Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫип сăмах пирĕн базăра пур.
ҫип (тĕпĕ: ҫип) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл шухӑшласа кӑларнӑ пустуй япаласене тӗрӗслеме май пулман, сӳт-ха ҫав арпашӑнса пӗтнӗ ҫӑмхана, шыраса туп ҫип вӗҫне!

Проверить его выдумки было невозможно, попробуй размотай этот запутанный клубок, отыщи первую ниточку!

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑчӑрипе ҫип пек усӑнтарса, Константин ӑна сыпӑкӑн-сыпӑкӑн хуҫлатса ывӑҫ тупанӗ ҫине хунӑ, вӑл вара куҫа аран курӑнакан ылтӑн купи пек пулса тӑнӑ.

Вытянув в нитку цепочку, Константин, любуясь, укладывал ее звенышко за звенышком на ладонь, и она становилась едва заметной кучечкой золотого песка.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ботинкисене тӑхӑннӑ вӑхӑтра амӑшӗ малти пӳлӗмрен йӗппе ҫип илсе тухрӗ, тӳмине лартрӗ те, сасартӑк хыпӑнса ӳксе, урайӗнчи витре кӗрекен сӑмавара ярса тытрӗ.

Пока он обувался, она принесла из горенки нитку с иголкой, пришила пуговицу и вдруг встрепенулась, засуетилась, подхватила с полу ведерный самовар.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Пробатовӑн пиншакки ҫинче пӗр ҫип вӗҫҫӗн анчах ҫакӑнса тӑракан тӳмене тытса пӑхрӗ.

Она тронула на его пиджаке болтавшуюся на одной нитке пуговицу, покачала головой.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пире пысӑк коллективпа ҫыхӑнтарса тӑракан ҫип час-часах районтах татӑлать ҫав.

Нить, связывающая нас с большим коллективом, нередко рвется где-то уже в районе.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах пӳртре ҫенӗкринчен нумаях ҫутӑ мар — клеенкӑпа витнӗ тӑваткал сӗтел тӗлӗнче тӑрпасӑр, пысӑках мар хӑюне антарнӑ ҫиччӗллӗ лампӑ ҫакӑнса тӑрать, хӑйӑвӗнчен тӗтӗм ҫип пек тӑсӑлать, мачча ҫине унӑн вылянчӑк мӗлки ӳкет: шупка тӗксӗм ҫутӑ ҫывӑхри тӗттӗме кӑна сирет, сӗтелтен виҫ-тӑват утӑмри ҫитсӑ чаршав карнӑ сарлака йывӑҫ кроватьпе лутра сентре аран-аран курӑнаҫҫӗ, стена ҫумӗнчи савӑт-сапа шкапӗн кантӑк алӑкӗсем тӗксӗммӗн ҫуталаҫҫӗ, ҫур пӳрте йышӑннӑ пысӑк вырӑс кӑмаки хыҫӗнчи шӑратса тунӑ кивӗ кӑмканран шултра тумламсем таз ҫине пӑнт-пӑнт тумлаҫҫӗ.

Однако в избе было ненамного светлее — над квадратным, покрытым клеенкой столом висела семилинейная лампешка без стекла, с прикрученным фитилем, он пускал тонкие струйки копоти, отбрасывая на потолок текучие тени; неверный, сумеречный свет раздвигал лишь близкую темень, а уже в трех-четырех шагах от стола с трудом можно было различить широкую деревянную кровать, задернутую ситцевым пологом, низко нависшие полати; посудный шкафчик в простенке тускло отсвечивал стеклянными дверцами; из старинного литого рукомойника возле большой, занимавшей пол-избы русской печи звонкими горошинами падали в таз крупные капли.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫип пек ҫинҫе юхӑм кӗрӗк ҫинчен Григорипе юнашар ҫывӑрма выртакан орданарецӑн саркаласа хунӑ алли ҫине йӑрласа анчӗ.

Тоненькая струйка, журча, скатилась с овчины на вытянутую ладонь спавшего рядом с Григорием ординарца.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ хамӑн пурлӑха юлашки ҫип юлмиччен паратӑп, ҫав тӑшмансене анчах пӗтерсе тӑкасчӗ.

Я все имущество до нитки отдам, лишь бы уничтожить этих врагов.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах юмах хӑрах ҫунаттипе чӑн пурнӑҫа перӗнсе тӑчӗ: хӗрарӑмпа ҫыврас килни ҫеҫ мар, тата темӗнле куҫа курӑнман ҫип Листницкие пурнӑҫ ҫулӗ ҫине ӑнсӑртран тухса тӑнӑ ҫак хӗрарӑм ҫумне ҫыхса хучӗ.

Однако сказка одним крылом касалась действительности: не только половое влечение, но и еще какая-то незримая нить привязывала его к этой, случайно ставшей поперек жизни, женщине.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Халь анчах килсе кӗнӗ ҫынсем ҫине йӑлтӑркка хура куҫӗсемпе пӑхса, вӑл ҫирӗпленсе ҫитеймен ури ҫине шукаласа тӑчӗ те хӑранипе урайне ҫип пек ҫинҫе йӗрлӗн чӑрлаттара пуҫларӗ.

Он, оскользаясь, вскочил на свои еще шаткие ноги, круглыми агатовыми глазами глядя на пришедших, и, наверное, от испуга, зацедил на пол тоненькую струйку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сӗтел ҫинче йӗркесӗррӗн таса мар савӑт-сапа ларать; унтах, хыҫсӑр пукан ҫинче, арланӑ ҫип ҫӑмхи выртать, ҫыхса пӗтерме ӗлкӗреймен ҫӑм чӑлха кунчи ҫумӗнче тӑватӑ енчен тирнӗ йӗпсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.

На столе беспорядочно стояла немытая посуда, около, на табуретке, лежал клубок пряденой шерсти, поблескивали вязальные спицы, пронизавшие с четырех углов недоконченный паголенок чулка.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Электричество кӗтсе ларатпӑр, — терӗ тӑрӑхласа Тимофей Ильич, ҫип вӗҫне шӑлӗпе ҫыртса.

— Поджидаем электричество, — ответил Тимофей Ильич, держа в зубах конец дратвы.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пурнӑҫра курни-тӳснисем унӑн пуҫӗнче умлӑн-хыҫлӑн шӑвӑнса иртеҫҫӗ; вӑрҫӑ ҫинчен кӗскен те татӑкӑн-татӑкӑн аса илнисем ҫумне тахҫан ача чух пулса иртнӗ тепле пӗр ӗҫ ҫинҫешке кӑвак ҫип манерлӗн пырса чӑлханать.

Память услужливо воскрешала пережитое, и в скупые отрывочные воспоминания войны тонкой голубой прядью вплетался какой-нибудь далекий случай из детства.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн кӑкӑрне пулемет черечӗ тӑватӑ ҫӗртен шӑтарса кӗнӗ, шӑтӑксенчен ӗнӗк ҫип таткисем пайӑркаланса тухнӑ.

По груди резанула пулеметная струя, в четырех местах продырявлена шинель, из отверстий торчат опаленные хлопья.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сывлӑм шывӗ ҫул ҫинчи тусана пусарнӑ, тӗтре сирӗлнӗ ҫӗрте пур ҫӗрте те — типӗ курӑк ҫинче, ҫӗмелсем ҫинче, — кӗленчерен арланӑ ҫип пек, йӗпе эрешмен карти йӑлтӑртатнӑ.

Роса прибила пыль на дороге, и всюду, где туман уже рассеялся, — на стерне, среди сухого бурьяна, на копнах — блестела, как стеклянная пряжа, мокрая паутина.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пусӑ тулли ҫын, лобогрейкӑсем ҫунаттисене пӑлтӑр-пӑлтӑр ҫавӑрса пыраҫҫӗ, вӗсене тӑватӑ лаша е мӑшӑр самӑр вӑкӑр кӳлнӗ, — хӑвалакансем е йӗнер ҫинче, е вӑкӑрсен йывӑҫ сӳсменӗ ҫинче ларса пыраҫҫӗ, унтах пӗр лаша кӳлнӗ урапа кайӑк йӑви пек курӑнса каять, ҫав йӑвара е трактор бригадин бригадирӗ, е участокри агроном ларать; лере ҫеҫенхир тӑрӑх ҫип ҫапнӑ пек тӑсӑлса вӑкӑр лавӗсем пыраҫҫӗ — урапа ещӗкӗсем ҫинче типӗ тырӑ йӑлтӑртатса выртать, ҫав тырӑ ҫинче ачасем лараҫҫӗ, ҫӳҫӗсем хӗвелпе шуралса кайнӑ, вӗсем вӑкӑрсене хӑваласа пыраҫҫӗ; тепӗр енче унталла та кунталла грузовиксем вӗҫтерсе ҫӳреҫҫӗ, ҫил сирейми тусан ҫӗклеҫҫӗ, — вӑл вӑрҫӑри тӗтӗм карри пек курӑнать, ун айне пытанса пӗр дивизи ҫапӑҫӑва кӗме пултарнӑ пулӗччӗ…

Поля стали многолюдны: там машут крыльями лобогрейки, в которые впряжены то четверка коней, то пара добрых волов; видны погонычи, сидящие либо в седле, либо на ярме; там покажется одноконная бедарка с ящиком сверху, похожим на гнездо, а в том гнезде сидит либо бригадир тракторной бригады, либо участковый агроном; там растянулся по степи, ровной стежкой обоз бычьих упряжек — в бричках-бестарках бронзой отсвечивает зерно, и сидят в этом зерне мальчуганы-возчики с белыми, выгоревшими на солнце головами; там снуют взад и вперед грузовики, подняв такую непроницаемую гряду пыли, что она похожа на дымовую завесу, под прикрытием которой целая дивизия может идти в бой…

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Астуса илме пикенчӗ Григорий ҫав хыҫа юлнӑ ҫул епле иккенне, анчах та ун пуҫне нимӗн те шутлӑн йӗркеленсе вырнаҫмарӗ; станцӑсен хӗрлӗ ҫурчӗсем, лӑкӑш-лакӑш урай айӗнче тӑкӑлтатса пыракан вагон ураписем, ут тислӗкӗпе утӑ шӑрши, пӑравус айӗнчен нимӗн татти-сыпписӗр ҫип пек тӑсӑлса тухакан рельсӑсем, ҫула май вагон алӑкӗсенчен явӑнкаласа кӗркелекен кӑвак тӗтӗм, перрон ҫинче тӑракан жандармӑн пысӑк мӑйӑхлӑ шыҫмак пичӗ, — те Воронежра курнӑччӗ ӑна, те Киевра…

Пытался Григорий вспомнить оставшийся позади путь, ничего связного не выходило; красные станционные постройки, татакающие под шатким полом колеса вагонов, запах конских испражнений и сена, бесконечные нити рельсов, стекавшие из-под паровоза, дым, мимоходом заглядывавший в дверки вагонов, усатая рожа жандарма на перроне не то в Воронеже, не то в Киеве…

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Уҫӑ сумкисенче пӗр мӑя ут таканӗсем — тӑват ура валли — ҫулланса пӗтнӗ тутӑр татӑкӗпе чӗркенӗ такан пӑтисем, ҫӗвӗ хатӗрӗсем — пӗр мӑшӑр йӗппе пӗр ярӑм ҫип, алшӑлли курӑнса выртаҫҫӗ.

В раскрытых сумах виднелся круг — на четыре ноги — подков, ухнали, завернутые в промасленную тряпку, шитвянка с двумя иголками и нитками, полотенце.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӑшт унта-кунта тӗрткеленсенех вӑл кровать ҫине тӗшӗрӗлсе аннӑ та, тӗссӗрленнӗ сарӑ тутине ҫип пек туртӑнтарса, асаппа тискерленсе кайнӑ куҫӗсемпе мачча ҫине пӑхса, йынӑшма тытӑннӑ, чӑмӑркка пек хутланса пӗкӗрӗлнӗ.

Посуетившись, падала на кровать и, вытянув в нитку блеклую желтень губ, глядя в потолок звереющими от боли глазами, стонала, сжималась в комок.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑсса ярсассӑн, сасӑ мар, кӗмӗл ҫип тейӗн.

Потянет, чисто нитка серебряная, не голос.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех