Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Верочка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Верочка чӗнмест, тӑр-тӑр ҫеҫ чӗтресе илет.

Верочка молчит, а сама дрожит.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Ҫӳрерӗм, — тет Верочка, хӑй чӗтрет.

— Ходила, — отвечает Верочка, а сама дрожит.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка Нева хӗрринелле чупать.

— Верочка бежит к Неве.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка урампа пырать.

Верочка на улице.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Барыня умӗнче вӑл, Верочка, тӑрать.

Перед барынею стоит она, Верочка.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Офицер чӗркуҫҫийӗ ҫинче вӑл, Верочка.

На коленях у офицера она, Верочка.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Улталӗ вӑл сана, Верочка, пӑрах эс ӑна.

— Он тебя обманет, Верочка, брось ты его.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка йӗрет.

Верочка плачет.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка йӗрет.

— Верочка плачет.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Мана, Верочка, пӗртте ҫӑмӑл мар: епле мансӑр тӑрса юлӑн-ши ӗнтӗ эсӗ?

— А мне все не лучше, Верочка; как-то ты без меня останешься?

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Нимех те мар, аннеҫӗм, ывӑнман эпӗ, — тет Верочка.

— Ничего, маменька, я не устала, — говорит Верочка.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— «Верочка, тусӑмҫӑм, пирӗштийӗм — тет Марья Алексевна, — выртса кансамччӗ, ылтӑнӑм, ну, мӗн пӑхмалли ҫак ман ҫине, эпӗ ахаль те выртатӑп. Виҫҫӗмӗш каҫ куҫ хупмастӑн ӗнтӗ эсӗ».

«Верочка, друг мой, ангел мой, — говорит Марья Алексевна, — приляг, отдохни, сокровище, ну что на меня смотреть, я и так полежу. Ведь ты третью ночь не спишь».

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка хӑй Марья Алексевнӑпа пӗр-пӗччен тӑрса юлнине курать.

Верочка видит себя наедине с Марьей Алексевною.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка хӑй валли икӗ пурҫӑн кӗпе ҫӗленӗ.

Сшила себе два шелковых платья.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Калас пулсан, Верочка генерал йӑмӑкӗ пулас, мана ытларах ҫапла туйӑнать.

И признаться, я больше на нее думаю, что она генералу сестра.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Ҫапла, Данилыч, сӑмах та ҫук, турӑран килет; эпӗ ахалех ҫапла шутлатӑп: е Дмитрий Сергеич, е Верочка, е генерала, е генеральшӑна, е пиччӗш, е шӑллӗ пулать.

— Так, Данилыч, от бога, слова нет; а я и так думаю, что либо наш, либо наша приходятся либо братом, либо сестрой либо генералу, либо генеральше.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка хӑйӗн шухӑшӗсене каласа пама пуҫларӗ, Жюли каллех ҫав тери хавасланса кайрӗ, Верочкӑна сывлӑх сунма тытӑнчӗ, ҫав хушӑрах вӑл хӑй ҫинчен: эпӗ, Жюли Ле-Теллье, пӗтнӗ хӗрарӑм, тесе йӗрсе илчӗ, анчах вӑл, «ырӑ тума тарӑшни» мӗн иккенне пӗлет, — каллех куҫҫуль тӑкса ыталать вӑл, каллех сывлӑх сунать.

Верочка стала рассказывать свои мысли, и Жюли опять пришла в энтузиазм, и посыпались благословенья, перемешанные с тем, что она, Жюли ле Теллье, погибшая женщина, — и слезы, но что она знает, что такое «добродетель», — и опять слезы, и обниманья, и опять благословенья.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка укҫа ҫинчен шухӑшлать пулсан, ӑна актриса пулма ҫеҫ мар, певица пулма та ҫӑмӑлрах-ҫке: унӑн сасси питӗ лайӑх; ҫак ыйтӑва пула вӗсем каллех ларчӗҫ.

Ведь если Верочка думает о деньгах, то гораздо легче ей сделаться актрисою, даже певицею: у нее такой сильный голос; по этому случаю опять уселись.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Жюлипе Верочка каллех кӑшкӑрашрӗҫ, каллех питӗ ҫепӗҫ калаҫрӗҫ, сывпуллашнӑ чухне ҫав тери йӗркеллӗ ҫынсем пулса тӑчӗҫ, вара Жюли Верочка мӗншӗн мастерской уҫни ҫинчен ыйтса пӗлме шухӑшларӗ, — ку таранччен вӑл ыйтма шухӑшламанччӗ.

Жюли и Верочка опять покричали, опять посолидничали, при прощанье стали вовсе солидны, и Жюли вздумала спросить, — прежде не случилось вздумать, — зачем Верочка заводит мастерскую?

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Унӑн пуҫ ҫаврӑнса кайрӗ, вӗсем Жюлипе кӑшкӑрашма, шавлама, кӗрлеме пуҫларӗҫ; Жюли Верочкӑна чӗпӗтсе илчӗ, вырӑнӗнчен сиксе тӑрса чупса кайрӗ, Верочка ун хыҫҫӑн чупрӗ; пӳлӗмсем тӑрӑх чупса ҫӳрерӗҫ, пукансем урлӑ сике-сике каҫрӗҫ; Лопухов кулса ларчӗ.

У нее закружилась голова, подняли они с Жюли крик, шум, гам; Жюли ущипнула Верочку, вскочила, побежала, Верочка за нею: беготня по комнатам, прыганье по стульям; Лопухов сидел и смеялся.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех