Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыткӑнчӗ (тĕпĕ: ыткӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Обломов ҫакна асӑрхама ӗлкӗрчӗ: ҫара мӑйлӑ, ҫара хуллӑ, ҫара пуҫӑн, шурӑ ӳтлӗ, тулли кӗлеткеллӗ хӗрарӑм хӑйне ют ҫын курнинчен именсе кулчӗ те алӑк патӗнчен аяккалла ыткӑнчӗ.

Он успел увидеть какую-то женщину, с голой шеей и локтями, без чепца, белую, довольно полную, которая усмехнулась, что ее увидел посторонний, и тоже бросилась от дверей прочь.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов ун хыҫҫӑн ыткӑнчӗ, анчах Ольга вӗҫнӗ пек хытӑ каять, ури те ҫӗре перӗнмест.

Он за ней, но она едва касается травы и в самом деле как будто улетает.

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ухмах, ухмах! — сасартӑк сасӑпах каларӗ вӑл, лантӑшпа сирень туратне илчӗ те аллея тӑрӑх чупнӑ пекех ыткӑнчӗ.

— Дурак, дурак! — вдруг вслух сказал он, хватая ландыши, ветку, и почти бегом бросился по аллее.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов сасартӑк, кӗтмен ҫӗртен ура ҫине сиксе тӑчӗ те Захар ҫинелле ыткӑнчӗ.

Обломов вдруг неожиданно вскочил на ноги и ринулся на Захара.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫул ҫинче Захар чарӑнчӗ те хӑвӑрт ҫаврӑнчӗ, тарҫӑсем ҫинелле пӑхмасӑр, тата хӑвӑртрах урамалла ыткӑнчӗ.

Захар остановился на дороге, быстро обернулся и, не глядя на дворню, еще быстрее ринулся на улицу.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Атте! — ыткӑнчӗ Хӗрача ашшӗ патне.

— Папа! — вскрикнула она и бросилась к отцу.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Куҫҫульне чараймасӑр Женя ашшӗ енне ыткӑнчӗ.

Женя со слезами кинулась к нему.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Унтан вӑл тем тавҫӑрса илчӗ пулас та пистолетне Женя ури айне персе ярса ун енне ыткӑнчӗ, аллине Чебурашка енне тӑснӑ хӑй.

Затем он опомнился, с проклятьем бросил пистолет под ноги и бросился к Жене, протягивая руки к Чебурашке.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Арҫын ача тӳрех алӑк еннелле ыткӑнчӗ.

Он побежал к выходу.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Авӑ ӑҫта эсӗ, — тесе Серый тетте патнелле ыткӑнчӗ, тепӗр самантран ӑна ярса та илчӗ.

— Ага, вот ты где! — Серый бросился к Чебурашке и вожделенно схватил его.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ӳкнӗ арҫын ура ҫине тӑрса вӗсем хыҫҫӑн ыткӑнчӗ.

Из подъезда уже выскочил человек, у которого Женя отобрала ключи.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӑл часрах пӳлӗмрен тухса ыткӑнчӗ, Маргарита — ун хыҫҫӑн, пӑлханнипе вӑл хӑйӗн Чебурашкине Федор диванӗ ҫинех пӑрахса хӑварнӑ.

Он бросился вон из комнаты, Маргарита за ним. Женя обнаружила, что Маргаритин Чебурашка все еще у нее,

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Харӑсах темиҫе картлашка урлӑ сике-сике каҫса вӑл тӑваттӑмӗш хуталла ыткӑнчӗ.

Перескакивая сразу через три ступеньки она стала спускаться на четвертый этаж.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя ҫӑвӑнмалли пӳлӗме ыткӑнчӗ, пичӗ ҫинчи косметикӑна шӑлса тасатма пикенчӗ.

Женя бросилась в ванну и стала судорожно стирать с себя помаду, тени, подводку.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя часрах алӑка хупрӗ те кроссовкине хывса персе туалета ыткӑнчӗ.

И Женя захлопнула за собой дверь. Она сняла обувь и бросилась к туалету.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя вӑл тунсӑха путнине те асӑрхаймарӗ, лифтран тухса алӑкӗ патне ыткӑнчӗ.

Женя не заметила его грусти, выскочила из лифта и бросилась к себе.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ҫав самантра тем пулчӗ хӗре, малалла ыткӑнчӗ.

В этот миг девушка и сама не поняла, почему она дернулась вперед.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

— Сима! — Игорек хутсем ҫине кӑкӑрӗпе ыткӑнчӗ, хӑй айне пуҫтарса илчӗ, чавсисемпе хӳтӗлесе, пуҫне ҫӗклесе, мана куҫран йӑлӑнса пӑха-пӑха: — Сима, кӳр пытарса хурам луччӗ! — терӗ.

— Сима! — Игорек лег грудью на бумажки, собрал их под себя, заслоняя руками, закинул голову, снизу умоляюще поглядывая мне в глаза: — Сима, дай я лучше спрячу!

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Лури мана ухмаха ернӗ тесе шутларӗ, ахӑр, урисене ҫӗре тивертмесӗр тенӗ пекех, тухтӑр патнелле ыткӑнчӗ.

Лури, должно быть, подумал, что я сошёл с ума, потому что он пробормотал что-то и со всех ног бросился к доктору.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл вара хӑйне моториста куҫаричченех ыткӑнчӗ.

Так он и «жал» до тех пор, пока его не перевели в мотористы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех