Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрхеннӗ (тĕпĕ: хӗрхен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ку вӑрҫӑ чӑнах нумайӑшне тӑлӑха хӑварчӗ, — Тоньӑна хӗрхеннӗ пек каларӗ Эльгеев.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ашшӗ-амӑшӗ ҫуккине пӗлсен, пуп тек ыйтман Павӑлтан, хӗрхеннӗ пулмалла.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Гимназист формине ҫул ҫине тӑхӑнма хӗрхеннӗ Павлуш, ӑна вӑл карҫинккана чикнӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Малтан вӗсем Сашша ир вилсе выртнипе хурланнӑ, унӑн ачи — Витя — ҫав кӗтмен ҫӗртен амӑшне тӑлӑха хӑварнине аса илнӗ, хӗрхеннӗ Елюка.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Хӗрхеннӗ ҫав: чирлӗ ҫынна пӑшӑрхантарас мар тенӗ.

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ҫавӑнпа та пулӗ Елюка вӑл пит хӗрхеннӗ.

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Униҫҫе инке, хӑй те тӑлӑххӑн пурӑннӑскер, хӗрхеннӗ Елюка.

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Мӗн тӑвас тен: пурӑннӑ чух ашшӗпе ывӑлӗ пӗр-пӗрне килӗштермен; вилсе выртсан — тӑлӑха юлнӑ ҫемйине Эливанов старик хӗрхеннӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Ачам, — терӗ мана Чубук хыттӑн, ҫав вӑхӑтрах пӑртак хӗрхеннӗ пек пулса, — вӑрҫӑ ӗҫне эсӗ ача вӑййи, е илемле ҫӗршывсем вырӑнне хуратӑн пулсан, халех калла килне кай!

— Мальчик, — сказал мне Чубук строго и в то же время с оттенком легкого сожаления, — если ты думаешь, что война — это вроде игры али прогулки по красивым местам, то лучше уходи обратно домой!

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Тахӑшӗ хӗрхеннӗ пек пулса цыкаркине мӑкӑрлантарса ларать.

Кто-то сочувственно попыхивал цигаркой.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Унтан вӑл сӑмсипе нӑшлатрӗ те, хӗрхеннӗ пек пулса, ҫапла каласа хучӗ: — Киле тавӑрӑнсан, аҫу пӗрре вӗтет ӗнтӗ сана, — терӗ.

Тут он шмыгнул носом и добавил сочувственно: — То-то, когда вернешься, отец выдерет.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Пӗрисем вӗсене, ҫак пылчӑкра нушапа ҫӳреҫҫӗ тесе, хӗрхеннӗ пулӗ, теприсем, тен, тӑрри шӑтӑкӗ питӗрӗнмен ку ҫынсен тенӗ, виҫҫӗмӗшӗсем так ахаль анаслакаласа пӑхкаланӑ…

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Карчӑк сарӑ шӑлӗсене кӑтартса кулса илчӗ те, мана хӗрхеннӗ пек пулса, пуҫӗпе сулкаларӗ:

Старуха показала в улыбке желтые зубы и сочувственно покачала головой.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫак сӑмахсене хӗрсе кайсах каласа панӑ чухне (эпӗ хам аван пӗлекен бальнибарби чӗлхипе калаҫрӑм) мана итлекен ҫын ман ҫине йӑл кулса пӑха-пӑха ларчӗ, вӑл, ман айванлӑха сиссе, мана хӗрхеннӗ пек туйӑнчӗ.

Пока я с жаром произносил эту речь (разговор происходил на хорошо знакомом мне бальнибарбийском языке), мой собеседник поглядывал на меня с улыбкой, в которой сквозила жалость к простаку.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ҫавӑн пекех вырӑс ӗҫхалӑхӗ те патшан тискер саманинче хӑй пек йывӑр пусмӑра тӳсекен чӑваша яланах хӗрхеннӗ.

Также и русский трудовой народ всегда жалел чуваша, который в ужасную царскую эпоху испытывал такое тяжкое бремя, как и он.

Д. Н. Телешов // Хветӗр Уяр, Иван Мучи. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 3–7 с.

«Тип шара» вуласа тухсан, чӑваша, Макҫӑма, ҫын тарӗпе пурӑнакансем никам та хӗрхенменнине куратпӑр, пӗр усал Емельяниха кухнинче мӗн пур хура ӗҫсене туса пурӑннӑ тӑлӑх хӗр Феня ҫеҫ, — вырӑс хӗрӗ, — хӗрхеннӗ ӑна.

Прочитав «Сухую беду», мы видим, что никто, что живет за счет усилий других, не жалеет чуваша, Максима, и лишь одна Феня, русская сиротка, что занимается всеми черными делами на кухне злой Емельянихи, жалеет его.

Д. Н. Телешов // Хветӗр Уяр, Иван Мучи. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 3–7 с.

Унтан хӗрхеннӗ пек пулса: — Ку сирӗн чир мар-и? — тесе ыйтрӑм.

Потом тоном сострадания спросил: — Это у вас болезнь?

Мораль хуралҫи // А. Петров. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 62–75 с.

— Эккей, айван ҫын! — хӗрхеннӗ пек пулса каласа хучӗ вӑл.

— Вот наивный малый! — воскликнул он с сожалением.

Республика королӗсенчен пӗри // Александр Алга. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 46–61 с.

Ҫынсен пурӑнӑҫӗнче юрату тата ҫынсене хӗрхеннӗ пирки ырӑ туни мӗнле вырӑн йышӑнни ҫинчен тӑракан ыйту — хӑрушӑ та кӑткӑс ыйту — ман ума ҫамрӑклах тухса тӑнӑ.

Вопрос о значении в жизни людей любви и милосердия — страшный и сложный вопрос — возник предо мною рано.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн пӗчӗк пуп тӑрса ряса ҫаннисене тирпейлӗн тавӑрса хучӗ те, ҫемҫен, мӑшкӑллӑ йӑвашлӑхпа, хӗрхеннӗ пекрех вӑрттӑн кулӑпа калаҫма тытӑнчӗ:

Встал попик, аккуратно откинул рукава рясы и заговорил плавно, с ядовитой вежливостью и снисходительной усмешкой:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех