Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл вӑтӑр пилӗк ҫулсенчи илемлӗ те кӑмӑллӑ сӑн-сӑпатлӑ, шӑтарас пек пӑхакан кӑвак куҫлӑ ҫынччӗ.

Это был человек лет тридцати пяти, с открытым, славным лицом и прямым, проницательным взглядом серых глаз.

Ҫар корреспонденчӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пӗр вунпилӗк-вунултӑ ҫулсенчи ҫамрӑк ачана сӑмах панӑ.

Говорил юноша, почти подросток.

Ҫӗршывӑн пур кӗтессисенчен те // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

1941—1942 ҫулсенчи пулӑмсем ҫинчен театрализациленӗ представленисем кӑтартнӑ.

Куҫарса пулӑш

Пархатарлӑ ӗҫ — ӗмӗрлӗх асра // А.ЕФРЕМОВА. «Каҫал Ен», 2020.10.30

Вара пионер организацийӗсем пуҫланнӑ ҫулсенчи юрра юрларӗҫ:

Потом запели песню первых пионерских лет:

«Тӗттӗм ҫӗрсем, вут куҫӗсемпе ялкӑшӑр!» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Каллех вӑл тӗнчере пӗччен, иртнӗ ҫулсенчи пекех, пӗр-пӗччен…

Вот и остался он снова на белом свете один-одинешенек…

XXIII. Тавӑру черечӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Ҫутҫанталӑк пӳрнӗ вӑрттӑнлӑхсене» тӗш-мӗшле ӗненесси хӗрӗхӗмӗшпе аллӑмӗш ҫулсенчи ирӗклӗн шухӑшлакансемшӗн те питех ют пулман.

Даже свободным мыслителям сороковых и пятидесятых годов не было чуждо суеверное представление о «таинственных предначертаниях» природы.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Барановскин ҫав ҫулсенчи пурнӑҫӗпе ӗҫӗ-хӗлӗ ҫинчен ҫырнӑ чухне вӑл халӑх пултарулӑхӗн чи лайӑх тӗслӗхӗсене хаклама пӗлмен ҫынсемпе вирлӗ кӗрешнине асӑнса хӑварни вырӑнлӑ.

Куҫарса пулӑш

Палӑксем те ҫынсем пекех калаҫаҫҫӗ // Геннадий Кузнецов. Хыпар, 2014.01.10

Вӑл ӗнтӗ (каллех «Коммунистсен манифестӗнчи» сӑмахсемпе калӑпӑр) ҫав ҫулсенчи «революци традицинчен килекен фразӑсемпе иллюзисене критиклес енчен» пӑхать.

Он уже относится «критически к фразам и иллюзиям, проистекающим из революционной традиции», создававшейся в те годы.

VI // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

Стариксем каланӑ тӑрӑх, юлашки ҫулсенчи пек Романов патша вӑхӑтӗнче те пулман.

По словам стариков, такого, как в последние годы, не было даже во времена царей Романовых.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Салтаксем — пурте тенӗ пекех Мускав йӗкӗчӗсем, пӗр ҫулсенчи ачасем.

Солдаты — почти все москвичи одного возраста.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӗр ватӑ мӑнтӑркка карчӑк ултӑ ҫулсенчи хӗрачана, уринчен аманнӑскерне, йӑтса пырать — мӑнукӗ пулас.

Грузная старуха тащила на руках раненную в ногу девочку лет шести — видимо, внучку.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пысӑках мар пӳлӗмре пӗр вунпилӗк-вунултӑ ҫулсенчи хӗрачасемпе арҫын ачасем вунна яхӑн шавлаҫҫӗ.

В небольшой комнате шумело человек десять ребят — девчонок и мальчишек лет пятнадцати-шестнадцати.

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑйӑ каччи — вунсакӑр-вунтӑхӑр ҫулсенчи ҫамрӑк

Парень из хоровода — молодой человек лет восемнадцати-девятнадцати

Инҫет телей ҫути // Арсений Тарасов. Килти архив

Вӑтам ҫулсенчи тӑпӑлкка хӗрарӑм вӗсене ӑшшӑн кӗтсе илчӗ, сывлӑх сунчӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Ак сана валли мӑшӑр, Таиҫ, — тӗртсе хурать вӑтам ҫулсенчи Сухье.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ун патне вӑтам ҫулсенчи вӗрентекен пычӗ те:

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Пуҫласа шкула каякансен ушкӑнӗ патне типтерлӗ тӑхӑннӑ вӑтам ҫулсенчи хӗрарӑмпа ҫамрӑк хӗр пырса хӗр ачасене пӗр ушкӑна, арҫын ачасене тепӗр ушкӑна тӑратрӗҫ, кӑҫалтан вӗсем уйрӑмшар классенче вӗренме пуҫланине пӗлтерчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Аркадий музыкӑна чӑнах юратнӑ пулин те, ун хыҫӗнчен ирӗксӗртерех утрӗ: ӑна Одинцова хӑй ҫумӗнчен юри ӑсатнӑн туйӑнчӗ; унӑн чӗринче, ҫак ҫулсенчи ытти ҫамрӑк ҫынсенни пекех, темӗнле уҫах мар, тунсӑхлаттаракан туйӑм, юратӑва систерекен туйӑм пекки вӗреме тытӑннӑ.

Аркадий, хотя точно любил музыку, неохотно пошел за ней: ему казалось, что Одинцова его отсылает, а у него на сердце, как у всякого молодого человека в его годы, уже накипало какое-то смутное и томительное ощущение, похожее на предчувствие любви.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӑл ҫирӗм виҫӗ ҫулсенчи таса, шурӑ та кӑпӑш ӳтлӗ, хура куҫлӑ, пӗчӗк ачанни пек тӑртанчӑк туталлӑ, чечен алӑсемлӗ хӗрарӑм.

Это была молодая женщина лет двадцати трех, вся беленькая и мягкая, с темными волосами и глазами, с красными, детски-пухлявыми губками и нежными ручками.

V // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Эпӗ вӑл шапасенчен хӑратӑп, — терӗ йӗтӗн сӳсе пек шурӑ ҫӳҫлӗ, ҫӳлелле тӑракан ҫухаллӑ казакин тӑхӑннӑ, пӗр ҫичӗ ҫулсенчи ҫара ураллӑ ача.

— Я их боюсь, лягушек-то, — заметил Васька, мальчик лет семи, с белою, как лен, головою, в сером казакине с стоячим воротником и босой.

V // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.