Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чей сăмах пирĕн базăра пур.
чей (тĕпĕ: чей) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах Катя кунта иккенне пӗлмен чухне вӗҫни вӑл хӑйне, вӑл Полярнӑйра сывах та чипер, эпӗ ӑна сӗтел хушшинче чей тултарса ларнине ҫитес кунсенчех курасса пӗлсе вӗҫни йӑлтах урӑхла ӗҫ.

Но одно было летать, не зная, что с Катей, и совершенно другое, зная, что она в Полярном, жива и здорова и что на днях я увижу её разливающей чай за столом.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ах, мӗнле ҫыру кирлӗ тата!.. — кӑшкӑрса ячӗ вӑл кӳреннипе, хӑй пуҫне сӗтел ҫинче ларакан чей чашки ҫумне усса антарчӗ.

— Ах, да какая там записка!.. — воскликнула она со слезами досады и положила голову на скатерть возле блюдца чая.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл, хӑвӑртрах чей ӗҫрӗ те, итлекенсем шырама картишне тухса кӑйрӗ.

Он поскорее выпил чай и отправился во двор искать слушателей.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик пахчара хуранпа чей вӗретет.

Гаврик на огороде кипятил в казанке воду — напоить больного чаем.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя, хӑвӑртрах чей ӗҫсе тӑранса, картишне пӗр минутлӑха та пулин чупса тухса, унта мӗн-мӗн пулса иртнине пӗлесшӗн, ачасемпе курнӑҫасшӑн.

Пете ужасно хотелось, поскорее напившись чаю, выбежать хоть на минуточку во двор — узнать, как там и что, повидаться с мальчиками.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Дачӑри ҫынсене пурне те абрикоссем айӗнчи сӗтел хушшине ирхи чей ӗҫме чӗннӗ.

Все дачники были приглашены под абрикосы к утреннему чаю.

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӑсӗ чӑн та пурччӗ иккен, мӗншӗн тесен вырӑсла кӑмака анинче пысӑк чейникре ир пуҫласа каҫченех чей вӗретчӗ.

Пар был самый реальный, потому что большой чайник с утра до вечера кипел на таганчике в русской печке.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ах, турӑҫӑм, епле сӳпӗлти ҫав эпӗ, — кӑшкӑрса ячӗ вӑл, — ҫул ҫинчен килнӗ ҫынна чей те сӗнеймерӗм, чӑнах.

— Боже мой, что я за болван! — закричал он, — Ты с дороги, а я даже не предложил тебе чаю.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чей кирлӗ-и тата?

Ещё чаю?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чей илсе килтӗм те, пӗр стаканне вӑл ҫийӗнчех ӗҫсе ячӗ: «Начар мар», — терӗ.

Я принесла чай, он залпом выпил стакан и сказал: «недурственно».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темшӗн вӑл мана, сухалӗпе сӗртӗнсе, чуптуса илчӗ; унтан эпӗ чей лартма чупрӑм.

Он зачем-то поцеловал меня, приложился бородкой, и я побежала ставить чай.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗрер стакан чей кирлӗччӗ.

Один стакан чаю!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чей ӗҫмелли, сӳпӗлтетсе лармалли — терӗр пуль.

Думаете наверно, чай пить, болтать.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вилсен те, Мускав ҫывӑхӗнче, тет — сӗтеле ҫиттипе витсе, чей чашӑкӗсене — Иртеньевсен несӗлӗн авалхи куркисене тирпейлӗн хатӗрлесе шӑкӑлтатать Ариша.

Смерть, говорит, приму под Москвой, — тараторила Ариша, накрывая стол скатертью, расставляя чашки — фамильные чашки Иртеньевых.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ариша пирен валли чей хатӗрлет, вӑл чупкала тӑрать, пӗр кӗрет, пӗр тухать, ҫав вӑхӑтрах чи кирлине каласа пама та ӗлкӗрет.

Ариша, собирая нам чай, то и дело вбегала и убегала из горницы, успевая на ходу рассказывать мне самое главное.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Килсенех, чей ӑшӑтма ыйтса, вырӑн ҫине кайса выртрӗ.

Как пришел, сразу лег, попросив согреть ему чай.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чей пур-и?

Чай есть?

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чей ӗҫес тетӗр пулсан, ав унта шӑрпӑк пур, керосинка патӗнче.

Если хотите чайку, спички вон там, у керосинки.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пурне те ӗлкӗрекен Курбан ҫийӗнчех мана, сывлӑш ҫавӑрма, пысӑк пиалӑпа сивӗтнӗ симӗс чей тыттарчӗ.

И Курбан почтительно подал мне в большой пиале холодный зеленый чай, чтобы я освежилась.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн та, ӗлӗкхи пекех, хама мӗн тивӗҫлине туса пырас пулать: станцисене ҫитсен, Анна Семёновнӑпа пӗрле апат-ҫимӗҫшӗн чупмалла, дежурство тытмалла, чей хатӗрлемелле.

И надо было по-прежнему заниматься тем, что мне было пока положено делать: ходить на станциях вместе с Анной Семеновной за продуктами, дежурить по вагону, заваривать чай…

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех