Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юнӗ (тĕпĕ: юна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пуртӑ илсе, пӳрт алӑкне ҫӗмӗртӗм, ӑна лайӑхах касса ваклама тӑрӑшрӑм; сысна ҫурине илсе кӗрсе, ӑна сӗтел ҫывӑхнерех сӗтӗрсе пытӑм, унӑн карланкине касса татрӑм та, юнӗ юхса тухтӑр тесе, ҫӗре хутӑм, эпӗ «ҫӗре» тетӗп, мӗншӗн тесен пӳртре хӑма урай ҫукчӗ, лайӑх таптаса хытарнӑ ҫӗр кӑначчӗ.

Я взял топор и взломал дверь, причем постарался изрубить ее посильнее; принес поросенка, подтащил его поближе к столу, перерубил ему шею топором и положил его на землю, чтобы вытекла кровь (я говорю: «на землю», потому что в хибарке не было дощатого пола, а просто земля — твердая, сильно утоптанная).

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

«Ку хыпар ун чӗрине ӑшӑ туйӑм кӗртрӗ. Сивӗнме хӑтланнӑ юнӗ тепӗр хут вӗриленчӗ», — тет писатель, хуҫан «чи шанчӑклӑ» тарҫин кӑмӑл-туйӑмне палӑртса.

Куҫарса пулӑш

«Ӗмӗр сакки сарлака» романпа унан авторӗ // Николай Григорьев. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Манра хамра славян юнӗ вӗресе тӑрать!

Во мне самом славянская кровь так и кипит!

XXXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Хӑрушӑ вӑйпа тапма пуҫларӗҫ юн тымарӗсем, юнӗ вӗриленчӗ, шухӑшӗсем кайӑк пек ҫаврӑнма пуҫларӗҫ.

С страшною силой забились в нем жилы, знойно вспыхнула кровь, как птицы закружились мысли.

XXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫав тери юнӗ те ҫав тери канлӗ.

Очень дешево и очень удобно.

VII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Гришутка юнӗ яланах хӑй хӳтӗлесе тӑнӑ ҫамрӑксене пӗтӗҫтерчӗ.

Кровь Гришутки сплотила тех, за кого он всегда стоял горой.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл хӗмленет ҫулӑмла ялкӑшса, Тоноша юнӗ ҫулӑмпа ҫунать…

Оно горит и ярко рдеет, — То наша кровь горит огнем…

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл Таукӑна мӑйран ыталаса илет, унпа калаҫать, ӑна ачашлать, мухтавлӑ выльӑх юн тымарӗнче этем юнӗ йӑрӑлтатса ҫӳрет тесе калӑн.

Он обнимал Тауку за шею, говорил с ней, ласкал её, точно в жилах гордого животного текла человеческая кровь.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пӗр-пӗр пӗчӗк шыва ун ҫине ӳкермен пулсан географӑн юнӗ вӗриленсе каять, вара ниҫта кайса кӗме пӗлмест вӑл.

Если какой-нибудь ручеёк не был нанесён на неё, кровь географа вскипала, и возмущению его не было предела.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл ҫӑмӑллӑн амантӑм, час сывалатӑп, киле пыратӑп, — тесе ҫырать; юнӗ ытла нумай юхнӑ унӑн, халӗ мамӑк пек шуралса кайнӑ.

Он пишет, что легко ранен, скоро выздоровеет и приедет; он потерял много крови, бледен, как вата, еще очень слаб.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пӗр сӑмахпа, Маюк юнӗ ман пӗвӗмшӗн ҫав тери уссӑллӑ пулнине пӗлтерчӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хӗрӗн юн тымарне йӗпе тирӗнтерсенех витӗр курӑнакан трубкӑ тӑрӑх Маюкӑн юнӗ чупа пуҫларӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Енчен те ашшӗпе амӑшӗн иртнӗ ӗмӗрсен несӗлӗсенче Маюк пек хура сӑн-сӑпатлӑ ҫынсем пулнӑ, вӗсен юнӗ тӑхӑсем урлӑ каҫса ун патне ҫитнӗ пулсан, вӑл вӗт кӑлӑхах ашшӗне кӳрентерет.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Одинцова ҫинчен аса илсенех, унӑн юнӗ хӗрсе кайнӑ; вӑл хӑйӗн юнне ҫӑмӑллӑнах ҫӗнтернӗ пулӗччӗ, анчах ун ӑшне темӗскер, хӑй шутламанскер, яланах йӗкӗлтенӗскер, унӑн пӗтӗм мӑнкӑмӑллӑхне тӗлӗнтерекенскер кӗрсе ларнӑ.

Кровь его загоралась, как только он вспоминал об Одинцовой; он легко сладил бы с своею кровью, но что-то другое в него вселилось, чего он никак не допускал, над чем всегда трунил, что возмущало всю его гордость.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Шухӑшпа вӑл яланхи мораль законӗ хушнинчен те каҫса кайнӑ, анчах ун чухне те унӑн юнӗ хӑйӗн илемлӗ те яштака, лӑпкӑ ӳтӗнче халичченхи пекех хуллен чупнӑ.

Воображение ее уносилось даже за пределы того, что по законам обыкновенной морали считается дозволенным; но и тогда кровь ее по-прежнему тихо катилась в ее обаятельно-стройном и спокойном теле.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Валери часах ҫывӑрса каяймарӗ; унӑн юнӗ хуллен те ӗшенчӗклӗн тапрӗ… хӑй шутланӑ тӑрӑх, леш эрехрен е, тен, Муций каласа панисенчен, вӑл сӗрме купӑс каланинчен…

Валерия не скоро заснула; кровь ее тихо и томно волновалась, и в голове слегка звенело… от странного того вина, как она полагала, а может быть, и от рассказов Муция, от игры его на скрипке…

IV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Певск хули ҫийӗн ялав ялкӑшать, вӑл Катя юнӗ пекех хӗрлӗ те мӑнаҫлӑ.

Над Певском развевается знамя — гордое и алое, как катина кровь.

Эпилог // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Акӑ ҫак… унӑн юнӗ, — терӗ вӑл.

— Это вот… ее кровь, — сказал он.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫакна туйса тӑнипе Михеичӑн юн тымарӗсенче юнӗ сивӗнчӗ, урисем йывӑрланса кайрӗҫ.

И от этого ощущения кровь в жилах стыла, ноги тяжелели.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Шӑлӗсем тарӑнах шӑтарса кӗнӗ пулас, юнӗ халь те сӑрхӑнать-ха.

Прокус был, очевидно, глубоким: кровь продолжала сочиться.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех