Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тутӑрне (тĕпĕ: тутӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Игнат Савельевичӑн аслӑ ывӑлӗ пукан ҫинче ларнӑ, чечеклӗ-чечеклӗ купӑса хулпуҫҫисем патне ҫитиччен тӑсса янӑ, сарӑ ҫӳҫӗ ҫамки ҫине усӑнса аннӑ; Сидор куккӑшӗн хӗрлӗ пуҫлӑ арӑмӗ, кашемир тутар уртса янӑскер, кӗске те тачка урисем ҫинче чӳхенсе ҫӳренӗ, тутӑрне сула-сула: «И-и-их-и-и-их!» — тесе ҫухӑрнӑ.

Старший сын Игната Савельевича, свесив на лоб русый чуб, сидел на табуретке и разваливал от плеча до плеча цветастую гармонь; рыжая жена дяди Сидора, обмотавшись кашемировым полушалком, колыхалась на коротких толстых ножках, взмахивала платочком, взвизгивала: «Иех-иех!»

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл фуфайкине хыврӗ, ӑшӑ шаль тутӑрне салтрӗ те хура атлас юбкӑпа, хӑмла ҫырли тӗслӗ капӑр кофтӑпа тухса тӑчӗ.

Сбросив стеганку и теплую шаль, она предстала в черной атласной юбке и нарядной малиновой кофте.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Аксинйӑна сак ҫине лартрӗ, ӗнси ҫинелле шуса аннӑ шаль тутӑрне пуҫӗнчен салтса илчӗ, тӑрмаланнӑ ҫӳҫне ҫупӑрласа шӑлчӗ.

Он усадил Аксинью на лавку, снял с головы ее сбившуюся на затылок шаль, пригладил растрепанные волосы:

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑм кӑвакӑр тӗсӗ ҫапнӑ тап-таса тутӑрне куҫ таранах антарса ҫыхнӑ.

Баба была по самые глаза закутана свежевыстиранным, голубым от синьки головным платком.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй тин кӑна мӗн туса хунине халӗ те лайӑххӑн тавҫӑраймасӑр, Дарья винтовкине ҫӗре пӑрахрӗ, ӳкнӗ ҫынна хирӗҫ ҫурӑмӗпе тӑчӗ те, аллине темле кансӗррӗн ҫӗклесе, пуҫӗнчи тутӑрне тӳрлетрӗ, тухса кайнӑ ҫӳҫ пайӑркисене тутӑр айне майласа чикрӗ.

Дарья бросила винтовку, все еще не отдавая себе ясного отчета в том, что она только что совершила, повернулась спиной к упавшему и неестественным в своей обыденной простоте жестом поправила головной платок, подобрала выбившиеся волосы.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кӗҫ каятпӑр-и? — чӑтӑмсӑррӑн ыйтрӗ лавҫӑ хӗрарӑм, питне хӗвел тивесрен кӗптесе ҫыхнӑ тутӑрне тути ҫинчен сирсе.

— Ну, скоро будем ехать? — нетерпеливо спросила подводчица, сдвигая с губ кутавший от загара лицо головной платок.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья, ӑшшӑн кулкаласа, ӑна тӗрленӗ сӑмса тутрипе сӗлтрӗ, унтан тутӑрне ҫавӑнтах алла пуҫтарса тытрӗ те тути ҫумне, ҫӗр ҫывӑрманнипе тӗксӗмленнӗ куҫ лупашкисем ҫумне пӑчӑртарӗ…

Аксинья, улыбаясь, махнула ему расшитой утиркой и сейчас же скомкала ее, прижала ко рту, к потемневшим от бессонной ночи глазницам…

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лукинична лачкам йӗпе тутӑрне пичӗ ҫумӗнчен илмесӗр хӳхлесе йӗрчӗ:

Лукинична, не отрывая от лица мокрого, хоть выжми, платка, причитала:

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вулакан хӗрӗ пурҫӑн тутӑрне ҫамки ҫине антарса ҫыхнӑ.

Та, что читала, была повязана шелковой косынкой с напуском на лоб.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Дарья трибуна патне утнӑ ҫӗртрех шел тутӑрне салтса пынине, хӗрелнӗ питлӗскер трибуна ҫине хӑпарса тӑнине аса илчӗ те кулса ячӗ.

Вспомнил, как Дарья по пути к трибуне развязывала шелковый платок, как поднялась на трибуну с красным лицом, и смеялся.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ирина Сергей ҫине пӑхас марччӗ тесе тӑрӑшнӑ; унӑн питҫӑмартисем хӗрелсе кайнӑ, ӑшӑ пулнипе вӑл шел тутӑрне хулпуҫҫисем ҫине антарнӑ…

Ирина старалась не смотреть на Сергея; щеки ее разрумянились, ей было жарко, и она сбила рукой шаль на плечи…

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Марфа Игнатьевна, савӑнса кайса, шел тутӑрне салтма пуҫларӗ, Ниловна сӗтел умӗнче чӑрманать.

Марфа Игнатьевна стала развязывать шаль, а Ниловна уже хлопотала у стола.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫуна ҫинче шурӑ кӗрӗк тӑхӑннӑ хӗр ларнӑ, пилӗкне тутӑр ҫыхнӑ, мамӑклӑ шел тутӑрне ҫынсем пек мар хитре ҫӳлелле ҫавӑрса ҫыхнӑ та тутӑр ҫыххи пуҫӗ ҫинче илемлӗ калпак пек курӑннӑ.

В санях сидела девушка в белой шубенке, подпоясанная рушником, повязанная пуховой шалью как-то так искусно, что узлы лежали у нее на голове в виде замысловатой шляпки.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ку ӗҫре секретарь нимӗн те пулӑшаймасть, — Лукерья Ильинишна янаххи айӗнче шел тутӑрне тӳрлетрӗ те каллех ал тупанӗпе тутине шӑлчӗ.

— Ничего тот секретарь не поможет, — Лукерья Ильинишна поправила у подбородка шаль и снова ладонью вытерла губы.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ирина пуҫӗнчи шел тутӑрне тӳрлетрӗ те пуҫне ҫӳле тытса лавсем патнелле утрӗ.

Ирина оправила на голове шаль и, высоко подняв голову, пошла к обозу.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑвӑртрах каяс тесе вӑл чӑпӑрккипе хӑмсарчӗ, тутӑрне куҫӗсем ҫине антарчӗ, куҫҫуль витӗр вӑкӑрӗсене те, ҫулне те курми пулчӗ.

Желая одного — уехать побыстрее, она взмахнула кнутом, надвинула на глаза платок и за слезами не видела ни быков, ни дороги…

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Дарья, кофта ҫухи хыҫне тулнӑ арпа ванчӑкне силлекелесе, тутӑрне тӳрлетрӗ те, арпалӑхран тухса, йӗтем хапхи витӗр сарайне кайрӗ.

Оправляя платок, отряхиваясь от мякинной трухи, насыпавшейся за воротник кофты, Дарья вышла из дверей мякинника и через гуменные воротца пошла к сараю.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем унта, Дарйӑпа иккӗшӗ, мӗн ҫинчен сӑмахлани паллӑ мар, анчах тепӗр темиҫе минутранах тутӑрне хулпуҫҫийӗ ҫине сӳсе антарнӑ инкӗшӗ, тӑрмаланса пӗтнӗ ҫӳҫне салатса, куҫҫулӗ юхтарса, лаҫран ыткӑнса тухнине Дуняшка аванах курса юлчӗ.

О чем они вдвоем с Дарьей говорили — неизвестно, но Дуняшка видела, как спустя несколько минут Дарья выскочила из стряпки со сбитым на плечи платком, растрепанная и в слезах.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Манӑн выртмалла ӗнтӗ, эпӗ выртаймастӑп, — терӗ Федор Лукич, тутӑрне пытарса.

— Надо бы лежать, а я не могу, — проговорил Федор Лукич, пряча платок.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗр те ҫар ҫыннисене асӑрхарӗ, хӑвӑрт тӑрса, хӗвелпе пиҫнӗ урисене кӑшт анчах витекен юбкине юсарӗ, темле ун аллине вӑкӑр куҫӗ пысӑкӑш тӗкӗр пырса лекрӗ, пӗр самантрах вӑл хӑйӗн кӑштах ыйхӑллӑ куҫӗсене пӑхса илчӗ, хӑпартласа ҫыхнӑ тутӑрне куҫхаршисем тӗлӗнче юсарӗ те ҫамки ҫине, темле асӑрхаман пек, йӑмӑх хура ҫӳҫ пайӑркине кӑларса ячӗ.

Девушка тоже увидела военных — это было заметно уже по тому, как она быстро встала, оправила юбку, чуть прикрывавшую бронзовые колени, как затем в руке у нее каким-то чудом оказалось круглое зеркальце величиной с бычий глаз и как она в одну минуту успела увидеть в нем и свои черные немного сонные глаза, и поправить над бровями косынку, повязанную в виде шатра, и выпустить на лоб, как бы невзначай, непокорный завиток блестяще-черных волос.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех