Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫывӑрса (тĕпĕ: ҫывӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сергей, пуҫне Савва хулпуҫҫийӗ ҫине хурса, ҫемҫен сулкаланса, ҫывӑрса кайрӗ.
Сергей склонил голову на плечо Саввы и задремал.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫук, вӑл чӑн-чӑн кучер, унӑн лашисем те ялан савӑнӑҫлӑ, тачанки те ыттисенчен урӑхла шӑлтӑртатать, тикӗс ҫулпа чупнӑ чух та питех те илемлӗ сасӑпа кусать, — ӑна итлесе пыма кӑна мӗне тӑрать, уйрӑмах каҫала енне эсир хирте пӗчченех чухне питех те кӑмӑла кантарать: тип-тикӗс вырӑн тӑсӑлса выртать, — эсир итлетӗр, тутлӑ тӗлӗрсе, куҫсем хупӑнаҫҫӗ, урапасем шӑкӑл-шӑкӑл калаҫнине итле-итле ҫывӑрса каятӑр…
Нет, это был кучер в полном смысле этого слова, у которого лошади всегда веселы и тачанка гремит как-то по-особенному, даже по ровной дороге она катилась с таким приятным звоном, что слушать ее было одно удовольствие, особенно в тот вечерний час, когда вы в поле один, а вокруг лежит равнина, — вы слушаете, глаза слипаются в сладкой дремоте, и вы засыпаете под говор колес…

Хӑҫан ҫывӑрса тӑранӑн эсӗ?
И когда ты выспишься?

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Аллисене сарлакан сарса пӑрахрӗ те ҫавӑнтах ҫывӑрса кайрӗ.
Раскинул широко руки и тотчас уснул.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ерипен кӑна пуҫӗ ҫаврӑнать, куҫхаршисем килсе пӗрлешрӗҫ, ҫывӑрса кайнине те сисмерӗ.
Слабо кружилась голова, веки сами сомкнулись, и Сергей не заметил, как уснул.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей ҫывӑрса кайрӗ, мӗн чухлӗ вӑхӑт иртнине пӗлеймерӗ, кам килнине те илтеймерӗ, такам алли ӑна питӗ асӑрханса ерипен утиялпа витнине пӗтӗм ӑш-чикӗпе туйса илчӗ…
Сергей уснул, он не знал, долго ли спал, как вдруг проснулся, ощутив прикосновение чьих-то рук: кто-то осторожно укрывал его одеялом…

Вӑл ир ҫинче тин ҫывӑрса кайрӗ.
Уснул он только под утро.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Аҫу часах ҫывӑрса кайӗ ак…
Батько скоро задаст такого храпака…

— Халӗ ӗнтӗ ҫемҫе вырӑн ҫинче ҫывӑрса кан…
— А теперь отсыпайся на мягкой постели…

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Походри пек ҫывӑрса ҫӳресе йӑлӑхрӑн пулӗ? — терӗ вӑл, ӑшшӑн кулса.
— Небось надоело спать по-походному? — сказала она, ласково улыбаясь.

Сергей тӑри анса ларнине курчӗ те утма чарӑнсах пӑхса тӑчӗ: пӗчӗк чӑпар кайӑк ҫунаттисене усса ларнӑ, те ҫывӑрса кайнӑ вӑл, те, хуйӑха кайса, аслати кисретнине итлет.
Сергей увидел жаворонка и остановился: серая птичка нахохлилась, закрыла глаза, оцепенев от страха, слушала грозовые раскаты.

Хӗвел тухнӑ ҫӗре ҫывӑрса тӑранайман Ванюша пӗр сӑмахсӑрах руль патне пырса ларчӗ те каллех «виллисне» хирти ҫулсем тӑрӑх тусан кӑларса чуптарчӗ.
А с восходом солнца заспанный Ванюша безропотно сел за руль, и газик, опять набирая скорость, пылил по степным дорогам.

Сергей йӑл кулса ячӗ те каллех выртрӗ, анчах ҫывӑрса каяймарӗ.
Сергей усмехнулся и снова лег, но уснуть не мог.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Станица кӗрен тӗтрепе витӗнсе ҫывӑрать, Сергей те ҫывӑрса кайрӗ, йӗри-тавра пурте ыйха путнӑ — пахчара ҫулҫӑсем те чӑштӑртатмаҫҫӗ, пӗр Ниловна анчах ҫывӑрмасть.
Станица спала в розовом тумане, уснул и Сергей, погрузилось в сон все вокруг — даже листья в саду не шептались, и только одна Ниловна не спала.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эпӗ часах ҫывӑрса кайӑп.
— Я скоро усну.

«Ҫывӑрса каяс марччӗ кӑна! — шухӑшлать ача.
«Ой, не уснуть бы! — думает мальчик.

Чипер юл // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Мӑшлаттарсах ҫывӑрса каять Гришатка.
Заснул, засопел Гришатка.

Ҫил-тӑман // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ҫывӑрса каяймасть Гришатка.
Не может Гришатка уснуть.

«Тимлӗ сӑна! Тимлӗ итле!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ҫывӑрса каять те тӗлӗк курать ача.
Заснет, и видится мальчику сон.

Хумханать Ейӗк // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Турӑҫӑм, пулӑш эсӗ ӑна, пирӗн патша-аттемӗре, — пӑшӑлтатнӑ май ҫывӑрса каять Гришатка.
— Господи, помоги ты ему, нашему царю-батюшке, — шепчет Гришатка и засыпает.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика