Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Верочка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑҫан, Верочка?

Да когда же, Верочка?

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Савнӑ тусӑм Верочка, кам каларӗ кӑна сана?

— Кто это тебе сказал, мой милый друг Верочка?

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Акӑ мӗнле, Верочка.

— А вот как, Верочка.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка чей ӗҫес килмест тесе хӑйӗн пӳлӗмне тухса кайрӗ.

Верочка сказала, что не хочет чаю, и ушла в свою комнату.

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Тавтапуҫ сана, Верочка, мана ватӑлнӑ кунсенче йӑпататӑн эсӗ! — тет Марья Алексевна, куҫҫульне шӑлса типӗтсе.

Благодарю тебя, Верочка, утешаешь ты меня, Верочка, на старости лет! — говорит Марья Алексевна и утирает слезы.

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Ҫапла, — тет Верочка.

— Да, — говорит Верочка.

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Чӑнах та ҫавӑн ҫинчен калать-ши вӑл?» — шухӑшлать Верочка.

«Неужели он в самом деле это говорит?» — думает Верочка.

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Сирӗн хӗрпе Верочка каччине турӑ сывлӑх патӑр, — тет Марья Алексевна, — пире, стариксене, турӑ хӑвӑртрах Верочка туйне кӗтсе илме патӑр.

— Дай бог вашей невесте и Верочкину жениху счастья, — говорит Марья Алексевна, — а нам, старикам, дай бог поскорее Верочкиной свадьбы дождаться.

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Мӗн ку? Нивушлӗ ҫакӑ?» — шухӑшлать Верочка.

«Что это? Неужели это?» — думает Верочка.

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка, кил апат ҫиме! — кӑшкӑрчӗ Марья Алексевна.

— Верочка, иди обедать! — крикнула Марья Алексевна.

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— «Верочка, мӗн чӗнместӗн эсӗ?»

«Верочка, что ты молчишь?»

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— «Верочка, сана сӗрӗм тиврӗ-им?» — эпӗ чӗнместӗп.

«Верочка, ты угорела?» — а я молчу.

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ӑҫта Верочка?

Где Верочка?

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка хӑйӗн пӳлӗмӗнче шухӑшласа ларать.

А Верочка сидит в своей комнате.

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Паллах; анчах, Лопухов асӑрханӑ тӑрӑх, Вера Павловна качча тухма килӗшесси нумаях юлман пулас; Верочка Лопухова нимӗн те каламан, анчах Лопуховӑн куҫ пур-ҫке-ха унӑн.

— Конечно; но, по замечанию Лопухова, Вера Павловна скоро решится на замужество; Верочка Лопухову ничего не говорила, только ведь у него Лопухова глаза-то есть.

XV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Унсӑр пуҫне тата Верочка тӳрех хӑйӗн пӳлӗмне кӗрсе кайрӗ, Лопухов ҫине пӑхмарӗ те, вӑрҫни-туни палӑрмасть, — ҫук, ахалех тӗл пулнӑ пулас.

И опять, Верочка прошла прямо в свою комнату и на него не поглядела, а ссоры незаметно, — нет, видно, так встретились.

XV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӗсем Верочка килӗшменнипе юрату пирки вӑрҫса кайнӑ пулсан, ун чухне Лопухов, паллах, ҫиллес пулмаллаччӗ, ун чухне вӗсем вӑрҫнӑ пулӗччӗҫ, — вӑл вара Верочкӑна ӑсатса та ярас ҫукчӗ.

А ежели бы в амурных делах они поссорились, по несоответствию Верочки на его желание, тогда бы, точно, Лопухов был сердитый, только тогда они ведь поссорились бы, — не стал бы он Верочку провожать.

XV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка, пальто айӗнче аллипе темскер йӑтса пырать.

Верочка, что-то несет в руке под пальто.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Тен, Лопухов сак патне ҫывхарнӑҫемӗн хӑйне хаваслӑрах тытатчӗ пулӗ, анчах Верочка ун патне сасартӑк пырса ҫитрӗ те, вӑл ҫав салху пит-куҫпах курӑнчӗ, Верочкӑна вӑл ку тӗлте курасса кӗтмен-ҫке-ха.

Быть может, Лопухов и прибодрился бы, подходя к скамье, но, застигнутый врасплох, раньше чем ждал показать Верочке свою фигуру, он был застигнут с пасмурным лицом.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка тахҫанах хӑйсем малтан калаҫса татӑлнӑ сак ҫинче ларать, кӗтесрен ҫар картузӗ тӑхӑннӑ ҫын курӑнсанах, ун чӗри хӑвӑрт-хӑвӑрт тапма пуҫлать.

А Верочка давно, давно сидела на условленной скамье, и сколько раз начинало быстро, быстро биться ее сердце, когда из-за угла показывалась военная фуражка.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех