Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшласа (тĕпĕ: кӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Хурал тӑратӑпӑр, унсӑрӑн виллине илме килӗҫ те, ӑна кӑшласа пӗтернӗ пулсан аван мар.

— Караул поставим, а то выкупать придут: нехорошо, коли порвет.

IX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ку вара, савнӑ путсӗр, картана лексессӗн, пӗр чӑхха та чӗррӗн хӑвармасть — кашнийӗннех ак ҫакӑнтан, хыҫалтан, пӗчӗк мимме кӑшласа татать.

А этот миленький прохвост, если заберется в курятник, ни одной курицы не оставит — непременно у каждой перекусит вот тут, сзади, мозжечок.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Морфиллӗ кӗленчерен пӗр ҫӑтӑм пулӗ, эпӗ ӗмӗрех тертленме чарӑнӑп, сана вара намӑс кӑшласа ярӗ.

Один глоток с пузырька с морфием, и я перестану навек страдать, а тебя сгрызет совесть.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ровоама хаджи тесен, Бойчо мӗнле вилнине сехре хӑпартмалла тӗплӗн кала-кала кӑтартрӗ: Огнянов аманнӑ пулнӑ та имӗш, ҫӗр варринче ҫырмаран хӑпарасшӑн тем пек асапланнӑ, тет, кашкӑрсем вара ӑна ҫавӑнтах кӑшласа янӑ пулать.

Хаджи Ровоама описывала смерть Бойчо с потрясающими подробностями: но ее словам, он, раненый, ночью пытался выползти из оврага, но волки свели его заживо.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Жандармсене кашкӑрсем кӑшласа янӑ.

Волки сожрали полицейских.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йытӑ йӑхӗнчен-ҫке вӗсем, эппин йытӑсем кӑшласа яччӑрах.

Они собачке отродье, так пускай их собаки сожрут.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пӗтӗмпе кӑшласа янӑ, ҫӳҫ пайӑрки те пулин хӑварман.

— Сожрали и волоса не оставили.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Паян ирхине кашкӑрсем Клисурӑ жандармӗсене иккӗшне кӑшласа янӑ.

— Нынче утром волки собрали двух клисурских полицейских.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Иксӗр те — вӑл та, эсир те, — сиртен пӗри те пулин ӑнланман ҫын, сӑпай мар, усал ҫын пулнӑ пулсан — упӑшкипе арӑмӗ хушшинче яланхи пекех харкашу пулмалла ӗнтӗ, — иксӗр те усал пулнӑ пулсан, эсир пӗр-пӗрне кӑшланӑ пулӑттӑр, е сиртен пӗри тепӗрне кӑшласа янӑ пулӗччӗ, — кирек мӗнле пулсан та, ҫемье каторги пулнӑ пулӗччӗ, — мӑшӑрланнӑ ҫынсен пурнӑҫӗнче ытларах ҫавна куратпӑр та ӗнтӗ эпир; вӑл, паллах, тепӗр ҫынна юратса пӑрахма кансӗрлес ҫукчӗ, анчах та чи йывӑрри ҫав каторгӑра, пӗр-пӗрне кӑшланинче пулать ӗнтӗ.

Если бы вы и он, оба, или хоть один из вас, были люди не развитые, не деликатные или дурные, оно развилось бы в обыкновенную свою форму — вражда между мужем и женою, вы бы грызлись между собою, если бы оба были дурны, или один из вас грыз бы другого, а другой был бы сгрызаем, — во всяком случае была бы семейная каторга, которою мы и любуемся в большей части супружеств; она, конечно, не помешала бы развиться и любви к другому, но главная штука была бы в ней, в каторге, в грызении друг друга.

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Йӑлтах мар-ха халӗ, манӑн сире йӑлтах кӑшласа пӗтерес килет.

— Еще не всю, а я хочу изгрызть вас всю.

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Кӑшласа пӗтертӗр те ӗнтӗ.

— Да ведь уж изгрызли.

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Эсӗ ахаль те хуторти кушаксене пӗтӗмпех персе вӗлернӗ; кӗҫех хуторта шӑшисем темӗн чухлӗ ӗрчесе кайӗҫ те акӑ чи малтан ҫӗрле сан чӗрӳне кӑшласа татӗҫ.

— Ты и так всех кошек в хуторе перестрелял; скоро мышей столько разведется в хуторе, что тебе же первому они ночью ногти обгрызут.

XXI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл яланах виле япаласем ҫисе тӑранса пурӑнать: чи пысӑк шӑмӑсене те кӑшласа вӗтетсе ҫиме пултарать.

Питается мертвечиной: мелко разгрызает и проглатывает даже самые большие кости.

VII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ҫапах та, Любишкин ӑна хӑйне ҫав «куҫа ҫеҫ курӑннӑ» чӗрчунӑн пӗчӗк шӑммине кӑшласа пӑхма сӗнсен, вӑл тем тусан та кӑшлама килӗшмен.

Но обглодать косточку «видимости», предложенную ему Любишкиным, категорически отказался.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл, Ылттӑн вӑйӗпе пурнӑҫа пырса кӗнӗскер, Ылттӑнпа чӗрӗлнӗскер, этеме эрешмен карти пек ҫавӑрса илнӗ те, ун сассине хупласа, нервисемпе пуҫ мимине ӗмсе, ӳтне кӑшласа тӑрать; чӗмсӗр чулсем ҫине таянса, хӑйӗн сӑнчӑрне тӑснӑҫем тӑсса, ӳснӗҫем ӳссе пырать вӑл.

Вызванное к жизни силою Золота, одушевленное им, оно окружает человека своей паутиной, глушит его, сосет кровь и мозг, пожирает мускулы и нервы и растет, растет, опираясь на безмолвный камень, все шире раскидывая звенья своей цепи.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Вӑл ҫынсене полицине тытса ӑсатма юрататчӗ, ҫавӑнпа халӗ ун пирки «ӑна ҫӗр хурчӗсем тахҫанах, тен, шӑммине ҫитиех кӑшласа янӑ пуль», тесе шухӑшлама аванччӗ.

Любил он отправлять людей в полицию, и хорошо думать, что теперь его, наверное, уже давно, до костей обглодали червяки могилы.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Сад пахчи карти тепӗр хут тӳнсе кайсан, ӗнесемпе качакасем те нумаях ырӑ курса юлайман: вӗсем хурлӑхан тӗмӗсене ҫеҫ ҫисе янӑ, вуннӑмӗш ҫӑкана кӑшласа хуппине сӳме тытӑннӑ, выльӑхсем улмуҫҫисем патне ҫитиччен картана кирлӗ пек тытса лартма тата ун тавра канав чавса тухма хушнӑ.

Коровы и козы тоже немного взяли после нового падения плетня в саду: они съели только смородинные кусты да принялись обдирать десятую липу, а до яблонь и не дошли, как последовало распоряжение врыть плетень как надо и даже окопать канавкой.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Диван ҫинче манӑҫнӑ алшӑлли выртать; сӗтел ҫинче кашни ир тенӗ пекех, ҫӗркаҫхи апатран юлнӑ турилккепе тӑвар суланчи лараҫҫӗ, кӑшласа пӗтернӗ шӑмӑпа ҫӑкӑр тӗпренчӗкӗсем выртаҫҫӗ.

На диване лежало забытое полотенце; на столе редкое утро не стояла не убранная от вчерашнего ужина тарелка с солонкой и с обглоданной косточкой да не валялись хлебные крошки.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Нимӗн пӗлмесӗр, якорьлӑ аллине кӑшлать, хӑйне мӗнпур инкексем кӳрекен ҫав якорь ӳкерчӗкне кӑшласа татса пӑрахасшӑн тӑрӑшнӑ пекех туйӑнать.

Он грыз в беспамятстве руку, как бы стараясь выгрызть якорь.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тепӗр кунне, эпӗ пӗр элегия ҫырма тытӑнсассӑн, рифма шыраса перона кӑшласа ларнӑ хушӑра, Швабрин чӳречерен пырса шаккарӗ.

На другой день, когда сидел я за элегией и грыз перо в ожидании рифмы, Швабрин постучался под моим окошком.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк. Пӗрне-пӗри // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех