Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫав шывӑн хӗвел патне пӑсланса хӑпаракан е ҫумӑр пулса тинӗсе тӑкӑнакан кашни тумламӗнче, тен, пӗр-пӗр синкерӗн вӑрттӑнлӑхӗ пур.

В каждой из этих частиц воды, то поднимающихся с испарением к облакам, то проливающихся дождем в море, заключается, быть может, тайна какой-нибудь катастрофы.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хула ҫине бомбӑсем пӑрахмарӗҫ, малалла, шывӑн тепӗр еннелле вӗҫсе кайрӗҫ.

Бомбить город они не стали и улетели дальше, за реку.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кунтан ӑна шывӑн икӗ енӗ те питӗ лайӑх курӑнать, хирӗҫри чӑнкӑ ҫыранпа тӗмсем те питӗ лайӑх курӑнаҫҫӗ.

Отсюда по обе стороны видны ему мягкая, переливающаяся блестками гладь воды, противоположный крутой берег и кусты.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Завырка поселокӗнчи ачасем шывӑн пӗр енне, ыттисем вара тепӗр енне пухӑнаҫҫӗ.

Завыркинцы располагаются по одну сторону, остальные ребята — по другую, каждые на своем берегу.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Шывӑн тепӗр енчи мӑн ҫул айккипе телеграф юписем ларса тухнӑ, вӗсем ҫӗр ҫине ахаль кӑна тирӗнтерсе пынӑ пӗчӗк патаксем пек туйӑнаҫҫӗ.

Прямо, за речкой, по большаку шагают в город телеграфные столбы, похожие издали на воткнутые в землю палочки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫак кун кунӗпех ман куҫ умӗнче вакри тӗксӗм те сивӗ шывӑн вӑйлӑ юхӑмӗ, инкекрен ҫӑлӑнма хӑтланса пӑр хӗрринче ҫакӑнса тӑнӑ тилӗ курӑнса тӑчӗҫ.

Весь этот день передо мной стояла темная и холодная вода в полынье и уцепившаяся за скользкий лед погибающая лисица.

Хура тилӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 68–70 с.

Вак хӗрринче эпӗ шывӑн вӑйлӑ юхӑмӗ ҫинелле чылайччен пӑхса тӑтӑм.

Я остановился на краю промоины и долго смотрел на быстро бегущую воду.

Хура тилӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 68–70 с.

Ҫавӑнпа та эпир каялла таврӑнма шут тытрӑмӑр: анчах хамӑр йӗрпе мар, шывӑн тепӗр ҫыранӗпе, мӗншӗн тесен унта йывӑҫсем те, ҫӑра тӗмӗсем те сахалтарах.

Поэтому мы решили вернуться назад, но только по другой стороне реки, где было чище и меньше зарослей.

Вӑрманти легенда // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 61–64 с.

Хӗлле, тинӗс шӑнса ларсан, кимӗпе ярӑнса ҫӳреме май пулман чухне, тӳрӗ туссем тинӗс хӗррине тухса уткаласа ҫӳреҫҫӗ, хӑйсен умӗнче сарӑлса выртакан тинӗс пӑр талккишӗ ҫине, ун хыҫӗнче, инҫетре курӑнса выртакан шӑнман шывӑн тӗттӗм тӑрӑхӗ ҫинелле пӑхаҫҫӗ: ҫав шыв тӑрӑхӗ лере, аялтанах усӑнса иртекен тӑхлан пӗлӗтсемпе тинӗс пӗрлешнӗ ҫӗртех тӑсӑлса выртать.

Зимой, когда море замерзло и нельзя было больше ездить, верные друзья ходили по берегу, смотрели на расстилавшуюся перед ними ледяную равнину, на темную полосу воды за ней, там, где море сливалось с низкими свинцовыми тучами.

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Каҫхине уйӑх шывӑн вӗҫӗ-хӗррисӗр инҫетне хӑйӗн тӗлӗнмелле илемлӗ ҫутипе йӑлкӑштарать, тинӗс ҫине ҫутӑ-кӗмӗллӗ уйӑх ҫулӗ выртать те, таҫта ҫитиех шевлеленсе ҫиҫсе, инҫетре ҫухалать; Данилов ҫав ҫутӑ ҫул ҫине сасартӑк кимӗпе чӑмса тухнине курать; кӗсменӗсем, харӑс-харӑс ыткӑнса, ҫутӑ ҫула виҫелӗн касса пыраҫҫӗ, вӗсем тӑрӑх кӗмӗл ҫумӑр ҫунӑ пек, фосфор йӑлтӑрккипе тулнӑ шыв тумламӗсем юхса анаҫҫӗ.

Бывало, вечером луна заливала своим чудным светом эту бесконечную водную даль со светлой серебряной полосой луны, сверкавшей в воде и терявшейся на далеком горизонте; он видел, как вдруг выплывшая лодка попадала в эту освещенную полосу, разрезая ее дружными, мерными взмахами весел, с которых, как серебряный дождь, сбегала напитанная фосфорическим блеском вода.

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Кунти шывӑн пӗр пайӗ ҫӗр айӗнчи хӗрӳлӗхе пула пӑс пулса ҫӳлелле хӑпарма та пултарать; ҫавӑнпа пирӗн пуҫ тӑрринче пӗлӗтсем ҫӳреҫҫӗ, кунсӑр пуҫне ҫӗр чӑмӑрӗ ӑшӗнче, аслатиллӗ ҫиҫӗм кӑларакан электричество та пулса тӑрать.

Возможно также, что вода в водоеме под действием внутриземного огня отчасти испаряется; этим объясняется и образование облаков, нависших «ад нашими головами, и образование электричества, вызывающего грозы внутри плутонического грунта.

XXXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Чӑнах ку шывӑн вӗҫӗ-хӗрри те ҫук.

Право, это море бескрайнее.

XXXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Тинӗс хумӗсем шавласа ҫыран хӗррисене пырса ҫапӑнаҫҫӗ, — шывӑн ҫӑмӑл кӑпӑкӗсем пӑртак ҫил вӗрнипех ҫӗкленсе каяҫҫӗ, хӑш-пӗр сирпӗнчӗкӗсем манӑн питӗмех пырса лекеҫҫӗ.

Волны разбивались о берег с гулким рокотом, свойственным замкнутым пространствам, легкая пена на гребнях волн взлетала от дуновения ветерка, и брызги попадали мне в лицо.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Ку шывӑн пуҫламӑшӗ пит ҫӳлте пулмалла, — тетӗп.

— Очевидно, исток этого ручья расположен очень высоко, судя по напору струи.

XXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ пӗр чарӑнмасӑр, шывӑн тутине пӗлмесӗр ӗҫрӗм.

Я пил, не отрываясь, даже не замечая ее вкуса.

XXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Алхасса кайнӑ аслӑ шывӑн йывӑр хумӗсем вӗсен урисем патнех явӑна-явӑна ҫитеҫҫӗ.

Тяжелые волны разбушевавшейся огромной реки подкатывались к их ногам.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Шыв хупахӗн пысӑк ҫулҫисем шывӑн ҫутӑ ҫийӗнче ҫупкӑмӑн-ҫупкӑмӑн шанчӑклӑн та лӑпкӑн выртнӑ.

Крупные темные листья купавок, как раскрытые ладони, доверчиво и покойно лежали на светлой глади.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вара Саша сӑмахӗсем ун чӗрине пӑрлӑ шывӑн шултра тумламӗсем пек тумларӗҫ.

И слова Саши стали падать на сердце ей, точно крупные капли ледяной воды.

XXIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ку тепӗр каҫхине пулнӑ, шывӑн тепӗр енче, аякра, пысӑк хула сарӑлса выртни курӑнса кайнӑ, вӑл кӑвак, шурӑ, сарӑ, ҫутӑсемпе йӑлкӑшса хуллен ҫунса ларнӑ.

Это было уже следующей ночью, и на другом берегу реки на огромном расстоянии разлегся город и тихо пламенел и сверкал синими, белыми, желтыми огнями.

XXVII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Шывӑн молекулӗсем анчах вылянса тӑраҫҫӗ.

Происходит только беспрерывное движение молекул воды вверх и вниз.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.