Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кивӗ сăмах пирĕн базăра пур.
Кивӗ (тĕпĕ: кивӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл Лизӑпа тӗл пулса калаҫнипе тата ыран унпа кивӗ завод патӗнче курнӑҫас шухӑшпа савӑнса пырать.

Он был еще под влиянием встречи с Лизой и ее обещания прийти завтра на свиданье к заброшенному заводу.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫак кивӗ, пысӑк ҫурт ҫынсӑр, шӑппӑн ларни ӑна тата та кичемлетсе ячӗ.

И от этой безлюдности и тишины большого старого дома стало еще грустнее.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Чурасем ҫӗкленчӗҫ, кивӗ пурӑнӑҫа хӑяматалла сирпӗтмелле.

Восстали рабы и старую жизнь должны пустить на дно.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Петлюра старшинисем ӑшӑпа хӗрелсе кайнӑ хӗрарӑмсемпе ура хуҫса гопак ташлаҫҫӗ, йывӑр урисемпе тапнипе кивӗ театрӑн стенисем чӗтресе ҫеҫ тӑраҫҫӗ.

Разошедшиеся петлюровские старшины лихо отплясывали гопака с раскрасневшимися от жары местными красавицами, и от топота их тяжелых ног дрожали стены ветхого театра.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тӑман каллӗ-маллӗ ҫавӑрӑнать, тупӑсем кивӗ ҫуртсен ҫийӗсене вистеҫҫӗ, обыватель нӳхреп стенисен ҫумне, хӑй чавса тукаланӑ траншея ҫумне йӑпшӑнать.

Кружила метель, встряхивала орудийными выстрелами ветхие домишки, и обыватель жался к стенкам подвальчиков, к вырытым самодельным траншеям.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫерҫи Варӗ ятлӑ ялӑн хӗрринче, хӑрӑмпа витӗннӗ, стенипе ҫул енне тӳртӗн пӑхса ларакан кивӗ, шӑтӑк-ҫурӑк тимӗрҫ лаҫҫин вучаххи умӗнче, вутӑ ҫуттинчен куҫӗсене хӗскелесе, Политовский ларать: вӑл вӑрӑм хӗскӗчпе хӗп-хӗрлӗ тимӗр татӑкне ҫавӑркалать.

В старенькой кузнице, повернувшейся своей закопченной стеной к дороге на отшибе села Воробьева Балка, у огневой глотки печи, слегка жмурясь от яркого света, Политовский длинными щипцами ворочал уже накалившийся докрасна кусок железа.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унтан тухса, кивӗ кӑмакана кӗмелли шӑтӑка кирпӗчпе питӗрсе хучӗ, кирпӗчсем мӗнле выртнине сӑнаса хӑварчӗ, вара, ҫул ҫине тухса, хуллен килелле утрӗ.

Выбравшись оттуда, завалил кирпичами вход в старую печь, заметил расположение кирпичей и, выйдя на дорогу, медленно пошел назад.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кивӗ кирпӗч завочӗ патӗнче нимӗнле сас-чӳ те ҫук.

У старого кирпичного завода было тихо.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл пӗтӗм тропарьсене, ҫӗнӗ тата кивӗ заветсене пӑхмасӑр калама пӗлнӗ.

Все тропари, Новый и Ветхий завет знал он на зубок.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Натка унта хытӑ кӗрӗслетнине илтрӗ те, кӗтес хыҫнелле ҫаврӑнсан, тусан пӗлӗчӗ айне пулнӑ тин кӑна ҫӗмӗрсе пӑрахнӑ кивӗ часавай ҫӗмрӗкӗсене курчӗ.

Тут Натка услышала тяжёлый удар и, завернув за угол, увидала покрытую облаками мутной пыли целую гору обломков только что разрушенной дряхлой часовенки.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

— Салам кивӗ гвардие ҫамрӑк ӑруран! — тет.

— Привет старай гвардий от юнай смена!

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Анчах алӑкран тухрӗ кӑна вӑл, часрах каялла ҫаврӑнса килсе, уяв умӗн пурте унталла-кунталла чупкаланипе никам та асӑрхаманнине кура, Толькӑпа пӗрле леш кивӗ башня ишӗлчӗкӗсем патне вӗҫтерес шухӑшпа, вӗтлӗхсем витӗр ҫырма-ҫатра урлӑ ҫӗмӗрттерсе чупса кайрӗ.

А очутившись за дверью, напролом, через кустарник, через ручейки и овражки он помчался вниз, чтобы поскорей вернуться и, пользуясь предпраздничной суматохой, убежать с Толькой к развалинам старых башен.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

— Толька, ҫакӑнта аэроплансем вӗҫсе килес пулсан, танксем, тупӑсем пухӑнса килсен, шуррисем пӗтӗм тӗнчерен пухӑнса килсе Хӗрлӗ ҫара ҫӗмӗрсе тӑксан, пӗтӗмпех ӗлӗкхи пек кивӗ йӗркесем туса лартсан, мӗн пулнӑ пулӗччӗ-ши?..

 — А что, Толька, если бы налетели аэропланы, надвинулись танки, орудия, собрались бы белые со всего света и разбили бы они Красную Армию и поставили бы они всё по-старому?…

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Ҫавӑнпа та мӑнтӑр почтальон, йывӑррӑн сывласа, туратлӑ кивӗ туйи ҫине тайӑнса, ту ҫинелле каҫхи апат тӑвас вӑхӑталла тин хӑпарчӗ.

Поэтому толстый почтальон, тяжело пыхтя и опираясь на старую суковатую палку, поднялся в гору только к ужину.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Унта мӗн пурӗ те икӗ лаххан, пӗр ала, виҫӗ кивӗ мишук, икӗ хыркӑч тата пӗр купа ҫӗтӗк-ҫурӑк пулнӑ.

И состояло из двух лоханей, одного решета, трёх старых мешков, двух скребков и кучи тряпок.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Кавӗрлесен те пысӑк улшӑну — кивӗ пӳрчӗ вырӑнне ашшӗ ӑсталанӑ блоксенчен хӑпартнӑ, тӑррине ҫутӑ хӗҫтимӗрпе витнӗ ҫурт таҫтанах курӑнса ларать.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Шампуньпе ҫусан та кивӗ ҫурт кивех курӑнать.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Эп пынӑ ҫӗре вӑл кивӗ ларӗнчи ҫӑнӑхне урӑх савӑта куҫарнӑ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Пӗлӗтсем хушшипе чупакан уйӑх ҫутинче кивӗ сарай тӑрринчи команда ялавӗ вӗлкӗшме тытӑнчӗ — ҫапӑҫӑва тухмалли сигнал.

И над старым сараем под неровным светом бегущей меж облаков луны медленно поднялся и заколыхался флаг команды — сигнал к бою.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Икӗ хутлӑ кивӗ сарай умӗнчи ҫерем лаптӑкӗ ҫине тухсан, Женя кӗсйинчен турат пӑшал кӑларчӗ те, резинкине карӑнтарса, картонран тунӑ пӗчӗк парашютиста ҫӳлелле персе ячӗ.

Выбравшись на лужайку перед старым двухэтажным сараем, Женя вынула из кармана рогатку и, натянув резинку, запустила в небо маленького картонного парашютиста.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех