Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑртанса (тĕпĕ: тӑртан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Авланма! — терӗ вӑл хӑрӑлтатакан, тӗлӗннипе хӑрӑлтатакан сассипе, хӑйӗн тӑртанса тӑракан аллисене хырӑмӗ ҫине хурса.

— Жениться! — промолвил он хриплым, от изумления хриплым, голосом и сложил свои пухлые руки на желудке.

XXXI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Катя вара унӑн ывӑннипе шурса кайнӑ питне, куҫхупаххисем тӑртанса хӗрелнине тин ҫеҫ асӑрхаса илчӗ — кусем пурте ҫӗр ҫывӑрманнипе пулас ӗнтӗ.

А Катя только сейчас разглядела серую усталость на его лице: веки были припухшие, красные, — вероятно, от бессонных ночей.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ӗҫкӗпе тӑртанса кайнӑ Фомин сӗтел хушшинче ларатчӗ, Григорий, урисене сарлакан пускаласа, пӳлӗм тӑрӑх кумса ҫӳрерӗ.

Распухший от пьянства Фомин сидел за столом, Григорий крупными шагами ходил по комнате.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пичӗ кӑштах шыҫӑнчӗ, куҫ айӗсем тӑртанса сарӑлчӗҫ.

Лицо ее слегка припухло, под глазами появились отечные мешки.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Умлӑ-хыҫлах икӗ каҫ ҫывӑрманран унӑн тӑхлан пек йывӑрланса кайнӑ куҫ хӑрпӑкӗсем тӑртанса тухнӑ.

(Он не спал две ночи подряд), набухали свинцово отяжелевшие веки.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алӑксене шалтлаттарса хупса, крыльца ҫине лӗмсӗр-лемсӗр ҫи-пуҫлӑ, пичӗ-куҫӗ тӑртанса кайнӑ Дарья сиксе тухрӗ, ҫуна ҫине йӑванчӗ.

Дарья, хлопнув дверьми, растрепанная, опухшая, выскочила на крыльцо, рухнула в сани.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ сӑнӗ хаяр; путса кӗнӗ питҫӑмартисемпе шӳрлеке кӗтеслӗ пит шӑммисем ҫинчи ӳчӗ халсӑр ҫыннӑнни пек тӑртанса кӳпченӗ те, вӗсем халь тикӗсленнӗ майлӑ курӑнаҫҫӗ.

Загорелое лицо его, на котором нездоровая полнота сровняла рытвины и острые углы скул, было сурово.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Типсе кайнӑ тута кӗтессисем ун хурлӑхлӑн усӑннӑ; ҫинҫешке юн тымарӗсемпе каркаланнӑ кӑвак куҫ хупанкисем тӑртанса тухнӑ, йывӑррӑн ҫӗкленеҫҫӗ.

Излучины сухого рта трагически опущены, голубые, иссеченные прожилками веки припухлы и тяжки.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑртанса кайнӑ, пӑтранчӑк куҫӗсемпе вӑл хӑй йӗри-тавра йӑтӑнса выртакан аслӑ тӗнче ҫине ӑнланмасӑр пӑхрӗ, унччен пӗлнӗ ҫынсене те палламарӗ, сӑнӗпе ҫав тери ӳсӗр е хӗне кайнӑ чиртен тин ҫеҫ сывалакан ҫын пек курӑнса ҫӳрерӗ.

Ошалелыми припухлыми глазами непонимающе глядел на разостланный вокруг него мир, знакомых не узнавал, глядел, как сильно пьяный или только что оправившийся от изнурительной болезни.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӑртанса шӗвелнӗ куҫсенчен кирек мӗн чухлӗ ҫутӑ куҫҫулӗ шӑпӑртатса юхсан та, — ҫуса яма пулмӗ ӑшра тӑвӑнса тулнӑ йывӑр тунсӑха!

Сколько ни будет из опухших и выцветших глаз ручьиться слез, — не замыть тоски!

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анфисӑн пичӗ-куҫӗ тӗксӗмленни те, ҫӳлти тутипе янаххи ҫине чӗкеҫ шатри тухни те, унӑн хӑмӑр куҫӗсем кулӑшларах та кӑмӑллӑрах пулни те, вӑл тӑртанса илемленни те — пурте Ҫемене савӑнтарнӑ.

Его радовало и то, что у Анфисы потемнело лицо и появились серые пятнышки на верхней губе и на подбородке, и то, что ее глаза как-то смешно округлились и сделались еще ласковее, и то, что вся она и пополнела и похорошела.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун пит-куҫӗ усал та тӑртанса кайнӑ.

Злой, с опухшим и сердитым лицом.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Вӑл Романовскине утлӑ ҫар корпусӗпе Туземнӑй дивизи эшелонӗсем ӑҫтарах ҫитнине паллӑ тунӑ картта тӑрса парать, ыйхӑсӑр аптранипе тӑртанса ҫемҫелнӗ пичӗ ҫав самантра чалӑшшӑн туртӑнса илет.

 — Он протянул Романовскому карту с отметками последнего местопребывания эшелонов корпуса и Туземной дивизии; судорога зигзагом прошлась по его энергическому, измятому бессонницей лицу.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Врублевский куҫҫулӗпе тӑртанса кайнӑ питне ҫӗклерӗ.

Врублевский поднял опухшее от слез лицо.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тахҫан ӗлӗк пӗчӗк ачанни пек тӑртанса тӑракан тути хӗррисем усӑнчӗҫ, вӗсене чӑтса ирттернӗ хурлӑх пӗркелентерчӗ.

В опущенных, когда-то отрочески пухлых углах рта ложилась мужалая горесть.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тепӗр вунпилӗк минутранах вӗсем, ҫывӑрнипе тӑртанса кайнӑскерсем, шӑпӑрт сӑмахсӑр, киленсе ҫиме тытӑнчӗҫ, ҫапӑҫура икӗ кун хушши ҫимесӗр ирттернӗскерсен апат лайӑх анать.

И через четверть часа опухшие со сна офицеры ели жадно, без разговоров, наверстывали за два потерянных в боях дня.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл, пӗтӗмпе тӑртанса, хӗремесленсе кайнӑскер, ури ҫине тӑчӗ.

Он поднялся, опухший, красный.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Призывниксем хушшипе ҫар писарӗсем тата пристав помощникӗ унӑн-кунӑн чупса ҫӳреҫҫӗ, призывниксем хушшипех округ атаманӗн адъютанчӗ, кӗске кунчаллӑ лакированнӑй атӑ тӑхӑннӑскер, йӑпӑртатса иртрӗ; пӳрнинчи хура чул куҫлӑ ҫӗррипе хӑйӗн илемлӗ хура куҫӗсен тӑртанса кайнӑ кӗренрех куҫшуррисем унӑн шурӑ ӳчӗпе аксельбантсен йӑлтӑркине тата ытларах палӑртса тӑраҫҫӗ.

Мимо сновали военные писаря и помощник пристава, в коротких лакированных сапожках частил мимо адъютант окружного атамана; перстень его с черным камнем и розовые припухшие белки красивых черных глаз сильнее оттеняли белизну кожи и аксельбантов.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хыҫалта тӑртанса кайнӑ Петро ӳсӗркелет, таҫта халӑх ӑшӗнче Дуняша куҫӗсем, такамӑн, палланӑскерӗн, пичӗсем тата палламаннисем мӗлтлетеҫҫӗ; урмӑш сасӑллӑ хор юрланипе дьякон вӑрӑммӑн тӑсса мемлени хӑлхана килсе ҫапӑнать.

Сзади покашливал опухший Петро, где-то в толпе мельтешились Дуняшкины глаза, чьи-то как будто знакомые и незнакомые лица; доносились разнобоистый хор голосов и тягучие возгласы дьякона.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анчах та вӑл, чекменне йӳле ярса, васкамасӑр, суха касси тӑрӑх утнӑ пек, утнӑ, хӑйӗн хура аллаппийӗпе арӑмӗн черчен алсыппине чӑмӑртанӑ, сар ҫӳҫлӗ пуҫне никама пӑхӑнман пек каҫӑртса пынӑ — питҫӑмартисем айӗнчи юн тымарӗсем кӑна унӑн темӗн чӑмланӑ чухнехи пек тӑртанса, мӗкӗлтетсе тӑнӑ, тата чулланса ларнӑ евӗр курӑнакан куҫхаршисем хушшинчи нихҫан хускалми ӳт ҫине тар тумламӗсем пӑчӑртатса тухнӑ.

Но он, распахнув чекмень, шел медленно, как по пахотной борозде, сжимал в черной ладони хрупкую кисть жениной руки, непокорно нес белесо-чубатую голову, — лишь под скулами у него пухли и катались желваки да промеж каменных, по всегдашней неподвижности, бровей проступал пот.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех