Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑршӑ сăмах пирĕн базăра пур.
шӑршӑ (тĕпĕ: шӑршӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӗрӗ пылчӑк шӑрши ҫӗкленнӗ, вӑл шӑршӑ пӗрре ҫӗрле Дон урлӑ каҫнине аса илтернӗ…

Пахло сырой, размокшей землей, и этот запах воскрешал картину ночной переправы через Дон…

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тен сиртен тар шӑрши ҫеҫ мар, урӑх шӑршӑ та кӗнӗ пулӗччӗ, — шӑппӑн вӗчӗрхенсе тавӑрчӗ Григорий.

От вас, может, и ишо чем-нибудь завоняло, — с тихой злобой сказал Григорий.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кашни котелокранах, хуртлӑ йытӑран шӑршӑ кӗнӗ пек, пӗр ҫухрӑмранах патриотизм шӑрши персе тӑрать.

От каждого котелка, как от червивой собаки, за версту воняет патриотизмом.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӗнсе кайнӑ хӑрӑм шӑрши тата нӳхрепри пек пӑчӑ шӑршӑ персе тӑрать.

Воняло пригорелой сажей и погребным затхлым душком.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Клеенкӑран йӗпе резина шӑрши тата темле усал шӑршӑ кӗрет.

Мирон Григорьевич облокотился о принаряженный новой клеенкой стол, помолчал.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн тахҫантанпа ҫуман кӗпинчен арҫын тарӗ шӑрши тата ҫул ҫинчи эрӗм ути пек йӳҫек шӑршӑ кӗрет.

Пахнуло запахом мужского пота и полынной дорожной горечью от нестираной рубахи.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шухӑшӑрпа тавҫӑрса илӗр, карасне илсе кӗрсенех — пӗтӗм пӳлӗме шӑршӑ сарӑлать, вӑл мӗн тери ырӑ шӑршӑ иккенне пуҫпа та шухӑшласа кӑлараймӑн: тап-таса, куҫҫуль пек, е хӑлха алкине эрешленӗ хаклӑ йышши хрусталь пек.

Представьте себе, что как внесешь сот — дух пойдет по всей комнате, вообразить нельзя какой: чист, как слеза или хрусталь дорогой, что бывает в серьгах.

Умӗнхи сӑмах // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫав вӑхӑт хушшинче вӗсем ҫырмана анчӗҫ, вара, утӑ купи патне ҫитсен: — Рагулин патне мӗн хӑямат тума каяс пирӗн? Ҫак шӑршӑ кӗрекен канал ҫумне ларса калаҫсан аванрах пулӗ… Ҫулнӑ курӑкӑн шӑршине юрататӑп эпӗ, — терӗ Евсей.

Тем временем они спустились в ложбину, и когда подъехали к копне сена, Евсей сказал: — И за каким дьяволом ехать нам к Рагулину! Лучше мы посидим и побеседуем возле этой пахучей копенки… Люблю запах скошенной травы.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Эх, санран пӗтӗмпех илемлӗ шӑршӑ кӗрет, илӗртӳллӗ шӑршӑ ҫапать, анчах санӑн кӑмӑл-туйӑму вара хӗрарӑмӑн мар», — тесе шухӑшларӗ те вӑл, шӑппӑн каларӗ:

«Эх, от тебя все так красиво пахнет, пахнет соблазнительно, но нрав у тебя не женский», — подумал он и тихо сказал:

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пур ҫӗрте те нимӗҫ, фриц, ганс, германец, фашист шӑрши — йӗрӗнтерсе тата йӑлӑхтарса ҫитернӗ усал шӑршӑ пулнӑ.

Повсюду был запах немца, фрица, ганса, германца, фашиста, — запах постылый и презираемый.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Тӗттӗмрен пӑчӑ та чӗрӗ шӑршӑ, пушӑ пӳрт шӑрши йӑтӑнса тухрӗ, — Дегтярев хӑранипе алӑк патӗнчен каялла туртӑнсах илчӗ.

Из темноты пахнуло в лицо запахом сырости, — Дегтярев даже испуганно отшатнулся от двери.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чӑрӑшӗнчен кӑшт ҫӗрӗк шӑрши тата пӑнтӑхнӑ шӑршӑ кӗрет.

Ель припахивала гнильцой и плесенью.

XXVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тип утӑ, тислӗк шӑрши кӗрсе кайрӗ: ҫав тери мирлӗ, килти шӑршӑ ҫак ҫӗр айӗнчи хӑрушӑ тӗттӗмлӗхре тӗлӗнмелле пек туйӑнать.

Потянуло запахом сухого сена и навоза, таким мирным, домашним и странным в этой подземной опасной темноте.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Унтан, ним курӑнми каменоломня ӑшӗнчен, темӗнле расна шӑршӑ — ҫӗрай шӑрши кӗрет, тем шаккани аран-аран илтӗнет.

Оттуда, из невидимых недр каменоломен, шел какой-то особый, подземный запах, доносились приглушенные, еле различимые стуки.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Розӑсем ырӑ шӑршӑ кӑлараҫҫӗ, сирентен тутлӑ шӑршӑ кӗрет.

Благоухали розы, сладостно пахла сирень.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫав хутӑш шӑршӑ питӗ хӑватлӑ, анчах та вӑл йӗрӗнтерекен шӑршӑ мар.

Этот смешанный запах была сильный, но не неприятный.

XI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Минтертен ҫӑп-ҫӑмӑл, ачаш та ҫепӗҫ шӑршӑ — Шурочка ҫӳҫӗн, унӑн духин тата ҫамрӑк, питӗ хӳхӗм ӳт-пӗвӗн техӗмлӗ шӑрши кӗрсе тӑчӗ, — ыйхӑ умӗн асра сӑнарланнӑ юлашки чӗрӗ ӳкерчӗк пулчӗ вара ҫакӑ.

И последним живым впечатлением перед сном был легкий, сладостный запах, шедший от подушки — запах волос Шурочки, ее духов и прекрасного молодого тела.

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах йӗпе те лӑймака хӳмесенчен, — Ромашов тӑтӑшах вӗсен ҫумӗпе пычӗ, — тирексен нӳрӗ хушшисенчен, ҫул пылчӑкӗнчен темле ҫурлӑх шӑрши, темле ҫирӗплӗх, телейлӗх, темле тӑнсӑртараххӑн та хаваслӑн пӑлхантаракан шӑршӑ ҫапса тӑчӗ.

Но от мокрых и липких заборов, вдоль которых все время держался Ромашов, от сырой коры тополей, от дорожной грязи пахло чем-то весенним, крепким, счастливым, чем-то бессознательно и весело раздражающим.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл юнашар пӳлӗме кӗчӗ; кӗнӗ-кӗменех, мӗн те пулин курса юлма ӗлкӗричченех, йӳҫенкӗ кӑмсӑк шӑрша пула унӑн сывлӑшӗ пӳлӗнсе ларчӗ; ҫав шӑршӑ кунта пысӑк пӳлӗмринчен чылай вӑйлӑрах сисӗнет, ахӑртнех, пӗтӗм пӳрчӗпех вӑл ҫакӑнтан сарӑлать пулас.

Он вошел в небольшую комнатку, где, прежде чем он увидел что-нибудь, у него захватило дыхание от запаха чего-то кислого и затхлого, который здесь был гораздо гуще, чем в большой комнате, и, вероятно, отсюда распространялся по всему дому.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Шиклӗх мӗлке пек тарать Килекен ҫап-ҫут кунран; Ҫута, ӑшӑ, аромат Тӗттӗме, сивве тартать; Ҫӗрӗк шӑршӑ тамалать, Ырӑ шӑршӑ сарӑлать…

Черный страх бежит, как тень От лучей, несущих день; Свет, тепло и аромат Быстро гонят тьму и хлад; Запах тленья все слабей, Запах розы все слышней…

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех