Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Палаткӑна пӗр шӑтӑк хӑвармасӑр ҫӑт хупса хуратпӑр пулин те, таҫтан кӗреҫҫӗ ҫавсем.

Как ни затягивай вход в палатку, комары обязательно проникнут.

Пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Акӑ йӗкӗт тути хӗр тути ҫумне ҫӑт ҫыпҫӑнчӗ.

И парень впился в губы девушки своими губами.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ашшӗ хурӑна пӑраласа тарӑн шӑтарчӗ, калака ҫӑт ҫапса лартрӗ, вара таса куҫҫулӗ пек хурӑн шывӗ витрене тумласа юхма тытӑнчӗ.

Отец глубоко пробуравил берёзу, туго забил желобок, и вот чистой слезой берёзовый сок закапал в ведро.

Вӑйсен сӗткенӗ // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 5–6 с.

Балсенчен балсене ҫӳреме ятарласа ҫӗлетнӗ хура кӗпе Стефанин тулли кӗлеткине, аллисемпе хулпуҫҫийӗсене ҫара хӑварса, ҫӑт ҫавӑрса илнӗ.

Черное бальное платье облегало полную фигуру Стефании, оставляя обнаженными плечи и руки.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Аяккинчен хытах тӗксен тин мӗн пулса иртнине тӑна илчӗ те, кӳреннипе суд вӗҫленичченех тутине ҫӑт ҫыртса, кӳрентерекенӗ еннелле, Тумлам еннелле ӗнтӗ, пӗрре те ҫаврӑнса пӑхмасӑр ларчӗ.

И только получив энергичнейший толчок в бок, спохватилась, поджала обиженно губы, да так и просидела до конца суда, ни разу не глянув в сторону обидчика, каковым был, конечно же, Капля.

Суд килет!.. // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вӗҫӗсем хӗвелпе ӗннӗ куҫ тӗкӗсем ун кӑшт кӑна сисӗнмелле сиккелесе илеҫҫӗ, ҫӑт ҫыртнӑ шурӑ шӑлӗсене ҫаралтарса, ҫӳлти тута хӗрри майӗпен хускалкалать.

Черные ресницы его, с сожженными солнцем кончиками, чуть вздрагивали, шевелилась верхняя губа, обнажая плотно сомкнутые белые зубы.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лашан ҫӑт вырттарнӑ хӑлхисем кӑлт та кӑлт сиккелесе чӗтреҫҫӗ, хӑлхи вӗҫӗсем ҫине вӗтӗ шӑрҫа пек тар тапса тухнӑ.

Плотно прижатые уши коня вздрагивали, на кончиках их бисером проступил пот.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑй вӑл хӑрах питҫӑмартине аялти ҫытар пичӗ кӑна тӑхӑнтартнӑ таса мар минтер ҫине ҫӑт хурса выртать.

Он лежал, плотно прижавшись щекой к грязной, обтянутой одним наперником подушке.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорин тута кӗтессисем мӗкӗлтетсе илчӗҫ, ҫӑт ҫыртнӑ шурӑ шӑлӗсем хаяррӑн ҫуталса курӑнчӗҫ.

У Григория дрогнули углы губ, в злобном оскале обнажились белые плотные зубы.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Икӗ ҫул хушшинче вӑл манерсӗр улшӑнса кайнӑ: ҫийӗнчи кӗлеткине ҫӑт тытмалла ҫӗленӗ кавалери шинелӗ тӑпӑл-тӑпӑл килӗшӳллӗ курӑнать; тип-тикӗс тураса якатнӑ сарӑ мӑйӑх вӗҫӗсене сатуррӑн пӗтӗрсе янӑ; пӗтӗм пӳ-сийӗнче, тӑрӑн-тӑрӑн ҫирӗп уттинче, мӑн кӑмӑллӑ куллинче вӑл хӑйне хӑй вышкайсӑр пысӑка хуни, ыттисенчен уйрӑммӑн курӑнма тӑрӑшни сисӗнет.

За два года он разительно изменился: на нем ловко сидела хорошо подогнанная кавалерийская шинель, холеные русые усы были лихо закручены, и во всей фигуре, в подчеркнуто бравой походке, в самодовольной улыбке сквозило сознание собственного превосходства и отличия.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, тутине ҫӑт пӑчӑртаса, пит шӑммисем айӗнче кавлев мӑкӑлӗсене мӗкӗл-мӗкӗл вылятса кухньӑна кӗчӗ.

Он вошел в кухню, твердо сжав губы, под скулами его поигрывали желваки.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑван ҫыннӑн хӑй ҫумне икӗ енчен ҫӑт ҫыпҫӑнса лӑпланса выртнӑ ачисене ыталанӑ май, ӑна темле тӗлӗнмеллерех туйӑм тытса илчӗ.

Странное чувство испытывала она, обнимая прижавшихся к ней с обеих сторон, притихших детишек родного ей человека.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗпе айӗнчи хӗресӗн тарпа йӗпеннӗ ҫаккине шӑлӗпе ҫӗклесе, вӑл ӑна йӑпӑр-япӑр кӑкӑр парать, хӑй ҫӑт ҫыртнӑ шӑлӗ хушшипе пӑшӑл-пӑшӑл калаҫать:

Придерживая зубами мокрый от пота гайтан нательного крестика, она торопливо дает ему грудь, сквозь стиснутые зубы шепчет:

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишкӑн пӗкӗрӗлчӗкрех хул-ҫурӑмлӑ пӗтӗм пӗвӗ-сийӗнче, пуҫне пӗкӗртнинче, ҫӑт ҫыртнӑ тутинче темле вӑкӑрӑнни майлӑ кутӑнлӑх пур…

Бычье упорство было во всей сутуловатой Мишкиной фигуре, в наклоне головы, в твердо сжатых губах…

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карчӑкӑн тӑртанчӑк сӑн-пичӗ лӑпкӑ, тутине ҫӑт ҫыртнӑ, анчах темле сасартӑк ун кӗре пит шӑммисем ҫине чие ҫырли майлӑрах хӗрлӗ тӗс тапса тухрӗ те, куҫ хупанкисем вӗттӗн чӗтреме пуҫларӗҫ.

Обрюзгшее лицо старухи было спокойно, губы строго поджаты, но вдруг как-то сразу на смуглых скулах ее проступил вишневый румянец, и мелко задрожали веки.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Поручик тутине ҫӑт чӑмӑртаса темиҫе ҫеккунт кӗтсе тӑчӗ те, Рябчиков ҫине куҫ хӗррипе пӑхса илсе, Григорий патнелле пӗшкӗнчӗ, пӑшӑлтатса каларӗ:

— Поручик твердо сжал губы, подождал несколько секунд и, косясь на Рябчикова, наклонился к Григорию, шепнул:

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тупрӗҫ эсрел пуҫӗсем! — терӗ вӑл, тутине ҫӑт чӑмӑртаса тытнӑ карчӑкӗ ҫине мӗскӗнлӗрех пӑхса.

Посмотрев на плотно сжавшую губы старуху, он сказал: — Нашли проклятые!

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Мишаткӑна хӑлхинчен темскер пӑшӑлтатса каларӗ, унтан хӑй ҫумӗнчен сирчӗ те куҫӗнчен тинкерсе пӑхрӗ, чӗтре пуҫланӑ тутине ҫӑт чӑмӑртаса, асаплӑ та мӗскӗн кулӑпа аран кулса илчӗ:

Она что-то зашептала Мишатке на ухо, потом отстранила его, пытливо посмотрела в глаза, сжала задрожавшие губы и, с усилием улыбнувшись жалкой, вымученной улыбкой, спросила:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, пуҫне пӑрмасӑрах, ҫилпе кушӑрханӑ, сарлака шӑмӑллӑ питсене сӑнаса тӑчӗ, унӑн ҫӑт чӑмӑртанӑ ҫирӗп тути кӑшт сисӗнмелле йӗрӗнчӗк кулӑпа елпӗрчӗ.

Он, не поворачивая головы, оглядел их скуластые обветренные лица, и твердо сжатые губы его тронула чуть приметная презрительная усмешка.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Донец леш енне чакса кайнӑ хыҫҫӑн начар пурӑннӑ тесе шутламалли ҫук ӑна: симӗс тӗслӗ ҫӑмӑл френчӗ сарлака хулпуҫҫийӗсене кӗҫ-вӗҫ ҫӗввинчен ҫурӑлса тухас пек ҫӑтӑ-ҫӑтӑ тытать; френчӗн чанк ҫӗкленсе тӑракан тӑвӑр ҫухавийӗ ҫийӗн кӗрен ӳчӗн нӑкӑ-нӑкӑ хутланчӑкӗсем уҫӑннӑ; ҫӑт ҫыпҫӑнса тӑмалла ҫӗленӗ лампаслӑ кӑвак диагональ йӗмӗ купарчи тӗлӗнче кӗҫ-вӗҫ ҫурӑлса тухас пек туйӑнать…

Надо думать, что неплохо жилось ему в отступлении, за Донцом; легкий защитный френч так и распирали широченные Митькины плечи, на тугой стоячий воротник набегали жирные складки розовой кожи, сшитые в обтяжку синие диагоналевые штаны с лампасами чуть не лопались сзади…

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.