Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Лӳчӗркенӗ сӑмса тутрисем, атӑ щеткисем, кӗнекесем, ванчӑк савӑт-сапа, рамкӑсемпе фотографисем, тусанпа хупланнӑ ытти нумай-нумай япала пысӑк сентре ҫинче — тетрадьсемпе блокнотсен, кантрапа ҫыхса хунӑ тӗрлӗ-тӗрлӗ хут татӑкӗсен хушшинче — йӑваланса выртаҫҫӗ; хӑвӑрт шӑртланакан, сапаланчӑк Дрэп йӗркеллӗ хут тупассишӗн вӗтеленнӗ самантсенче хӑйне ӑнсӑртран пырса ҫапакан шухӑшӗсене ҫак татӑксем ҫине ҫыра-ҫыра хурать.

Скомканные носовые платки, сапожные щетки, книги, битая посуда, какие-то рамки и фотографии и много других вещей, покрытых пылью, валялось на широкой полке, среди тетрадей, блокнотов или просто перевязанных бечевкой разнообразных обрывков, на которых в нетерпении разыскать приличную бумагу нервный и рассеянный Дрэп писал свои внезапные озарения.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.

Вӑл ҫеҫен хиртен тусанпа лӗпӗш пӗлӗчӗсене, чечек ҫулҫисене, чуп тӑвулла кӗске, сивӗ ҫумӑрпа инҫетри шыв сиккисен сулхӑнне, чуллӑ тӑпра вӗрилӗхне, никам тӗкӗнмен вӑрманӑн ухмаха ертекен шӑршине, паллӑ марлӑх пирки тунсӑх ҫавӑрттарса килет.

Он несет тучи степной пыли, бабочек, лепестки цветов; прохладные, краткие, как поцелуи, дожди, холод далеких водопадов, зной каменистых почв, дикие ароматы девственного леса и тоску о неведомом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Халтан кайнӑскерсем, тусанпа витӗннӗскерсем — иккӗшӗ тинех «Урӑ Ҫул ҫӳрен» хупах умне ҫитсе тӑчӗҫ.

Оба, усталые и пыльные, пришли наконец к харчевне «Трезвого странника».

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Иккӗшӗ те лачкам тара ӳкнӗ, ура тупанӗнчен пуҫласа пуҫ тӳпиччен тусанпа витӗннӗ, — ҫуранах килнӗ ахӑр.

Оба сильно вспотевшие, пыльные с головы до ног, пришли, по-видимому, пешком.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Анчах кантӑкӗ пӗчӗкҫӗ, ҫитменнине, тусанпа витӗннӗскер, тултан шалти ҫынна епле палласа илӗн.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫав каҫ Хӗлимун тикӗт сӗрнӗ аттине, чылайранпа тытманран тусанпа витӗннӗскере, мунчалапа шӑлса тасатрӗ те тӑхӑнса ячӗ, пӗртен-пӗр кӗпи салтакран илсе килнӗскер кӑначчӗ те, ӑна силлекелесе пиҫиххипе хытӑрах туртса ҫыхрӗ, унтан алӑкне уҫҫисӗр ҫӑрапа питӗрен пек туса ҫаклатса хӑварчӗ те хуллен аслӑ урамалла уттарчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хӗвеланӑҫ ен пулас кунта, тусанпа вараланса пӗтнӗ тӗксӗм кантӑкран алӑк ҫине каҫхи хӗвел ҫути ӳкет.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Иккӗшӗ те вӗсем питӗ ывӑннӑ пулнӑ, пит-куҫӗпе тумӗсем тусанпа витӗннӗ, хӑйсем выҫӑхнӑ, ҫапах та савӑнӑҫлӑ пулнӑ.

Оба — уставшие, серые от пыли, голодные и веселые.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Сулхӑна пӗлмен каҫхи вӑхӑтсенче кӑшт-кашт йӑпанкаласа ҫӳремешкӗн пӗр вырӑн ҫеҫ уйӑрса панӑ, ку вырӑн — хуҫкаласа пӗтернӗ, тусанпа витӗннӗ акациллӗ бульвар тата хулан ҫавӑн йышшиех типсе хӑрнӑ сад-пахчийӗ.

Лишь одно место было отведено для скудных развлечений в вечера, не знающие прохлады, — бульвар из обломанной, покрытой пылью, акации и такой же чахлый городской сад.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫул ҫинче вӗсем хӑйсене чарма тӑрӑшакан Артема тӗл пулаҫҫӗ, — вӑл, тусанпа вараланнӑскер, тарласа йӗпеннӗскер, хӑрушӑскер, таткаланса пӗтнӗ гимнастеркӑпа лаша ҫинче сиктерсе ҫӳрет.

Они встречали Артема, пытавшегося остановить их, — верхом, весь в копоти, мокрый, страшный, в разодранной гимнастерке.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Пӑхӑр ҫаврашки пек хӗрлӗн курӑнакан хӗвеле тусанпа сӗрӗм хупласа лартать.

Пылью и дымом застилало медное солнце.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Пӗр аллӑ юланута яхӑн, окопсене тусанпа хупласа, сиккипе тӗпӗрттерсе иртсе каять.

Полсотни всадников пронеслось мимо, обдавая пылью и конским жаром.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Умра,тусанпа тӗтӗм мӑкӑрланса тӑнӑ вырӑнта, ҫынсем ӳхӗрешеҫҫӗ, гранатӑсем кӗрӗслетсе ҫурӑлаҫҫӗ.

Впереди, в клубах пыли, ревели голоса, рвались гранаты.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫӗнӗрен вӑрҫӑ хӗрсе кайнӑ хир енчен тусанпа тар шӑрши вӗҫтерсе килет.

С поля, где опять разгорался бой, гнало пыль и пороховую вонь.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тусанпа сӗрӗм витӗр каллех те каллех ҫурри пӗшкӗннӗ кӗлеткесем курӑнаҫҫӗ, вӗсем пуҫӗсене ҫӗрулми пӗҫерекен котелоксемпе тытса хӳтӗленӗ, умӗсене сарлака ҫивчӗшлӗ штык кӑнтарса тытнӑ.

Снова и снова сквозь пыль и дым появлялись полупригнувшиеся фигуры в котлах для варки картошки на головах, с уставленными вперед себя широкими лезвиями…

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тусанпа тӗтӗм хупланӑ хӗвел тӗксӗмӗн ҫутатса тӑрать.

Солнце тускло светило сквозь пыль и дым.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тусанпа витӗннӗ пек тӗксӗммӗн курӑнакан хӗвел ҫеҫенхир ҫийӗнче кӗрхилле аялта ҫакӑнса тӑрать.

Тусклое, запыленное солнце по-осеннему низко висело над степью.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Флешсемпе батарейӑсем ҫинче тусанпа тӗтӗм йӑсӑрланнӑ.

Пыль и дым застилали флеши и батареи.

III сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ, Иван Яковлев. Брагин М.Г. Фельдмаршал Кутузов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 162 с.

Уй ҫинчи ҫӳлти хӗвеле тусанпа тӗтӗм хупласа тӑнӑ.

Тучи пыли и дыма закрывали солнце, высоко поднимавшееся над полем.

III сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ, Иван Яковлев. Брагин М.Г. Фельдмаршал Кутузов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 162 с.

Сӑртран тӗрлӗ тӗслӗ муклашкасем пек — хӗрсем, ачасем чупса анчӗҫ, тусанпа витӗннӗ мужиксем васкавлӑн уткалаҫҫӗ.

С горы цветными комьями катились девки, ребятишки, поспешно шагали пыльные мужики.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.