Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗмӗтне (тĕпĕ: ӗмӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫитменнине тата вӑл, ҫав хӗрарӑма телейлӗ тӑвас тесе, хӑй ӗмӗтне татса пӑхрӗ те ӗнтӗ, ку ӑна калама ҫук пысӑк савӑнӑҫ кӳчӗ.

Притом же в отношении к этой женщине он уже сделал подвиг самоотвержения, доставивший ему столько наслаждения.

XXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ача чухнехи ӗмӗчӗ унӑн — сенбернарлӑ пулассиччӗ; халӗ вара вӑл, «лаша туянас шутпа, батальон адьютанчӗн вырӑнӗ пирки вӑрттӑн ӗмӗтленетчӗ. Анчах икӗ ӗмӗтне те пурнӑҫлама пӳрмен ҫав: ача чухне — ҫемйи ытла чухӑн пурӑннӑран, адъютант пулма вара ӑна, ахӑртнех, лартмаҫҫӗ, мӗншӗн тесен унӑн «кӗлетке курӑмлӑхӗ» ҫук.

Мечтой его детства было иметь сенбернара; теперь же он мечтал тайно о должности батальонного адъютанта, чтобы приобрести лошадь. Но обеим мечтам не суждено было осуществиться: в детстве — из-за той бедности, в которой жила его семья, а адъютантом его вряд ли могли бы назначить, так как он не обладал «представительной фигурой».

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тосымҫым, ман ҫулсенче… — Вӑл юриех йӳҫенчӗклӗн те ӗмӗтне ҫухатнӑн кулса илчӗ.

Дрюг мой, в мои годы… — Он рассмеялся с деланной горечью и разочарованием.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Эпӗ ҫыранти ҫынсен ӗмӗтне сисрӗм: вӗсем ҫав вӗлернӗ леопардӑн ашне ҫисе пӑхасшӑн.

Я заметил, что дикарям очень хочется полакомиться мясом убитого леопарда.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫавӑн пиркиех вӑл ҫав тери хуйхӑрса ӳкрӗ, пӗтӗм ӗмӗтне татрӗ.

и не было предела ее скорби, ее отчаянию…

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада хӑй ӗмӗтне, чӑн та, ҫухатнӑччӗ.

Рада впала в глубочайшее отчаяние.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унччен ӑна пурнӑҫ хура-шурӗ тертлентермен, хӑй ӗмӗтне кӑна шанса пурӑннӑскер, тӗрлӗ инкек-синкек пуласса вӑл асне те илмен.

Доверчивый и еще не затронутый жизненными невзгодами, он не был подготовлен к встрече с ними.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кашнийӗн хӑй ӗмӗтне ҫитересси килнипе ун сӑмахӗсем шанчӑклӑрах пек туйӑнчӗҫ.

Они казались убедительными, ибо отвечали тайным желаниям каждого.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑй ӗмӗтне ҫитерсех ҫитерӗ-ши?

Достижима ли цель, к которой он стремится?

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчовӑн мухтанчӑклӑ сӑн-сӑпачӗ кӑна хӑй ӗмӗтне тултарнӑ пек курӑнать.

Одно лишь торжествующее лицо Стефчова выражало самодовольство.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл хӑйӗн ҫирӗп шанчӑкне, ҫутӑ ӗмӗтне нихҫан та пӑрахман: крепоҫри чул арча пек пӗччен пӳлӗмре те, хурӑнлӑ ҫулпа ссылкӑна ӑсатнӑ чух та, Ҫӗпӗрти сивӗ те тӗттӗм каҫсенче те тӗрме пуҫлӑхӗсем, тӗрлӗ чиновниксем тӗпчесе ыйтнӑ чух та, — ҫамрӑк чух та, ватӑлсан та хайӗн ӗмӗтне пӑрахман.

Куҫарса пулӑш

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Анчах чаплӑ революционерӑн паттӑрлӑхне, ҫирӗп шухӑш-кӑмӑлне, ҫутӑ ӗмӗтне ирсӗр тӗрме те хавшатайман.

Куҫарса пулӑш

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Давыдовӑн лӑпкӑ сасси, ӑшӑ сӑмахӗ — тен, вӑл Варьӑна ҫеҫ ҫапла туйӑнчӗ пулӗ — хӗрӗн ӗмӗтне пач татрӗ.

Спокойный, рассудительный голос Давыдова — а может быть, он показался Варе таким — привел девушку в совершенное отчаяние.

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫав тӑваткал йывӑр ҫуртсем, илемлӗ пулас ӗмӗтне ҫухатнӑскерсем, кичеммӗн те салхуллӑн ҫӳлелле кармашаҫҫӗ.

Квадратные, лишенные желания быть красивыми, тупые, тяжелые здания поднимаются вверх угрюмо и скучно.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

— Мӗнле-ха ку? — ӗмӗтне татса ыйтать вӑл, илемлӗ, лӑпкӑ каҫ сӑпка умӗнче ларнӑ чух е упӑшки ачашланӑ, калаҫнӑ чух сасартӑк кичемленсе, нимпе те интересленмесӗр.

— Что же это? — с отчаянием спрашивала она, когда вдруг становилась скучна, равнодушна ко всему, в прекрасный, задумчивый вечер или за колыбелью, даже среди ласк и речей мужа…

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Хӑйӗн ӗмӗтне манса тӑна кӗрсен, вӑл вӑрттӑн туйӑмсене тата хытӑрах пытарать, чӗнмест, юратман пек пулса, Штольца асаплантарать.

Она отрезвлялась от мечты и еще тщательнее спасалась за стеной непроницаемости, молчания и того дружеского равнодушия, которое терзало Штольца.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ольга ун ҫине тем ыйтнӑн тинкерсе ан пӑхтӑр, хаваслантӑр, лӑплантӑр тесе, вӑл хӑйӗн ҫитмен ӗмӗтне урӑх ҫынпа ҫитерме ан шутлатӑр тесе, Штольцӑн мӗн тери тавҫӑруллӑ та ӑслӑ пулма тивет.

Сколько мысли, изворотливости ума тратилось единственно на то, чтоб глубокий, вопрошающий взгляд Ольги прояснялся и успокоивался, не жаждал, не искал вопросительно чего-нибудь дальше, где-нибудь мимо его!

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл ӗмӗтне ҫухатнипе пуҫне сула-сула макӑрса, темиҫе хут каларӗ:

Она, в отчаянии, качала головой и рыдала, повторяя:

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов ним шухӑшласа илеймерӗ; вӑл, хускалмасӑр, Захар тӑнӑ вырӑналла хӑраса пӑхса тӑчӗ, кайран, ӗмӗтне ҫухатнӑ ҫын пек, аллисене пуҫӗ ҫине хучӗ те кресло ҫине ларчӗ.

Обломов не мог опомниться; он все стоял в одном положении, с ужасом глядя на то место, где стоял Захар, потом в отчаянье положил руки на голову и сел в кресло.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл ҫапла каланӑ: «Ҫыннӑн виҫеллӗ тӗллевӗ — ҫутҫанталӑкӑн тӑватӑ вӑхӑтне, тепӗр майлӑ каласан, тӑватӑ ӗмӗтне ытлашши иртӗнмесӗр пурӑнса ирттересси, пурнӑҫӑн савӑтне пӗр тумлам ахаль тӑккаламасӑр юлашки куна илсе ҫитересси пулать, алхасакан пушарсен ҫулӑмӗ кирек мӗнле ялкӑшсан та, пӗр майлӑ та хуллен ҫунни авантарах», тенӗ.

Он говорил, что «нормальное назначение человека — прожить четыре времени года, то есть четыре возраста, без скачков, и донести сосуд жизни до последнего дня, не пролив ни одной капли напрасно, и что ровное и медленное горение огня лучше бурных пожаров, какая бы поэзия ни пылала в них».

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех