Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Санӑн та куҫ хупанки Тӑртанса ӗнтӗ сархайнӑ, Ман юратнӑ ҫум ҫакки!

Куҫарса пулӑш

Поэзи пулсан… // Василий Долгов. «Тӑван Атӑл». — 1962, 3№ — 92–98 с.

Куҫҫуле пула куҫӗсем тӑртанса кайрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Телейсӗрскер… // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Урасем тӑртанса шыҫа пуҫларӗҫ.

Куҫарса пулӑш

10 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 128–184 с.

Ҫаврака пит ҫӑмарти — анис улма, тӑртанса чиперленнӗ тути — чие ҫырли.

Куҫарса пулӑш

I // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 22-29 с.

— Маттур, атьсемӗр, чӑтӑр тата кӑштах, тата кӑштах тӳсӗр! — хавхалантарса пычӗҫ пире мастер та, цех начальникӗ те, главнӑй инженер та, директор та, тӑртанса кайнӑ пит-куҫӗсене савӑнӑҫлӑн кӑтартма тӑрӑшса.

Куҫарса пулӑш

Аптрашки // Петр Речкин. Шухӑшлама вӑхӑт пур: калавсем. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1981. — 64 с. — 38–39 с.

Арестленӗ ҫынсенчен хӑшӗ-пӗрисем пӗр хускалмасӑр выртаҫҫӗ, теприсем вӑхӑтран вӑхӑта, шыҫса, тӑртанса пӗтнӗ алли-урисене майлӑрах хурас, тесе вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн вӑйсӑррӑн хускалкаласа илеҫҫӗ.

Одни из заключенных лежали неподвижно, другие время от времени двигались, стараясь расправить затекшие руки и ноги.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Пӗр хушӑ ҫапла хӳхлесе макӑрнӑ хыҫҫӑн Тарье темиҫе хутчен ассӑн сывласа илчӗ, ахаль те тӑртанса хӗрелнӗ куҫӗсене кӗпе ҫаннипе шӑлса типӗтрӗ те, хӑйне лӑпкӑрах тытма тӑрӑшса, подвал алӑкӗ патӗнче тӑракан Сергей патне тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

Тарье таврӑнсан // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Мӑй та, пит-куҫ та тӑртанса кайнӑ.

Куҫарса пулӑш

Типӗ мунча // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Карта хушӑкӗнчен тӑртанса хӗрелнӗ шултра чие ҫырлисем курӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӗмӗр манми хуйхӑ // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Пӗрмай чуп тунипе тути йӑлт тӑртанса кайнӑччӗ Альпин.

Куҫарса пулӑш

8. Ӑраскал // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Малтан, Урасмет килсе кайнӑ кун, Эрнепи татӑлса йӗчӗ, унӑн куҫӗсем шыҫӑнса, тӑртанса кайрӗҫ, часах куҫҫулӗ те тухми пулчӗ.

Куҫарса пулӑш

17. Эрнепи // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Гент чулӑн тӑртанса тӑракан катрамӗсенче тата аялти ҫурӑкӗнче тар хумашкӑн меллӗ пушӑлӑх-хушӑк шырать, кашни дюйма васкамасӑр тишкерет.

Тогда он стал искать в нижней трещине и по выдающимся частям камня удобной пустоты для помещения пороха, исследуя каждый дюйм.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Юхан шыв варринче ҫӳлелле самаях тӑртанса шӗвӗр кӗтеслӗ чул катрамӗ выртать, — ҫапкаланчӑка курӑнакан енӗ ятарласа якатнӑн тип-тикӗс, шӑйрӑк-кӑтрашкасӑр.

Посередине ручья, высоко выдаваясь вверх, торчал остроконечный белый камень; та его сторона, что была обращена к бродяге, казалась отполированной, так она была ровна и гладка.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 350–355 с.

Хунар халӗ шахтӑра, шахтер ҫурӑмӗ хыҫӗнче, ҫунать ӗнтӗ, ҫутӑ пайӑркисем куҫ умӗнче тикӗс мар авкаланчӑкла тӑртанса тӑракан вертикаль кӗрешӳ уйӗнче сапаланнӑ.

Фонарь теперь горел внутри шахты, за спиной шахтера, освещая вертикальное поле борьбы, торчащее перед глазами неровным изломом.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Чӑнах та, унӑн ставки икӗ хут хушӑнчӗ, ӑна вӑл мелсӗррӗн, хыпаланса пуҫтарчӗ, укҫа пӳрнисен хушшинчен тӑртанса тӑрать.

Действительно, его ставка удвоилась, и он забрал ее так неловко, торопясь, что ребра монет торчали между его пальцами.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл вӗсем пирки ҫывӑрма выртнӑ чухне те, тепӗр ирхине те шухӑшланӑ, вӑранса тӑрсанах вара арӑмне Сайлас Гентӑн тупмалли юмахӗ пирки евитленӗ; чӑнах та, хупахҫӑ пуҫ миминче ҫавӑ ҫӳҫри тура евӗр тӑртанса тӑнӑ.

Он думал о них, когда ложился спать, и на следующее утро, а проснувшись, признался жене, что Сайлас Гент задал ему задачу, которая торчит в его мозгу, как гребень в волосах.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унӑн пуҫӗ малтан хыттӑн силленчӗ, унтан — хулленрех те хулленрех; хускалман пичӗпе кӗҫех минтер ҫине ӳкрӗ, аяк пӗрчисем ҫеҫ вӗттӗн-вӗттӗн тӑртанса чӗтреме чарӑнмарӗҫ-ха.

Его голова тряслась вначале резко, потом все тише, и он медленно упал на подушку с уже умолкшим лицом, — лишь в его вздувшихся ребрах еще не прекращалась мелкая дрожь.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Уҫӑ иллюминатортан ҫуттӑн ылтӑн кашти тӑртанса тӑрать, ун ҫинче капитанӑн лакпа витнӗ карттус сӑмси ҫиҫсе ялкӑшрӗ.

Сквозь открытый иллюминатор торчала золотистая балка света, в которой вспыхнул лакированный козырек капитанской фуражки.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫывӑрмасӑр тӑртанса кайнӑ телеграфист, станцине чи юлашкинчен пӑрахса тухнӑскер, алӑкран карӑнса пӑхса сасартӑк аллипе сулла пуҫлать:

Опухший от бессонницы телеграфист, последним покидающий станцию, отчаянно вдруг замахал из дверей:

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ворошилов, пырсассӑнах, ӑна силлесе вӑрата пуҫлать; чылай вӑхӑт иртсен, лешӗ, тӑртанса тӑхлан тӗслӗ пулса кайнӑ сӑн-питне кӗрӗкӗ айӗнчен ҫӗклет те, пынӑ ҫынсен аллинче хӗҫпӑшал ҫук-ши тесе, куҫӗ хӗррипе пӑхса: — Ну, мӗн? — тесе хурать.

Ворошилов начал трясти его, покуда тот не высунул из-за кожуха свинцовое опухшее лицо: — Ну? — сказал комендант, косясь — нет ли у них в в руках оружия.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.