Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӗклентерсе (тĕпĕ: ҫӗклентер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ученый ӑнран кайса кӑшкӑрса янисем тата патагонец ӗненмелле сасӑпа калаҫни ытти ҫулҫӳревҫӗсен интересне те ҫӗклентерсе ячӗ.

Восклицания удивлённого учёного, в которых звучало недоумение, и уверенный тон патагонца заинтересовали всех присутствующих.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Акӑ вӑл ӑна ыранах курать те, вара ӗлӗкхи кӑмӑла ҫӗклентерсе яракан лайӑх туслӑ пурӑнӑҫ каллех ҫавӑрӑнса килет.

Завтра она увидит его, и опять вернется дружба, волнующая, хорошая.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫав ҫиленӗве епле те пулин сӳнтерсе, полкӑн хаваслӑхне ҫӗклентерсе яма Паляныця Голуба погром пуҫласа яма, хӑй мӑшкӑласа каланӑ пек, «пурӑнӑҫа ҫӑмӑллатса яма», сӗнӳ панӑ.

Чтобы потушить это недовольство и поднять дух, Паляныця предложил Голубу «облегчить существование», как он издевательски выражался о погроме.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Мӗне кирлӗ сана ҫул? — пӑтӑр-патӑр каласа хучӗ мучи, унтан, ҫара куҫхаршине ҫӗклентерсе илсе, пӗр шикленмесӗр тӳрех ҫапла ыйтрӗ:

На что тебе дорога? — грубо ответил старик и, нахмурив косматые брови, прямо и безбоязненно спросил:

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Урасемпе утмарӑм эпӗ, кимӗпе те ишмерӗм, мана темӗнле анлӑ, вӑйлӑ ҫунатсем ҫӗклентерсе кайрӗҫ.

Не ноги меня несли, не лодка меня везла: меня поднимали какие-то широкие, сильные крылья.

XX // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ҫав тери савӑнса пӑхрӑм эпӗ студентсем ҫине; вӗсем ыталашни, хаваслӑн ҫуйхашни, ҫамрӑклӑхри таса курнӑҫлану, куҫсем ялкӑшни, сӑлтавсӑр кулни — тӗнчери чи лайӑх кулӑ — ҫак пӗтӗмпех ҫамрӑк та чӗрӗ пурнӑҫ хаваслӑн вӗресе тӑни, ҫапла малалла ӑнтӑлни — кирек мӗн патнелле пулсан та, малалла кӑна — ҫак ырӑ кӑмӑлпа ирӗкленсе савӑшни мана пӑлхатса, ҫӗклентерсе ячӗ.

Мне было весело смотреть на лица студентов; их объятия, восклицания, невинное кокетничанье молодости, горящие взгляды, смех без причины — лучший смех на свете — все это радостное кипение жизни юной, свежей, этот порыв вперед — куда бы то ни было, лишь бы вперед, — это добродушное раздолье меня трогало и поджигало.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ҫав пылак туйӑм манӑн пӗтӗм шӑм-шакӑма ҫӗклентерсе ячӗ — юлашкинчен, эпӗ савӑнса сиккелеме, ҫуйӑхма тытӑнтӑм.

Оно стояло сладкой болью во всех моих членах и разрешилось, наконец, восторженными прыжками и восклицаниями.

XII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

вӑрман, ҫӑлтӑрлӑ тӳпе, хӑйпе пӗрлех ак унӑн шуралнӑ ҫӳҫлӗ улӑпӗ, чуна темле ҫӗклентерсе янӑракан кӗвӗ янӑранӑ пек туйӑнчӗ.

лес, обрызганный звездным светом, и в нем она и он — ее седой богатырь, да еще воздух — звенящий, как незнакомая, но чудесная, до слез волнующая мелодия, и легкий, как счастье.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Апла калани Лодьӑна ҫӗклентерсе ячӗ.

Это подбодрило Лодю.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Нумай саслӑ шав, йышлӑ халӑхпа тулнӑ ирӗккӗн сывлакан урамсем ӑна кашнинчех темӗнле уҫӑлтарса, ҫӗклентерсе яраҫҫӗ.

Многоголосый шум, здоровое дыхание многолюдных улиц освежающе действовали на него.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Апрелӗн вӑтӑрмӗшӗнче, каҫ кӳлӗм, симӗс «Москвич», ҫул ҫинчи тусана ҫӗклентерсе, район хули еннелле ыткӑннӑ.

К вечеру тридцатого апреля зеленый «Москвич», вздымая придорожную пыль, мчался в районный городок.

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Эрех ӗҫни тата сӗтел хушшинче калаҫса ларни Дымшаковӑн кӑмӑлне ҫӗклентерсе янӑ, халӗ вӑл вӗҫӗмсӗр махоркӑ мӑкӑрлантарчӗ, хашлаттарса вӑрӑммӑн сывларӗ.

После выпитого вина и застольных разговоров Дымшаков был возбужден, без конца дымил махрой, дышал шумно, отрывисто.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шурӑ пӳрт тӑррисенче юр шӑлса, вӗҫтерсе тӑрать, таткаланчӑк тӗтӗме ҫил пӗрре ҫӳлелле ҫӗклентерсе ярать, тепре ҫӗр ҫинелле ҫапса антарать те, вӑл кӑпӑк пек шурӑ кӗртсем ҫийӗн шӑвать.

Белые крыши курились поземкой, над ними метался косматый дым — ветер то вздыбливал его, то сбивал вниз, и он пластался по скатам сугробов, кипевших пенными гребнями.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӗтмен ҫӗртен пурте пӗр харӑс, питӗ хытӑ алӑ ҫупса ячӗҫ, Ксени ҫурӑмӗ сӑрӑлтатса кайрӗ, хӑйне сасартӑк ку таранччен пӗлмен темӗнле вӑй ҫӗклентерсе янӑ пек туйӑнчӗ, чӗрине савӑнӑҫпа тултарчӗ.

Неожиданно шквально обрушились аплодисменты, по спине Ксении пробежали щекочущие мурашки, и она вдруг почувствовала, что какая-то неведомая ей до сих пор сила словно приподняла ее, наполнила жгучей радостью.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней, хӗрӗ мӗншӗн тилмӗрсе, пӑлханса пӑхнине тавҫӑрса илме тӑрӑшса, хӑй те ун ҫине шӑтарас пек пӑхрӗ, унтан нимӗн шарламасӑр аллине илчӗ те, хулпуҫҫисене ҫӗклентерсе, вӗтӗ ҫумӑр пӗрӗхекен нӳрӗ ҫиле хирӗҫ малалла утрӗ.

Корней пристально посмотрел на дочь, стараясь угадать, что таилось за ео смятенным, просящим взглядом, затем молча отнял руку и, втянув голову в плечи, зашагал дальше навстречу сырому, моросящему ветру.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах кунтан та ытларах ӑна хӑйӗн вӑйсӑрлӑхӗ хӑратнӑ — ун чунӗ ҫуталса юрласа тӑнӑ, вӑл, ҫынсене ҫӗклентерсе ярса, хӑй хыҫҫӑн илсе кайма пултарнӑ, анчах унӑн куҫне вара темӗнле тӗттӗм карса тӑнӑ тейӗн.

Но еще больше пугала его собственная беспомощность — душа светила и пела, мог зажечь и повести за собой людей, а глаза будто застилала липкая темь.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫынсен туйӑмӗсемпе шухӑш-кӑмӑлӗсене ҫулталӑкӑн вӑхӑчӗсем улшӑнни кӑна ҫак Пленум пек ҫӗклентерсе яма пултарнӑ.

Только внезапная смена времен года могла вызвать такую взбудораженность чувств и настроений, какую принес партии и стране этот переломный Пленум.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Бунчук, сурчӑкран пӑрӑнма хӑтланса, куҫ харшийӗсене хӑвӑрт ҫӗклентерсе илчӗ, кӗсйинелле кӗме туртӑнакан сылтӑм аллине сулахай аллипе чӑмӑртаса тытса пычӗ.

Бунчук, уклонившись от плевка, взмахом поднял брови долго сжимал левой рукой кисть правой, порывавшейся скользнуть в карман.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чун-чӗрине ҫӗклентерсе янӑ хӗрӳлӗхе хӑйне лӑпкӑрах тытнипе пытарма тӑрӑшса, халӗ Бунчук шӑл йӗрсе ыйтнисене сулӑмлӑ та хаяр сӑмахсемпе касса татрӗ, халиччен утланса курман урхамаха кӑпӑка ӳкериччен чуптарса лӑплантарнӑ пек, казаксемпе ҫивӗччӗн, хӑюллӑн, сатуррӑн калаҫрӗ.

Бунчук загорелся и, тая под внешним спокойствием прихлынувшее возбуждение, уже веско и зло разил ехидные вопросы, вел разговор, как всадник, усмиривший досель необъезженного, запененного в скачке коня.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Полковник тутипе ҫыртса йӑл кулчӗ те, хулпуҫҫийӗсене ҫӗклентерсе илсе, татӑклӑн хуравларӗ:

Полковник, кусая губы, улыбаясь, пожал плечами, ответил:

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех