Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑмӑртарах (тĕпĕ: хӑмӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Дикарьсем вӑтам пӳллӗ, хӑмӑртарах сарӑ тӗслӗ ӳтлӗ, пысӑк саслӑ ҫынсем пулнӑ, вӗсем ярӑмланса тӑракан хура ҫӳҫӗсене пӗр ҫӗре ҫыхса шурӑ тӗксӗмпе илемлетнӗ.

Дикари были людьми среднего роста, с жёлтой и тёмно-коричневой кожей, грубым голосом, чёрными прямыми волосами, перевязанными на макушке и украшенными белыми перьями.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унӑн пит шӑммисем тӗлӗнчи хӑмӑртарах ӳтне йӑлтӑркка хӗрлӗ тӗс ҫапрӗ, куҫӗсенче ҫутӑ кӗрен шевлеллӗ хӗмсем йӑлкӑшса илсе сӳнчӗҫ.

На смуглых скулах ее заиграл румянец, в глазах вспыхнули и погасли рыжеватые искорки.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӳне кура мар пысӑк кӑкӑрӗ ҫеҫ кӗлеткине кӑшт пӑсарах кӑтартать, ҫаврака янахӗ ҫинчи чалӑшрах суран ҫӗвекӗ вӑл асса-пӗссе пурӑнни ахаллӗн иртӗннине аса илтерет, унтан тата сӑмса сыппи тӗлӗнчи вир пӗрчи пысӑкӑш ҫутӑ сарӑ чӗкеҫ шатрисем хӑмӑртарах кӗрен ӳтлӗ ҫамрӑк сӑн-питне кӑшт ватӑлтарсарах кӑтартаҫҫӗ.

Несколько портила ее фигуру массивная, не по росту, грудь, да косой шрам на круглом подбородке, придавал лицу выражение нехорошей бывалости и словно бы старил смугло-румяное молодое лицо, у переносицы осыпанное мелкими, как просо, золотистыми веснушками.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тумланасса спортсменла тумланнӑ — юбки сарлака, хӑй тӗттӗмрех кӑвак пурҫӑн майкӑпа, кӑкӑрӗ ҫинче урлӑ шурӑ йӑрӑм пур; пуҫне каҫӑртса тытать, хура куҫӗсем пысӑк, кулкаламаҫҫӗ, сӑмси кӗске те каҫӑр мар; ҫӑра ҫӳҫӗ хӑмӑртарах, ӑна хыҫалалла тураса янӑ та ҫавӑрса ҫыхнӑ.

Одета она была по-спортивному — в широкую темную юбку и в шелковую синюю майку с белой полосой на груди; голову она держала высоко, глаза у нее были большие, темные и серьезные, нос короткий, но не курносый; волосы, густые, с рыжинкой, были туго зачесаны назад и уложены на затылке.

VIII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Унтан пӗр вӑхӑт пеме чарӑнчӗҫ те, Аксиньйӑшӑн чуна эпеклесе ачашлакан ҫывӑх сасӑсен тӗнчи уҫӑлчӗ: каврӑҫсен аял енчен ҫӳхе шурӑ мамӑк витсе илнӗ ешӗл ҫулҫисемпе шӑратса кӑларнӑ пек эреш чӗнтӗрлӗ юман ҫулҫисем чӗтренчӗклӗн вӗлтӗртетсе чӑштӑртатрӗҫ; ҫамрӑк ӑвӑссен ҫӑра чӑтлӑхӗнчен вӗҫӗ-хӗррисӗр кашланӑ сасӑсем юхса тӑчӗҫ; инҫетре-инҫетре, уҫӑмсӑр та салху сасӑпа, куккук такамӑн пурӑнса ҫитермен ҫулӗсене шутларӗ; кӳлленчӗк ҫийӗн вӗҫсе иртнӗ мӑйракаллӑ текерлӗк хистевлӗн: «Чӗрӗ-и? чӗрӗ-и?» — тесе ыйтрӗ; Аксиньйӑран пӗр-икӗ утӑмра сӑрӑ кӑвак тӗслӗ темле пӗчӗк кайӑк, пуҫне каҫӑрта-каҫӑрта, куҫне евӗклӗн хӗстеркелесе, ҫул лупашкинчен шыв ӗҫрӗ; ҫемҫе мамӑклӑ, тӗссӗр сарӑ тӗкӗлтурасем нӑрлатса вӗҫрӗҫ; улӑх чечекӗсен ҫеҫкисем ҫинче хӑмӑртарах сарӑ вӑрман пыл хурчӗсем чӳхенсе ларчӗҫ.

Потом стрельба перемежилась, и мир открылся Аксинье в его сокровенном звучании: трепетно шелестели под ветром зеленые с белым подбоем листья ясеней и литые, в узорной резьбе, дубовые листья; из зарослей молодого осинника плыл слитный гул; далеко-далеко, невнятно и грустно считала кому-то непрожитые года кукушка; настойчиво спрашивал летавший над озерцом хохлатый чибис: «чьи вы, чьи вы?»; какая-то крохотная серенькая птаха в двух шагах от Аксиньи пила воду из дорожной колеи, запрокидывая головку и сладко прижмурив глазок; жужжали бархатисто-пыльные шмели; на венчиках луговых цветов покачивались смуглые дикие пчелы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаша сывлӑшра явӑнакан ӳпресемпе хӑмӑртарах тӗслӗ усал вӑрӑмтунасене хӳрипе ӳркевлӗн хӑваласа утрӗ.

Конь шел, лениво отгоняя хвостом густо кишевшую в воздухе мошкару, коричневых злых комаров.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫамрӑк, анчах тусан ларса тулнипе ватӑ тӗс ҫапнӑ хӑмӑртарах симӗс ҫулҫӑсене ҫумӑр часах ҫӗнетсе ячӗ.

Дождь обновил молодую, но старчески серую от пыли листву.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Застава начальникӗ, вӑлах дружинӑри 3-мӗш взвод командирӗ, — хӑмӑртарах кӗске сухалне касса тикӗсленӗ, пысӑк та ачанни пек чармак хӑлхаллӑ, ҫӳллӗ кӗлеткеллӗ типшӗм унтер-офицер, — аллине кивелсе кайнӑ наган кобури ҫине хурса, кӗпер патӗнче тӑчӗ.

Начальник заставы, он же командир 3-го взвода дружины, — высокий сухой унтер-офицер с подстриженной бурой бородкой и большими, по-мальчишески оттопыренными ушами, — стоял около моста, положив ладонь на потерханную кобуру нагана.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫул урлӑ хӑмӑртарах тӗслӗ тӑсмака тыркассем чупа-чупа каҫрӗҫ, шиклӗн шӑхӑра-шӑхӑра илчӗҫ.

Бурые длинные суслики перебегали дорогу, тревожно посвистывали.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗр тӗлӗнмелле контраст кӑна куҫа ярт курӑнса каять: унӑнни пек ҫӳхе те хӑмӑртарах хӗрлӗ вӗри тута ытларах чухне кӑнтӑр енчи хура ҫӳҫлӗ хӗрарӑмсен пулать; питҫӑмартисем урӑхларах, шупкарах хӗрлӗн ҫуталаҫҫӗ, куҫ харшисем вара тӗксӗм сарӑ тӗслӗ.

Лишь один контраст резко бросался в глаза: тонкие смугло-красные растрескавшиеся, жаркие губы, какие бывают только у черноволосых женщин юга, и просвечивающаяся розовым кожа щек, белесые брови.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑмӑртарах ҫутӑ ӳтлӗ мӑйӗ ҫинче — мамӑк пек хӑпарса тӑракан икӗ кӑтра пайӑрка…

На смуглой шее два крупных пушистых завитка…

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сулахай аллинчи икӗ пӳрнипе хӑмӑртарах чӗчӗ вӗҫне карӑнтарса тытнӑ, кача пӳрнине асӑрхануллӑн аяккалла чармакланӑ.

Двумя пальцами левой руки она оттягивает коричневый сосок, мизинец настороженно отставлен.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчукӑн аллаппи тӳрчӗсем хӑмӑртарах тӗслӗ ҫара ҫӑмпа витӗннӗ.

Коричневые волосы на тыльной стороне ладоней Бунчука лежали густо.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Сывлӑх сунатӑп! — саламларӗ вӑл Федота, хӑмӑртарах пӳрнисемпе хура шлепке хӗррине сӗртӗнсе.

— Здравствуйте! — приветствовал он Федота, касаясь смуглыми пальцами полей черной шляпы.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн куҫӗсене улӑм шлепкерен ӳкекен хӑмӑртарах сенкер мӗлке хупӑрланӑ.

На глаза ее падала от соломенной шляпы сизая тень.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сылтӑм питҫӑмартийӗ ҫинче, куҫ шӑмминчен аяларахра, хӑмӑртарах хуратут сарӑлса ларнине, тата ун ҫинче икӗ ылтӑн ҫӳҫ пӗрчи ӳснине асӑрхарӗ вӑл.

Заметил еще, что на правой щеке, пониже скулы, лепится коричневая родинка, а на родинке два золотистых волоска.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗр Марченко ҫеҫ — сарлака хулпуҫҫиллӗ, шап-шурӑ шӑллӑ та хӑмӑртарах сӑнлӑ ҫын — пир станӗ хушшинче ларакан карчӑк патне пырса, лешин пӗчӗк те хыткан аллисем ӑсана мӗнле вылянтарнине пӑхса, ача пек тӗлӗнсе тӑнӑ.

Только Марченко — широкоплечий, белозубый, смуглый — все время стоял возле старухи у ткацкого станка и с наивным удивлением городского человека повторял, глядя на ее маленькие сухонькие ручки:

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Яхно хӑмӑртарах пӗлӗт ҫинелле пӑхса илчӗ.

Яхно взглянул на пасмурное небо.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Гайнан сӗтел ҫине хӑмӑртарах хут пачка хучӗ.

Гайнан положил на стол коричневую бумажную пачку.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Христофор атте пекех, вӑл сарлака ҫунатлӑ ҫӳллӗ шӗлепке тӑхӑннӑ, анчах шӗлепки унӑн улпутсем тӑхӑнаканни мар, хӑмӑртарах кӗҫҫерен йӑваласа тунӑскер, тӑрри те ун тӳрӗ мар, шӗвӗрленсе пырать.

Как и на о. Христофоре, на нем был широкополый цилиндр, но не барский, а войлочный и бурый, похожий скорее на усеченный конус, чем на цилиндр.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех