Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

урам сăмах пирĕн базăра пур.
урам (тĕпĕ: урам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Гимназин кирпӗч ҫуртне хирӗҫле урам кӗтессинче ҫемҫелсе кайнӑ генерал такӑнчӗ те вӗри хӑйӑр ҫине ӳпне тӑсӑлса выртрӗ.

На углу против кирпичного здания гимназии ослабевший генерал споткнулся, упал ничком на горячий песок.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каштанка малалла сиксе ыткӑнчӗ, каялла пӑхрӗ, тепӗр хут та урам урлӑ каҫса килчӗ, хуҫи ҫӗр тӗпне анса кайнӑ пек ҫухалчӗ…

Она бросилась вперед, потом назад, еще раз перебежала дорогу, но столяр точно сквозь землю провалился…

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӑл каллех урам урлӑ каҫрӗ, малтан хуҫи тӑнӑ вырӑна чупса ҫитрӗ, анчах хуҫи кунта ҫукчӗ.

Она перебежала дорогу к тому месту, где оставила хозяина, но, увы! столяра уже там не было.

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Хуҫи хирӗҫменнине кура, Каштанка тата хытӑрах уласа ячӗ, нимӗн тавҫӑраймасӑр урам урлӑ каҫса тепӗр тротуар ҫине вӗҫтерчӗ.

Видя, что хозяин не протестует, Каштанка еще громче завыла и, не помня себя, бросилась через дорогу на другой тротуар.

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Каштанка ҫаврӑнса пӑхрӗ те, урам тӑрӑх тӳрех ун ҫинелле пӗр полк салтак килнине курах кайрӗ.

Каштанка оглянулась и увидела, что по улице прямо на нее шел полк солдат.

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Халь ак эпир урам тӑрӑх пыратпӑр та хунарсем ҫине пӑхатпӑр, вилсессӗн — ӗмӗрех тамӑкра ҫунӑпӑр…

Теперь вот мы по улице идем и на фонарики глядим, а как помрем — в геенне огненной гореть будем…

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Константин ҫӗлӗкне куҫ харшисем ҫинех пусса лартса, каҫхи ҫил-тӑман вӗҫтерекен урам тӑрӑх утрӗ, шӑлӗсене ҫыртса: — Ах, сысна?.. Ах, мӗнле йӗксӗк!.. — тесе пӑшӑлтатрӗ.

Константин шел по ночной метельной улице, глубоко, до бровей, надвинув шапку, и все шептал сквозь стиснутые зубы: — Ах, негодяй!.. Нет, какой паразит!..

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хулара, ҫутӑ хунарсем хушшинче, уйӑх куҫа курӑнан тата питӗ кирлех те пулман, анчах кунта, юр витнӗ ҫуртсемпе урам урлӑ выртнӑ чалӑш мелкесем хушшинче, ӑна ҫав тери курас килет, кунта вӑл шутсӑр ырӑ…

Такого неприметного и вроде ненужного в городе, среди ярких фонарей, и такого желанного и доброго здесь, среди заснеженных крыш и протянувшихся через улицу косых теней…

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑй нихҫан та урам тӑрӑх ташласа-юрласа савӑнӑҫлӑн ҫӳремен пек, темӗншӗн каччӑсемпе хӗрсене ҫиленнине туйса илчӗ.

Он поймал себя на том, что по какой-то причине сердится на парней и девчат, как будто сам никогда не бродил по улицам, такой же разухабистый и неуемно-веселый.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ӗнтӗ тӳсӗмне те ҫухата пуҫланӑччӗ, савнӑ хӑнисене чӗнме хӑй тухса чупма хатӗрленчӗ, ҫак вӑхӑтра вӑл Ксени урам варрипе пынине курчӗ.

Она уже теряла терпение и сама была готова бежать звать милых гостей в дом, когда заметила тихо бредущую серединой улицы племянницу.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӑлханса кайса хӑраса ӳкнӗскер, вӑл хӑвӑрт каялла кайрӗ, анчах, урам хӗррине ҫитмесӗрех, тӑкӑрлӑкра юр айӗнчен курӑнакан ҫатан ҫине пырса ларчӗ.

Охваченная смятением и страхом, она быстро пошла назад, но, не дойдя до улицы, присела в проулке на торчащий из-под снега плетень.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин малтан кӳреннӗччӗ, анчах кайран ҫакӑ уншӑн лайӑх та пулчӗ — вӑл Ксенипе тӗл пулма тухать, ӑна каҫхи урам тӑрӑх ӑсатса ярать, малашне темӗнле ҫӗнӗ пурнӑҫ пуласса кӗтсе пурӑнать.

Анохин вначале огорчался, а потом даже в этой отсрочке нашел свою прелесть — он должен был ходить на свидания, провожать Ксению по ночной улице, жить ожиданием неизведанной новизны.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ура айӗнче юр нӑтӑртатнипе киленсе, Иннокентий урам варрипе утать, паллакансем хирӗҫ пулсан, йӑл кулса пуҫне сулать.

С наслаждением прислушиваясь к хрустящему, рассыпчато раздававшемуся под валенками снежку, Иннокентий вышагивал серединой улицы, улыбчиво кивая встречным знакомым.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени ыран мӗн кӗтет-ха мана тесе пӑшӑрханчӗ, утса ҫӳрени ҫак шухӑша ирттерсе яма пултарнӑ пек, каллех урам тӑрӑх каллӗ-маллӗ уткаласа ҫӳрерӗ.

Она принималась снова ходить взад и вперед по улице, точно это могло освободить ее от неутихающей, исподволь сосущей тревоги — что ожидает ее завтра?

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, пӗр ҫутӑ ҫине тӗллесе, урам урлӑ темиҫе утӑм ярса пусрӗ те ҫавӑнтах чарӑнчӗ.

Он сделал несколько шагов, пересекая наискосок улицу, бредя на первый в ночи огонек, но остановился.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Картишсенче выльӑхсем макӑрнӑ, мӗкӗрнӗ, урам варринче, пӗр купана пӑрахнӑ ҫыхӑсем ҫинче, пӗри тепринчен пӗчӗкрех ачасем каҫса кайса йӗнӗ, хӑйӗн ҫине хӗрес хыва-хыва, карчӑк чӗтресе тӑнӑ, шуралса кайнӑ тутисемпе вӑл темскер пӑшӑлтатнӑ.

Мычала скотина по дворам, на узлах, сваленных в кучу посреди улицы, ревели ребятишки, мал мала меньше, тряслась старуха, осеняя себя крестом, шептала что-то побелевшими губами.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кантӑк ҫинчи щеткӑ пӗр вӗҫӗмсӗр ҫӑвакан ҫумӑра аран-аран шӑлса ӗлкӗрет, урам уяври пек ҫап-ҫутӑ, юхса тӑракан сӑрӑсем асамат кӗперӗн мӗн пур тӗсӗсемпе ялтӑраҫҫӗ.

Сквозь наплывы дождя, с которыми еле справлялись щетки на стекле, улица проступала празднично, ярко, вся в радужных мазках растекающихся красок.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сайралса, сирӗлсе пырса, урам тӑрӑх тӗтӗм тӗслӗ тӗтре татӑкӗсем ишеҫҫӗ-ха, анчах ял ҫинче тӳпе тасалса пырать ӗнтӗ, нӳрпе шӳсе сарӑлнӑ, хуралса кайнӑ чус витнӗ ҫурт тӑррисем ҫинчен ҫумӑр тумламӗсем сӑрхӑнаҫҫӗ, ҫил вӗсене тата-тата антарать, пӑтранчӑк кӳлленчӗксене катрашкалатать.

По улице, редея и расползаясь, еще плавали дымные клочья тумана, но небо над селом уже расчищалось, с набухших влагой, потемневших тесовых крыш сочились капли, ветер срывал их, рябил мутные студеные лужи.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакӑн пек шахвӑртса каланине илтсен Черкашина каймӗ-ха, тесе шухӑшларӗ Аникей, анчах Черкашина варт пӑрӑнчӗ те, каялла ҫаврӑнса пӑхмасӑр, урам тӑрӑх хӑвӑрт утса кайрӗ.

Он надеялся, что, услышав эти слова, звучавшие предостережением, Черкашина раздумает и останется, но она круто повернулась и быстро, не оглядываясь, пошла по улице.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Урай ҫунӑ чухне шыв ҫитместчӗ те, вара юр тӑрӑх урам урлӑ ҫӑл патне ҫил-тӑман пек вӗҫтерсе кайса килеттӗм!

Бывало, мою дол, не хватит воды, и по снегу, аж пар валит, наискосок, через улицу так и прожгешь до колодца!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех