Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулӗсенчен (тĕпĕ: хул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кирлӗ самант ҫитсе тухсан, правительство, ӗлӗкхи йӑлапа, каллех казаксен хулӗсенчен уртӑнма пӑхӗ.

— Правительство в нужный момент попытается, по старой привычке, опереться на плечо казака.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Малти пӳлӗме виҫҫӗн кӗчӗҫ; милосерди сестрипе черкеска тӑхӑннӑ ҫын, виҫҫӗмӗшне вӗсем хулӗсенчен ҫавӑтса кӗчӗҫ.

В переднюю вошли трое: сестра милосердия и человек в черкеске, третьего они поддерживали под руки.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗр ҫурӑк гимнастёркӑллӑ ҫӳлӗ йӗкӗте, кӑкӑрне бинтпа ҫыхса лартнӑскере, икӗ юлташӗ хулӗсенчен тытнӑ та ҫавӑтса пыраҫҫӗ, лешӗ каялла туртӑнкаласа илет, вӗҫерӗнме хӑтланать, хӑрӑлтатакан сассипе кӑшкӑра-кӑшкӑра илет:

Одного высокого парня в рваной гимнастерке, с перевязанной бинтами грудью, тащили под плечи два товарища, тот рвался назад, старался высвободиться и кричал страшным голосом:

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Нимӗҫсем ӑна ахалех хулӗсенчен тытса пыраҫҫӗ.

Гитлеровцы зря вели его под руки.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ун хыҫҫӑн вара икӗ салтак Осип Михайловича хулӗсенчен тытса, ҫавӑтса пычӗҫ.

А за ним два солдата вели под руки Осипа Михайловича.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пит нумайччен пӑхса тӑчӗ вӑл, мӑйӑхне тутӑрпа шӑлкаларӗ те каллех пӑхма чарӑнмарӗ, вара эпир Вальӑпа ун патне пытӑмӑр та хулӗсенчен тытса кресло патне ҫавӑтрӑмӑр.

Так долго рассматривал он, вытирал платочком усы и снова рассматривал, что в конце концов мы с Валей подошли к нему и, обняв с обеих сторон, повели и посадили в кресло.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Евгений Макарович, тӑванӑм, кӑвакарчӑнӑм, — тепӗр хут кӑлтӑртатса илчӗ Полина Аркадьевна, унтан, ларнӑ ҫӗртенех, ӑна тӗрекле пӗчӗк аллисемпе чавсаран тытса, хӑй патнелле туртрӗ, хулӗсенчен уртӑнчӗ, пӗшкӗртрӗ, икӗ питҫӑмартинчен икӗ хут хыттӑн чуптурӗ.

— Евгений Макарович, родной, голубчик мой! — еще раз торопливо проговорила Полина Аркадьевна и, сидя, схватив его за локти маленькими крепкими руками, подтащила к себе, притянула за плечи, нагнула и крепко поцеловала в обе щеки.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Палантай пичче юратнӑ мӑшӑрне хулӗсенчен ҫӗклесе тӑратать, ҫав вӑхӑтрах ун аллинче хайхи ҫӗрӗ ҫуккине асӑрхать.

Он взял ее за плечи и поднял и тут заметил, что кольца не было на ее руке.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӗсем пӗр-пӗрине хулӗсенчен тытса пычӗҫ; каннӑ хыҫҫӑн Алексей урисемпе ҫирӗппӗн пусса утса пычӗ, ҫавӑнпа та хӗр хушшӑн-хушшӑн: манӑн тусӑн урисем ҫук, тесе, Гриша юри каламан-ши, шӳт туман-ши? — тесе шухӑшларӗ, Анюта Алексея хӑй ытти медичкӑсемпе пӗрле эвакуационнӑй госпитальте аманнисене суранӗсем тӑрӑх суйласа уйӑрас тӗлӗшпе ӗҫлени ҫинчен, хальхи вӑхӑтра аманнисем кулленех темиҫешер эшелон килсе тӑнӑ пирки хӑйсене ӗҫлеме мӗн тери йывӑрри ҫинчен тӗрӗссипе каласан — аманнисем пурте ҫав тери лайӑх ҫынсем пулни, вӗсем хӑйсен асапӗсене паттӑррӑн тӳссе ирттерни ҫинчен каласа пачӗ.

Они шли под руку, и, отдохнув, ступал он так уверенно, что девушке подумалось: полно, так ли, не шутил ли Гриша, говоря, что у приятеля нет ног? Анюта рассказывала Алексею об эвакуационном госпитале, где она вместе с другими медичками работала теперь по сортировке раненых, о том, как им сейчас трудно, потому что с юга каждый день прибывает по нескольку эшелонов, и о том, какие эти раненые чудесные люди, как стойко переносят они страдания.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫурта кӗрсенех тепӗр икӗ каччи ӑна хулӗсенчен ҫатӑрласа тытрӗҫ.

Как только он вошел в дом, еще двое парней схватили его за руки.

Аманнӑ чӗресем // Сувар. «Сувар», 22(700)№, 2007.06.01

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех