Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Чӗри (тĕпĕ: чӗре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аксинья хӑйӗн мӑнаҫлӑ сӑн-пичӗшӗн пачах килӗшӳллӗ мар мӗскӗн те тӗлсӗр кулӑпа ейӗлчӗ те, Григорий чӗри вара ӑна шелленипе тата юратнипе хыттӑн кӑртлатса илчӗ.

Аксинья улыбнулась такой жалкой, растерянной улыбкой, так не приставшей ее гордому лицу, что у Григория жалостью и любовью дрогнуло сердце.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ман чӗре — казак чӗри — Ҫилленсен, ай тур, вӗри.

Моя казацкая сердечка Была разгарчивая…

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗри хуйхӑпа хупланӗ амӑшӗн чӗри, куҫҫульпе шӑварӑнӗҫ унӑн сӳнӗк куҫсем, унтан кашни кунах, яланах ҫапла, вилсе выртичченех вӑл тахҫан хӑй варӗнче йӑтса ҫӳренӗ, чӗп-чӗр юн пулса тата хӗрарӑм асапӗпе асапланса ҫуратнӑ, кайран таҫти пӗлмен-туман Дон ҫӗрӗнче тӑшман аллинчен пӗтнӗ ывӑлне асӑнса пурӑнӗ…

Горючей тоской оденется материнское сердце, слезами изойдут тусклые глаза, и каждодневно, всегда, до смерти будет вспоминать того, которого некогда носила в утробе, родила в крови и бабьих муках, который пал от вражьей руки где-то в безвестной Доншине…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий пӑхрӗ те хӗпӗртенипе тата сунарҫӑлла хумханнипе чӗри картах сикрӗ: пӗр тикӗшӗ, йӗркеленсе ӗлкӗрнӗ картаран уйрӑлса, хӑвӑрт аялалла анать, майӗпен те чарӑна-чарӑна илсе, ҫуначӗсемпе авӑсать.

Григорий повернулся и дрогнул от радости, от охотничьего волнения: один гусь, отделившись от уже построившейся гусиной станицы, резко шел на снижение, замедленно и с перебоями работал крыльями.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах кашни хутӗнчех вӑл ҫывхарса килекен хӑрушлӑхпа темле выльӑхӑнни пек тискер те нимӗнпе ӑнлантарма ҫук хавхаллӑ хӗрӳлӗх умӗн чӗри шиклӗн пӑчӑртанса ыратнине туйрӗ.

И каждый раз его сердце сжималось страхом перед надвигающимся и каким-то необъяснимым чувством дикого, животного возбуждения.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫӗсем тӗтреленсе чарӑлчӗҫ, чӗри пӗтӗм кӑкар анлӑшӗпе талтлатса тапрӗ.

Мутилось у него в глазах, сердце занимало всю грудь.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун ӑшӗнче, хӗрарӑм чӗри айӗнчи пепке пек, пурнӑҫ хавалӗ пӑхӑнтаруллӑн йӑшаланса вилчӗ.

В нем, как ребенок под сердцем женщины, властно ворохнулась жизнь.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӗншӗн чӗри, ҫӑлӑнӑҫ ҫулӗ шыраса, хирӗҫӳллӗ шухӑшсене татса парасшӑн хыпӑнса, — хӑйне пур енчен те хупӑрласа илнӗ кашкӑр пек, — ниҫта кайса кӗрейми вӗткеленнӗ?

Зачем металась душа, — как зафлаженный на облаве волк, — в поисках выхода, в разрешении противоречий?

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Икӗ хутӗнче те Мишкӑна чӗри татӑлса кайса, таҫта аялалла шуса аннӑ пек туйӑнчӗ.

И оба раза сердце у Мишки срывалось и словно катилось куда-то вниз.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хваттерӗ тӗлне хашкаса ҫитнӗ ҫӗре чӗри те тапми пулчӗ тейӗн.

Сердце зашлось, пока добежал до квартиры.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевичӑн чӗри тем ырӑ мара сиснӗ пек чиксе кайрӗ:

У Ивана Алексеевича даже сердце не по-хорошему екнуло:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Асаилӳсем хумхантарса янӑ чӗри юнпа тулчӗ, тикӗссӗррӗн кӑртлатса тапрӗ, вӑрахчен ыйха сирсе пычӗ.

Кровоточило тронутое воспоминаниями сердце, билось неровно и долго отгоняло сон.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн чунӗ вӗҫӗ-хӗррисӗр савӑнӑҫпа тулнӑ; вӑл Аксинйӑна ӗлӗкхи пекех халтан кайса юратрӗ, ҫакна пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе, чӗри кашни хут талтлатса тапмассерен туйрӗ, ҫав вӑхӑтрах ку чӑн пурнӑҫра маррине, вӑл пӗтӗмпех иртни, ӗмӗрлӗхе ҫухални, куҫ умне килсе тухнине, ку тӗлӗк кӑна пулнине ӑнланчӗ.

В нем цвело, бродило чувство, он любил Аксинью прежней изнуряющей любовью, он ощущал это всем телом, каждым толчком сердца и в то же время сознавал, что не явь, что мертвое зияет перед его глазами, что это сон.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий чӗри кӑртлатса тапнине, пучахсем хуллен пӑшӑлтатса чӳхеннине илтрӗ, ҫӗр чиккинче юмахри пек эрешленсе ашкӑракан курӑксене, чӗрене чӗпӗтсе ыраттармалла кӑвак тӳпене курчӗ.

А Григорий слышал биение своего сердца, певучий шорох колосьев, видел сказочный расшив трав на меже, щемящую голубизну небес.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл пӗтӗм ӑшчикӗпе чӗтрерӗ, йытта персе пӑрахнӑ тата хӑйӗнпе пӗрехмай сӗмсӗррӗн чӑрсӑрланса калаҫнӑ хӗрлӗармеец ҫине пӑхмассерен чӗри патне чуна тӑвӑнтарса ыраттаракан хум капланса тулчӗ.

У него все внутри дрожало, к сердцу приливала щемящая волна при взгляде на того, который застрелил собаку и все время держался в отношении его вызывающе и нагло.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак шухӑша пула чӗри ҫурӑлса кайнӑ пек пулчӗ, анчах шухӑшласа пӑхрӗ те лӑпланчӗ.

От этой мысли сдвоило сердце, но, поразмыслив, он успокоил себя.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий хӑйӗн чӗри пӗр кӗтмен ҫӗртен хускатса янӑ пек хиврен кӑртлатса илнине туйрӗ…

Григорий почуял, как, сорвавшись, резко, с перебоем стукнуло его сердце…

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗтем ҫинче, хунарсен ҫутинче, «ҫанталӑкӗ лайӑхшӑн» авӑн ҫапаҫҫӗ, — машина чӗри унта сулмаклӑн та хӗрсе кайса тапать, рабочисем шавласа калаҫаҫҫӗ; выҫкӑн молотилкӑна ывӑнма пӗлмесӗр тӑрантаракан барабанщик, хӑйӑлти те телейлӗ сасӑпа вӗҫӗмех: «Тавай! Тавай! Та-ав-а-ай!» — тесе ҫухӑрашать.

На гумне при фонарях молотили «за погоду» — там повышенно и страстно бился пульс машины, гомонили рабочие; зубарь, неустанно выкармливавший прожорливую молотилку, кричал осипло и счастливо: «Давай! Давай! Дава-а-ай!»

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хушӑран Горчакова та ҫутӑ кӑвак куҫӗпе ун ҫине ачашшӑн та туслӑн йӑлкӑшса пӑхса илчӗ, анчах ҫав куҫсемех Горчаковӑн хура пичӗ ҫинелле ывтӑннӑ чухне йӑлтах урӑхла ҫутӑ сӑрхӑнтарнине курнипе Листницкий чӗри темле ҫӑмӑллӑн та кӳренӳллӗн ыратса килчӗ…

Изредка Горчакова обращала на него светлые голубоватые глаза, взгляд их был ласков, дружествен, но боль, легкая и досадливая, точила Листницкого, когда эти же глаза, устремляясь на черное лицо Горчакова, лучили совсем иной свет…

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑна та, Григорие те ӗнтӗ яр-уҫҫӑн паллӑ пулчӗ: ӗлӗкрех вӗсен сукмакӗсем пӗрлешетчӗҫ пулсан, халӗ пурӑнса ирттернӗ кунсен тӗпсӗр шырланӗ вӗсене пачах уйӑрса янӑ — пӗр-пӗрин чӗри патне пырса ҫитме ҫук.

И ему и Григорию было донельзя ясно: стежки, прежде сплетавшие их, поросли непролазью пережитого, к сердцу не пройти.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех