Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑрчӑк сăмах пирĕн базăра пур.

шӑрчӑк (тĕпĕ: шӑрчӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпӗ вара: — Шӑрчӑк мар, коник вӑл — терӗм.
А я сказал: — Не кузнечика, а коника.

Шӑрчӑк ҫинчен // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Надежда Ивановна пирӗн пата пычӗ те: — Эсир шӑрчӑк тытрӑр-и-мӗн? — терӗ.
А Надежда Ивановна подошла и сказала: — А это вы кузнечика ловили?

Асанне вара ӑна: — Шӑрчӑк пек ан сиккеле, вырӑнна лар, терӗ.
Бабушка ей сказала: — Не егози и сядь на место.

Пирӗн пата Матвей Иванович килчӗ // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Таҫта, хыҫалта, шӑрчӑк чӗриклетет, стена ҫинче сехет шаккать.
Где-то за стеной пел сверчок да тикали на стене ходики.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Чи малтан шӑрчӑк пек тӑватӑ ҫунатлӑ, йӑлтӑркка ылтӑн тӗслӗ ансӑр сигара вирхӗнсе ҫитрӗ, чӑнкӑн вӗҫсе ҫаврӑнчӗ те карап ҫийӗн ҫакӑнса тӑрать.
Первой домчалась, описала крутой заворот и повисла над кораблём сияющая, золотая, четырехкрылая, как стрекоза, узкая сигара.

Соацера // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Калама ҫук тӗлӗнмелле театр умӗнче пурте ҫӑварӗсене карса чарӑнса тӑрсан, шӑрчӑк ерипен те уҫҫӑн ҫапла каларӗ:
Когда все разинув рты остановились перед чудным театром, сверчок проговорил медленно и ясно:

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫак чӳрече тӑрринчи симӗс шӑвӑҫран тунӑ ҫивитти ҫинче Калаҫакан Шӑрчӑк ларать.
Над этим окошком, на крыше из зелёной жести, сидел Говорящий Сверчок.

Вӗсем хушшинче шӑрчӑк ҫуначӗсем тата типсе кайнӑ вӑрӑм тунасем ҫыхланса ларса пӗтнӗ.
Замусоренная стрекозиными крыльями и высосанными комарами.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗсем унтан вилӗ нӑрӑ, шӑрчӑк ҫунатти, шыври курӑк татӑкӗ, рак вӑлчи тата ҫӗрсе кайнӑ тымарсем илсе килчӗҫ.
Они принесли оттуда дохлого жука, стрекозиное крылышко, кусочек тины, зёрнышко рачьей икры и несколько гнилых корешков.

Буратино кӳлӗре пурӑнакансемпе паллашать, кунта вал тӑватӑ ылтӑн укҫа ҫухални ҫинчен пӗлет тата Тортилла тимӗр шапаран ылтӑн ҫӑраҫҫи илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Е касторкӑпа, е касторкӑпа мар, — терӗ шӑл витӗр Шӑрчӑк чӳрече хыҫӗнчен.
— Или касторкой, или не касторкой, — проскрипел за окном Богомол.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Юмӑҫ Шӑрчӑк типсе ларнӑ турат пек пулса тӑчӗ те чӳрече хыҫне тухса ӳкрӗ.
Лекарь Богомол на всякий случай притворился высохшим сучком и вывалился за окошко.

Халӑх юмӑҫӗ Шӑрчӑк хӑйӗн курӑк пек типӗ аллисемпе Буратинона хыпашласа пӑхма тапратрӗ:
Народный лекарь Богомол сухими, как травинки, руками начал дотрагиваться до Буратино.

Буратино хӑйӗн пурнӑҫӗн ҫак малтанхи каҫӗнче, хӑйне Калаҫакан Шӑрчӑк вӗрентнӗ пек, ашкӑнмасӑр, айкашмасӑр пурӑнма тӑрӑшрӗ.
Буратино всеми силами хотел в этот первый в его жизни вечер жить без баловства, как учил его Говорящий Сверчок.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Калаҫакан Шӑрчӑк мана шкула ҫӳреме хушрӗ, — тет Буратино.
Говорящий Сверчок велел мне ходить в школу.

Калаҫакан Шӑрчӑк тухса кайнӑ хыҫҫӑн, пусма айӗнчи пӳлӗмре Буратино пушшех салхулланса юлчӗ.
После случая с Говорящим Сверчком в каморке под лестницей стало совсем скучно.

Ватӑ шӑрчӑк йывӑррӑн та вӑрӑммӑн сывласа илчӗ, мӑйӑхӗсене силлентерсе вучах хыҫне кӗрсе кайрӗ, — ку пӳлӗмрен ӗмӗрлӗхех тухса кайрӗ.
Старый умный сверчок тяжело вздохнул, пошевелил усами и уполз за очаг — навсегда из этой комнаты.

Калаҫакан шӑрчӑк Буратинона ӑслӑ канаш парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Нумай юхтарӑн эсӗ куҫҫулӳсене, — тет Шӑрчӑк.
Прольёшь ты горькие слёзы, — сказал Сверчок.

— Ах, Буратино, Буратино, — терӗ Шӑрчӑк.
— Ах, Буратино, Буратино, — проговорил сверчок.

— Питех те кирлӗ мана ватӑ шӑрчӑк канашӗсем… — терӗ Буратино.
— Оччччень мне нужны советы старого сверчка… — сказал Буратино.

Ҫӗр ҫул ытла пурӑннӑ пӳлӗмрен тухса каймашкӑн питех те хурлӑхлӑ та, анчах юрӗ, тухса кайӑп, — терӗ Калаҫакан Шӑрчӑк.
Хотя мне грустно покидать комнату, где я прожил сто лет, — ответил Говорящий Сверчок.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика