӗсенче сарлака туратлӑ ҫутӑ симӗс тум тӑхӑнать, кӗркуннесенче ылтӑн тӗслӗ эрешӗсемпе, ир енне ӳкнӗ тӑм хӗмлентернӗ капӑр юман ҫулҫисен хӗрлӗ ҫулӑмӗпе йӑлкӑшать.

Но от коренастых пней весною выметываются живучие молодые побеги, год-два неприметного роста, и снова Алешкин перелесок летом — в малахитовой зелени распростертых ветвей, осенью — как в золотой кольчуге, в червонном зареве зажженных утренниками резных дубовых листьев.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ну, пурӑнма пуҫларӑмӑр та хай сӑвӑр пурнӑҫӗпе! — йӗплесе тӑрӑхларӗ нихҫан кулянма пӗлмен Аникушка.

— Ну вот мы и перешли на сурчиное положение, — острил сроду не унывающий Аникушка.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ротӑра хут пӗлмен ҫамрӑксемпе ялсенчи пуян кулаксен ывӑлӗсем ытла та нумай пулнӑ.

В роте было удручающе много неграмотных и выходцев из зажиточно-кулацкой части деревни.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нумай пулать-и Дуняшка манкине те шӑлма пӗлмен хӗрачаччӗ; ҫӳретчӗ чупса, ҫурӑмӗ хыҫӗнче пӗчӗк ҫивӗтӗсем шӑши хӳри пек пӗтӗлтететчӗҫ, халӗ пӑх ав епле вӑл, паян тесен паян хӑть качча пар.

Давно ли Дуняшка была сопливой девчонкой; бывало, бегает, а по спине косички мотаются, как мышиные хвостики, а зараз уж вон она, хучь ныне замуж.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑранипе ним тума пӗлмен енне, Григорий каялла ҫавӑрӑнса пӑхрӗ.

В замешательстве, в страхе Григорий оглянулся.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех