Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Калама ҫук васкавлӑ ӗҫ хушса ячӗҫ, сан чарусӑр ҫыннусенчен ыйтса тӗпчеме хушрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

6. Сарыев мӑрса // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Анчах чӗлхи ытлашши чарусӑр.

Куҫарса пулӑш

10. Чӗре суранӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫавӑнтах вӑл ҫӑварне аллипе хупларӗ, чарусӑр чӗлхӳпе тем персе ярӑн ҫав, турӑ каҫартӑрах.

Куҫарса пулӑш

17. Эрнепи // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Вӑл хӑйӗн пек чарусӑр ачасемпе лав хыҫҫӑн е юлан ут хыҫҫӑн ӑмӑртмалла чупатчӗ, ҫытма йӗмне тин ҫеҫ пӑрахнӑскер, пӳскелле е пытанмалла вылятчӗ.

Куҫарса пулӑш

4. Упа // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Вӑл ҫырмари мӗнпур ӑпӑр-тапӑра хӑйӗн чарусӑр пӑтранчӑк шывӗпе юхтарса каять.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

— Ах, тур, ҫав чарусӑр пырша: турра кӗлтума та памасть…

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Гервак хевтесӗррӗн те сивлеккӗн кӑвакарнине туять; унӑн шухӑшӗсем Моргиана тӗлӗшпе чарусӑр тавӑруллӑ мар, анчах тӗплӗн шухӑшласа хатӗрлекен ҫилӗпе тулса ҫитрӗҫ; кунашкалли йӗрӗнтерекен, анчах хӑрушӑ тӑшмана ҫапса хуҫма палӑртнӑ чухне пулкалать.

Гервак седела слабая и мрачная; ее мысли о Моргиане не были неистово мстительны, но полны такой тонкой и продуманной злости, как расчет игры с презираемым, хотя и опасным противником.

XIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Чарусӑр тараватлӑхпа туяннӑ, курайманлӑхпа пӑрахса хӑварнӑ, унтан каллех такамӑн сӳрӗк алли тирпейлӗн тултарнӑ ҫак япаласене курсанах Моргианӑна тунсӑх пусса илчӗ, ҫав хушӑрах савӑнса тӗлӗнет; аллисене шӑн ҫапрӗ, чӗри канӑҫсӑррӑн, ыратса тапать.

При виде этих вещей, накупленных с неистовой щедростью, покинутых с ненавистью, затем вновь собранных аккуратно чьей-то равнодушной рукой, Моргиана затосковала и восхитилась; ее руки стали холодными; беспокойно и тяжело билось сердце.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Чарусӑр ҫумӑр сурӗ те ҫурӗ машина чӳречисене хупласа хурас пек.

Куҫарса пулӑш

XII // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Стенан сулӑмлӑ хушӑкне икӗ алӑпа та тӗрте-тӗрте малтанхи вырӑналла чарусӑр хӑпартланупа таятӑп.

С неистовым восторгом повел я обеими руками тяжелый вырез стены на прежнее место.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ хытӑ ҫилленеетӗп, енчен те пуҫӑма тилӗрӳ сирпӗтсе ярсан мана нумай кирлӗ мар: мӗн пурри пирки манса чарусӑр ӑнтӑлӑвӑн вӗрекен тӗттӗмлӗхӗнче вирхӗнетӗп-ыткӑнатӑп та ал айне мӗн лекнине ҫапатӑп-вататӑп.

Я подвержен гневу, и если гнев взорвал мою голову, немного надо, чтобы, забыв все, я рванулся в кипящей тьме неистового порыва дробить и бить что попало.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Унтан эсир эпӗ чарусӑр, теветкеллӗ этем тесе пӗтӗмлетрӗр ахӑр — вара мана лайӑх тӑранса самӑрланнӑ, ҫӳлти обществӑри ҫынсен пырши-пакартинче чаваланма…

Затем вы решили, что я — человек отчаянный, и предложили мне потрошить людей хорошо упитанных, из высшего общества.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Ҫапла пӑхни Джиса туллин, пӗтӗмпех ытамларӗ, хӑйӗнче ахрат ҫыр пек путарать, авӑртса тӗпретет; Джис ҫӳҫенсе илчӗ, хӑйне алӑра тытма хӑтланчӗ, ҫав тери кисреннӗ тимлӗхне тӗлӗнтермӗш куҫ шӑрҫин тарӑнӑшне кӗртрӗ те — унта хӑйӗн пӗвне-кӗлеткине пӗтӗмпех курать; сӑн-питӗнче — карӑнса сарӑлнӑ, тискер асаплану, кӑшкӑрасран аран-аран тытӑнса юлчӗ, — кӑшкӑрӑвӗ нӗрсӗр те чарусӑр янӑратчӗ-тӗр.

Взгляд этот обнимал Джиса целиком, всего; топил и перемалывал в себе, подобно пропасти; тогда вздрогнув, но пытаясь овладеть собой, сосредоточил он потрясенное внимание в глубине таинственного зрачка и там во весь рост увидел себя, с лицом, столь мучительно-напряженным и вредным, что едва удержался от крика, — крик был бы неистовым.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 371–378 с.

Вӑл окопрах юлчӗ, чарусӑр хӑш-пӗр граната-бомбӑна вӑхӑт-вӑхӑтпа пӳрнисемпе каялла ҫапа-ҫапа ярать.

Он так и остался при нем, щелкая время от времени пальцем по некоторым весьма назойливым гранатам и бомбам.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 293–301 с.

Епле ӑна кӗртӗн ара чарусӑр хӗрарӑма.

Куҫарса пулӑш

Ӑслӑ-пуҫлӑ-тӑнлӑ ҫын… // Н. Маяк. «Капкӑн», 1933, 1№, 13 с.

Ҫул ҫӳревҫӗсем шӑлне ҫыртса, мускулӗсене хытарса лартса тӗртеҫҫӗ, анчах ҫӑра, хытӑ юр кӗрчӗ, вӗсен экипажне пытарнӑскер, ҫынсен чарусӑр кӑмӑлне — темле пулин те малалла кайма тивӗҫлине — хыттӑн хирӗҫлет.

Путешественники, стиснув зубы, напрягали все мускулы, но плотный сугроб, похоронивший их экипаж, упорно сопротивлялся неукротимому желанию людей — во что бы то ни стало двинуться дальше.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 326–330 с.

Кашни кунах Таулок тӑвӗ ҫине улӑхнӑ, хайхи чакӑл тӑва пӑртак хускаткаланӑ, тӑвӑн чарусӑр сулланӑвӗ унӑн лӑпланми чӗрине пусӑрӑнтарнӑ имӗш.

Каждый день он ходил на Таулокскую гору и слегка поддавал скалу, утоляя свое неутешное сердце ее неистовыми раскачиваниями.

Фергюсон ҫинчен хывнӑ халап // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 192–197 с.

Унтан шыв юхӑмӗсем ҫапа-ҫапа хӗнекен сӗм тӗттӗмлӗхе нумай-нумай, вӗҫсӗр-хӗрсӗр, куҫа касса тирекен чарусӑр ҫиҫӗмсем вӑйлӑн пыра-пыра тапӑнчӗҫ, вӗсем тӳпери ӑнтӑлуллӑ юхӑмсен хушшинче тамӑкри вӗршӗнсем пек, — ҫӗр чӗтревне кӳрсе килме пултаракан, ӑсран кӑларасла шав-кӗрлев хушшинче чупа-чупа саланаҫҫӗ.

Затем этот хлещущий потоками воды мрак подвергся бесчисленным, непрерывным, режущим глаза падениям неистовых молний, разбегающихся среди небесных стремнин зигзагами адских стрижей, среди умопомрачительного грохота, способного, казалось, вызвать землетрясение.

Шурӑ шар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 136–139 с.

Чарусӑр ача кӑткӑ тӗммин тӳпемне ҫапса аркатса вӗтӗ ҫак чӗр чунсен шалти галерейисене ҫапла уҫать.

Так мальчик сбивает вершину муравейника, обнажая внутренние муравьиные галереи.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Ҫӳллӗ хура тимӗрҫӗ лаҫҫисенче тимӗрҫӗсем ҫаннисене тавӑрнӑ та — ҫӗҫӗ-сӑнӑ туптаҫҫӗ — чарусӑр ӗҫченсене хурҫӑ сасси вӗркӗчсен шавӗ вучахсен хӗрлӗ тамӑкӗпе туптав чӑшлатӑвӗ хавхалантараҫҫӗ.

В черных высоких кузницах толстые кузнецы, засучив рукава, ковали ножи и пики; звон стали и шум мехов, красный ад горнов и шипенье закалки веселили отчаянных тружеников.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.