Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытӑнчӗҫ (тĕпĕ: тытӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Татарски ҫыннисенчен хӑшӗ-пӗрисем хутортан тухса тарма вӑрттӑн хатӗрленме тытӑнчӗҫ.

Кое-кто из татарцев потихоньку начал собираться к отъезду.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗтӳ ҫӳретекен пусура ҫеҫкине тӑкнӑ чалкам кӑвак армути тӗмӗсене тӗксӗм шурӑ тӗс ҫапрӗ, Дон леш енчи тирексен тӑррисем сарӑхрӗҫ, садсене антоновка улми шӑрши витерчӗ, инҫетри пӗлӗт хӗррисем кӗркуннехилле ҫуталса тасалчӗҫ, ҫаралса юлнӑ хирсенче кӑнтӑралла вӗҫсе каякан тӑрнасен пирвайхи картисем те курӑнкалама тытӑнчӗҫ.

На выгоне тускло белела отцветшая сизая полынь, верхушки тополей за Доном пожелтели, в садах резче стал запах антоновки, по-осеннему прояснились далекие горизонты, и на опустевших полях уже показались первые станицы пролетных журавлей.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗҫех Татарскинче вӑрҫа илсе кайнӑ казаксем час-час курӑнкалама тытӑнчӗҫ.

Потом в Татарский чаще стали наведываться служивые казаки.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Виҫҫӗмӗш кунне урпа ҫулма тытӑнчӗҫ.

На третий день начали косить ячмень.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Площадьре халӑх ушкӑнӗ сӗрлесе кайрӗ, шавласа калаҫма тытӑнчӗҫ, ача-пӑча хаваслӑн ҫуйхашнӑ сасӑсем илтӗнсе тӑчӗҫ.

На плацу в толпе прошло заметное оживление, зазвучал говор, послышались веселые восклицания ребят.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрарӑмсем савӑт-сапа ҫума тытӑнчӗҫ.

Женщины начали мыть посуду.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗсменҫӗсем, кимӗсен хӳрисенче тӑрса, хыпаланса ишме тытӑнчӗҫ.

Гребцы, стоя на кормах, проворно орудовали веслами.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрлӗармеецсем, пӗшкӗне-пӗшкӗне, ҫурри ишӗлнӗ чул хӳме патне чупса ҫитрӗҫ, хӳме хыҫне пытанса выртрӗҫ те, затворсене шӑкӑлт-шакӑлт тутарса, хирӗҫ пеме тытӑнчӗҫ.

Красноармейцы, согнувшись, подбежали к полуразваленной каменной огороже, залегли за ней и, дружно клацая затворами, стали отстреливаться.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хыҫалта пыраканни пӳрт кӗтессинелле пӑрӑнса та ӗлкӗреймерӗ — Дон леш енчен винтовкӑсемпе кӗрӗслеттерме тытӑнчӗҫ.

Не успел последний из них свернуть за угол — из-за Дона защелкали винтовочные выстрелы.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тул ҫути килеспе хӗрлӗармеецсем наступлени тума тытӑнчӗҫ.

С рассветом красноармейцы двинулись в наступление.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья ҫывӑрса выртакан, чечеке ларса пӗтнӗ шӑлан тӗмӗ ӑшне юхса кӗчӗ те, ҫулҫӑсем юмахри шуйхатнӑ симӗс кайӑк кӗтӗвӗ пек шиклӗн ҫатӑлтатма тытӑнчӗҫ, кӗрен ҫеҫкесем тӑкӑна пуҫларӗҫ.

Падал на доцветающий куст шиповника, под которым спала Аксинья, и тогда, словно вспугнутая стая сказочных зеленых птиц, с тревожным шелестом взлетали листья, роняя розовые перья-лепестки.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑн тин вара хавхаланса кайнӑ казаксем, ахӑлтатса кулса, хатӑррӑн шӑл йӗрме тытӑнчӗҫ:

И только после этого поощренные казаки, хохоча, оживленно заговорили:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗтӗмпех ытти станцисем патне ҫитнӗ чухнехи пекех пулчӗ — пассажирсем ансӑр хушша михӗсемпе, чӑматансемпе, ҫыхӑсемпе тултарма тытӑнчӗҫ, проводницӑ вӗсем урлӑ алӑк патне аран-аран каҫса кайрӗ.

Все было как перед другими станциями — на последнем перегоне пассажиры стали забивать узкий проход мешками, чемоданами, корзинами, узлами, так что проводница с трудом пробралась через этот завал к выходу.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Яланах пӗрле ҫӳрекен ремесленниксем чӗркуҫҫийӗсем ҫине фибр хура чӑматан кӑларса хучӗҫ те хӗрсе кайса домино ҫапма тытӑнчӗҫ, вулама юратакансем ҫутӑ патне ҫывӑхарах майлашса ларчӗҫ; хӑш-пӗрисем карҫинккисене уҫнӑ та, вакунра тӗрлӗ апат-ҫимӗҫ шӑрши кӗрет.

Державшиеся стайкой ремесленники поставили к себе на колени фибровый черный чемодан и начали отчаянно стучать костями домино; любители чтения пристроились поближе к свету; кое-кто распаковал корзины с провизией, и в вагоне запахло всякой снедью.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени питӗ хавхаланса кайрӗ, унӑн тӗксӗм пит ҫӑмартисем кӗрен шуҫӑм пек ҫунма тытӑнчӗҫ.

Она была необычайно возбуждена, смуглые щеки жег заревой румянец.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑнасем пуррине курсан, вӗсем пурте сасартӑк нимӗн тума пӗлмерӗҫ, алӑк патӗнче пӗр ушкӑна пуҫтарӑнчӗҫ те пурин ҫине те куҫ айӗн пӑхма тытӑнчӗҫ.

Увидев в избе гостей, они разом оторопели, сбились в кучу у порога и исподлобья глядели на всех.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӳлтенех колхозсем пирки тытӑнчӗҫ пулсан, ыран пирӗн пата та ҫитет, тӗрӗслӗх Черемшанкӑна кӗмесӗр иртсе каймасть, ан пӑшӑрхан!..

Раз с верху самого за колхозы взялись, не иначе — завтра дойдет и до нас, мимо нашей Черемшанки правда не проедет, не опасайся!..

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ку енчен йӗнерсене каҫарма тытӑнчӗҫ.

С этой стороны начали перевозить седла.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан Иван Алексеевич месерле ӳкрӗ, пуҫӗ сив амак тытнӑ пек хӑвӑрт силленсе чӗтреме пуҫларӗ, сарса пӑрахнӑ аллисенчи пӳрнисем хускалма, тимлесех ҫӗре чӗрмелеме тытӑнчӗҫ.

А потом Иван Алексеевич упал навзничь, и с лихорадочной быстротой задергалась у него голова, зашевелились, старательно заскребли землю пальцы раскинутых рук…

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах хӗрарӑмсем ҫари-ҫари ҫухӑрашса хӳхлеме тытӑнчӗҫ те, ҫак самантра вӑл хӑйӗн аллинче ют япала пуррине туйрӗ, куҫпа пӑхмасӑрах, алӑ сисӗмӗпе кӑна ку винтовка иккенне тавҫӑрчӗ.

Но когда заголосили бабы, она ощутила в руках своих присутствие постороннего предмета, не глядя, на ощупь догадалась, что это — винтовка.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех