Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тутӑрне (тĕпĕ: тутӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл Григорий ҫине чӑрр пӑхса илчӗ, тутӑрне тути ҫинерех шутарса куллине пытарчӗ.

Она внимательно посмотрела на Григория, надвинула на губу платок, пряча улыбку.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тутӑрне тӳрлетнӗ май, лавҫӑ-хӗрарӑм, куҫне хӗстерсе, Григорий ҫине сӑнаса пӑхса илчӗ те ыйтрӗ:

Поправляя платок, она сощурила глаза, внимательно оглядела Григория, спросила:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл темшӗн тутӑрне салтрӗ, унтан каллех ҫыхрӗ те, сак ҫинчи савӑт-сапана ним ахальшӗнех куҫаркаланӑ май, хӑй ҫав тери хумханнине ниепле ирттерсе яма пултараймарӗ.

Она зачем-то сняла головной платок, снова покрылась и, бесцельно переставляя посуду на лавке, все никак не могла унять охватившего ее сильного волнения.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Савӑнӑҫ ман, пӗччен пулас килет, — терӗ те ним тунмасӑр Ильинична ҫамрӑк ҫын пек тутӑрне вӑр-вар пуҫӗ ҫине уртса ячӗ.

Радость у меня, хочу одна побыть, — призналась Ильинична и по-молодому проворно покрылась платком.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сӑмси ҫине куҫлӑхне утлантарчӗ, тӑватӑ кӗтесрен тӳммелесе ҫыхнӑ сӑмса тутӑрне пуҫне тӑхӑнчӗ.

Он только надел на нос очки и повязал голову носовым платком, сделав четыре узелочка по углам.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Сӑмса тутӑрне эпӗ сан кӗсйӳне…

Носовой платок я тебе в карман..

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Алик пуҫӗнчи тутӑрне салтрӗ, тӑлӑпне хыврӗ те хайхи ӗлӗкхи Аликех пулса тӑчӗ — унӑн ҫӳҫӗ кӑтра та сарӑ; пичӗ ҫаврака, хуратучӗ вара хӗлле те ним чухлӗ чакман.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Вӑл Сергей патне хуллен утса пычӗ, тутӑрне темӗнле ывӑннӑ чухнехи пек халсӑррӑн сӳсе илчӗ, ӑна ҫул ҫине ӳкерчӗ, вара пичӗпе ун кӑкӑрӗ ҫине тӑрӑнчӗ.

Она медленно подошла, каким-то отрешенным, невыносимо усталым движением стянула с головы косынку, уронила ее на дорогу и ткнулась лицом в грудь Сергею.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫӳҫӗпе тутӑрне тӳрлетрӗ, уҫас тесе, аллине те тӑсрӗ, анчах хӑяймарӗ-ха.

Поправила волосы, косынку, протянула руку вперед, намереваясь открыть дверь, и не решилась.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Дарья ҫӗр ҫинчен тӑрса юбкине силлерӗ, пуҫӗнчи тутӑрне майласа ҫыхрӗ.

Дарья поднялась с земли, отряхнула юбку, привычным движением поправила платок на голове.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья тутӑрне салтса ҫӳҫне тӳрлетрӗ, Дарья мӗн каласса кӗтсе ун ҫине тинкерсе пӑхрӗ.

Наталья сняла платок, поправила волосы, выжидающе глянула на Дарью.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйӗн хушаматне илтсен вӑл, хӗрарӑмсене сиркелесе, хӑюллӑн малалла хӗсӗнсе иртрӗ, утнӑ ҫӗртех чӗнтӗрлӗ шурӑ тутӑрне майласа тӳрлетрӗ, куҫӗсене хӗстерсе, кӑштах именнӗ евӗр ейӗлсе кулчӗ.

Как только она услышала свою фамилию, растолкала баб и смело пошла вперед, на ходу поправляя белый, с кружевной каемкой, платок, щуря глаза и слегка смущенно улыбаясь.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хӑвӑрӑн каймаллаччӗ! — хӑр-хар кӑшкӑрса тӑкрӗ кинӗ, пуҫӗнчи тусанлӑ тутӑрне салтса.

— Ехали бы сами! — огрызнулась та, снимая с головы пропыленный платок.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья, пуҫӗ ҫине хунямӑшӗн хура тутӑрне уртса, хапхаран тухрӗ.

Наталья, накинув на голову черную свекровьину косынку, вышла за ворота.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья вӗсем патӗнчен тутине йӗрӗннӗ пек пӑрса, пуҫӗнчи чӗнтӗр тытнӑ лутӑрканчӑк шурӑ тутӑрне утнӑ ҫӗрте майласа иртсе кайрӗ.

Аксинья прошла мимо них, презрительно скривив губы, на ходу поправляя на голове помятый белый с кружевами платок.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анохин ӑна хирӗҫ ҫӑвар уҫма та ӗлкӗреймерӗ, вӑл вараланчӑк ватникне тӑхӑнса та лартрӗ, хура тутӑрне пӗркенме пуҫларӗ.

И не успел Анохин возразить ей, как она уже стояла в грязном ватнике и куталась в темную шаль.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юлашкинчен Лизӑ тутӑрне салтса хучӗ, силленкелесе вараланчӑк ватникне хыврӗ те, Анохин ун ҫине кӑшт тӗлӗнсе, сӑнаса пӑхрӗ.

Сбросив наконец платок, она легко стряхнула с плеч грязный ватник, и Анохин с некоторым удивлением задержал на вей взгляд.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ шаль тутӑрне пуҫӗ ҫинчен ерипен туртса антарчӗ, янах айӗнчи тӗввине салтасшӑн пулчӗ, анчах шӑнса, кукӑрӑлса ларнӑ пӳрнисем салтаймарӗҫ.

Лиза лепиво стянула шаль, хотела развязать у подбородка узел платка, по скрюченные, онемевшие пальцы не слушались.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Нюшкӑ ҫапла турӗ те — алӑка ҫаклатрӗ, симӗс пӑнчӑллӑ-пӑнчӑллӑ хура тутӑрне салтса, йӗтӗн пек хумлӑ-хумлӑ ҫӳҫне хулпуҫҫисем тӑрӑх сапаларӗ, кравать хӗррине ларчӗ те, пӗҫҫисемпе тӗксе, Аникее стена патнелле шутарчӗ.

Нюшка так и сделала — закрыла дверь на крючок, развязала темный в синюю горошину платок, пустив по плечам волнистые льняные волосы, села на край кровати и, двигая бедрами, оттеснила Аникея к стене.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл кӗрӗкне хыврӗ, тутӑрне салтрӗ, вара, ҫинҫескер, пысӑк куҫлӑскер, хулпуҫҫисем тӑрӑх сапаланнӑ сарӑ та кӑтра ҫӳҫне тӳрлеткелеме пуҫларӗ.

Она сбросила шубку, платок и, застеснявшись, стояла на виду у всех — тоненькая, большеглазая, поправляя рассыпавшиеся по плечам светлые вьющиеся волосы.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех