Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чухӑн сăмах пирĕн базăра пур.
чухӑн (тĕпĕ: чухӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах эпӗ ҫапах та ӑнланаймастӑп, мӗнле манпа ҫыхӑнса тӑрать-ха ку кӗнеке ҫав икӗ чухӑн хӗрарӑмпа?

Но я все-таки не понимаю, какое отношение имеет эта книжка к двум бедным женщинам?

VIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Пурӑнаҫҫӗ иккен икӗ чухӑн, ним хӳтлӗхсӗр хӗрарӑм…

Живут две бедные, беззащитные женщины…

VIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Мана пурӗ те унӑн йышӗпе йыт кӗтӗвӗ чухлӗ чухӑн ҫемйине шеллени ҫеҫ чарса тӑнӑ: Ярмолана тивӗҫекен тӑватӑ тенкӗ шалу ҫапах та ӑна выҫӑ вилесрен хӑтарса усраять-ҫке-ха.

Меня останавливало только чувство жалости к его огромной нищей семье, которой четыре рубля Ярмолова жалованья помогали не умереть с голода.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ленин юхӑнса пӗтнӗ, выҫӑ та чухӑн ҫӗршыва электрификацилеме ӗмӗтленнӗ.

В разрушенной, голодной, нищей стране Ленин мечтал об электрификации.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

(Ҫакна палӑртмалла: пӗтӗм Переброчӗпех Ярмола чи чухӑн, чи кахал мушик вырӑнӗнче шутланать; шалу укҫипе хӑйӗн хресчен тупшӑрӑвне вӑл ӗҫсе ярать; унӑнни пек начар вӑкӑрсем таврара та урӑх ҫук.

(Надо заметить, что Ярмола считается самым бедным и самым ленивым мужиком во всем Переброде; жалованье и свой крестьянский заработок он пропивает; таких плохих волов, как у него, нет нигде в окрестности.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ҫав тери чухӑн пурӑнать вӑл.

Живет так бедно.

Виҫҫӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Азов тинӗсӗ хӗрринче чухӑн пулӑҫ ҫемйинче ҫуралса ӳснӗ ача вӑл мар, эпӗ хам тейӗн ҫав.

Как будто не он, а я был этот мальчик, родившийся в бедной рыбачьей семье на берегу Азовского моря.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫынсем асатте масарӗн шӑтӑкне йӗри-тавра ҫавӑрса илчӗҫ, унта алшӑллисемпе асаттен чухӑн тупӑкне антарчӗҫ.

Люди тесным кольцом окружили могилу, куда медленно опускалась на полотенцах легкая лодка нищего гроба.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вилсен те ҫын, е пуян, е чухӑн пулать.

Даже умерев, человек продолжал оставаться богатым или бедным.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Халӗ ӗнтӗ асаттен чухӑн тупӑкӗ хыҫӗнчен виҫҫӗр ҫынна яхӑн халӑх пынӑ.

Теперь за нищим гробом дедушки в глубоком молчании шла уже толпа человек в триста.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Одессӑри шӑтӑксенче ҫынсем хӑрушӑ, чухӑн пурӑннине курчӗ Петя.

Петя видел ужасающую нищету одесских трущоб.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫак чаплӑ, пуян ҫынна, тир хуҫине, тӑватӑ монтекристо тытаканскере, Гаврик нихӑҫан та ҫакӑн пек чухӑн пурӑнать пулӗ тесе шутламан.

О, совсем, совсем не так представлял себе Гаврик жизнь этого могущественного, богатейшего человека, хозяина тира и обладателя четырех монтекристо.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку пӳлӗм ҫав тери начар та чухӑн пулни вӗсене те тӗлӗнтерчӗ.

Эта конура поразила даже их своей нищетой.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл паян ҫеҫ сиссе ҫитрӗ: тӗрӗссипе каласан, вӑл питӗ чухӑн ҫемьере пурӑнать, вӗсен килйышӗнче пӗр хаклӑ тӳме те ҫук.

Вообще он только сегодня заметил, что, в сущности, живет в нищей семье, где во всем доме нет ни одной приличной пуговицы.

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Халиччен курман урамсем пынӑҫемӗн чухӑн курӑннӑ.

Незнакомые улицы становились все беднее и беднее.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав ҫӳлӗк ҫинчех салтаксем панӑ ҫӑкӑр выртнӑ, ӑна типесрен, нӳрлӗ тутӑр таткипе чӗркенӗ, унтах консерва банкинчен тунӑ кружка, шӑвӑҫ чашкӑ ҫинче салтаксем панӑ пӑтӑ, икӗ йывӑҫ кашӑк, шапа хуранӗ ҫинче кӑшт шултӑра кӑвак тӑвар пулнӑ, пӗр сӑмахпа каласан, ҫав ҫӳлӗк ҫинче ыйткалакан пек чухӑн ҫынсен мӗнпур пурлӑхне тирпейлӗ йӗркелесе лартнӑ.

Там же были солдатский хлеб, завернутый в сырую тряпочку, чтоб не высох, кружка, сделанная из консервной банки, жестяная мисочка с солдатской кашей, две деревянные ложки, немного крупной соли в большой синей раковине мидии — словом, все это нищее, но необыкновенно аккуратное хозяйство.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Старикӗн мӗнпурӗ те ҫыран хӗрринчи чухӑн пӳрчӗ тата паруссӑр кивӗ кимми ҫеҫ юлчӗ.

И остались у дедушки лишь нищенская хибарка на берегу да старая шаланда без паруса.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсем Гаврика яланах асламӑшӗ ҫинчен, унӑн чухӑн пурӑнӑҫӗ ҫинчен аса илтереҫҫӗ.

Они постоянно напоминали Гаврику о бабушке и о ее жизни, менее прочной, чем даже мел.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Асламӑшӗ пурӑннӑ чухне, пӳртӗн ытла та чухӑн сӑнне илемлетес тесе, ҫулталӑкра икӗ хут — мӑнкунта тата спасра пурӑпа шурататчӗ.

Когда еще была жива бабушка, она обязательно два раза в год — на пасху и на спаса — белила мелом хибарку, чтобы хоть как-нибудь скрасить перед людьми ее нищенский вид.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫак чухӑн хресчен йӗтемӗнче ӗҫлени Петяшӑн, вӑл пуян помещик экономинче нумайӑн та шавлӑн кӗрлесе авӑн ҫапнине курса хӑнӑхнӑ хыҫҫӑн, урӑхларах туйӑннӑ.

Эта бедная кропотливая молотьба была совсем не похожа на шумную, богатую, многолюдную молотьбу, к которой привык Петя в экономии.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех