Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫийӗсенчен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл йӑл кулнӑ та, ӑна хулпуҫҫийӗсенчен ыталаса, шантарсах ҫапла каланӑ:

Улыбаясь, обнял ее за плечи и заявил убежденно:

Вуннӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Батманов Кольӑпа Генка хушшине вырнаҫса ним сӑмах чӗнмесӗр иккӗшне те хулпуҫҫийӗсенчен ыталарӗ.

Батманов сел между Колей и Генкой и молча обхватил их обоих за плечи.

Пӗрремӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Саша Аньӑпа Володьӑна хулпуҫҫийӗсенчен тытрӗ те хӑй ҫумне чӑмӑртарӗ, унтан, пӗрин ҫинчен теприн ҫине пӑха-пӑха, пӑлхансарах каларӗ:

Саша, обхватив за плечи Аню и Володю, привлек к себе и, переводя глаза с одного на другого, взволнованно ответил:

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хыҫалтан акӑ Машенька пырса тӑчӗ, вӑл тӳрех Тоньӑна хулпуҫҫийӗсенчен ыталаса илчӗ.

Сзади подошла Машенька, обняла Таню за плечи.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вал вӗсем патне пычӗ те хулпуҫҫийӗсенчен тытрӗ.

Он подошел к ним и тронул их за плечи.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Воропаев ӑна чӗтӗрекен хулпуҫҫийӗсенчен ыталаса илчӗ.

Воропаев обнял ее за дрожащие плечи.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Банючиха хӗрӗн хулпуҫҫийӗсенчен тытса тӑркаларӗ те пӳрте аран-аран утса кӗчӗ.

Банючиха тяжело поднялась, опираясь на плечо девушки, и с трудом перешла в избу.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Санин пуҫӗ чӳрече янаххипе шай пулчӗ; вӑл ирӗксӗрех чӳрече янаххи ҫумне ҫыпҫӑнса тӑчӗ, Джемма вара аллисемпе ун хулпуҫҫийӗсенчен ярса тытрӗ те, кӑкрипе ун пуҫӗ ҫумне лӑпчӑнчӗ.

Голова Санина приходилась в уровень с подоконником; он невольно прильнул к нему — и Джемма ухватилась обеими руками за его плечи, припала грудью к его голове.

XX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Павел ӑна хулпуҫҫийӗсенчен тытрӗ те хӑй ҫумне чӑмӑртарӗ.

Павел взял ее за плечи, притянул к себе:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Поезд ҫумне ҫаклатнӑ вагон патне пӗр вунӑ утӑм ҫитеспе Сережа Ритӑна хулпуҫҫийӗсенчен ярса тытрӗ те темрен те хаклӑ япалана ҫухатнӑ пек пӑшӑрханса шӑппӑн: — Сывӑ пул, Рита, манӑн хаклӑ юлташӑм! Эпир санпа татах та тӗл пулӑпӑр-ха, анчах эсӗ ан ман мана, — терӗ.

Шагах в десяти от вагона, уже прицепленного к составу, Сережа обхватил плечи Риты и, чувствуя, что теряет что-то дорогое, которому нет цены, зашептал: — Прощай, Рита, товарищ мой дорогой! Мы еще встретимся с тобой, только ты не забывай меня.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Сулӑмлӑн пырса ҫитрӗ те унӑн хулпуҫҫийӗсенчен хытӑ ярса тытрӗ.

С размаху набежал и крепко схватил за плечи.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тепӗр ирхине Дуняшка Аксиньйӑна картишӗнче курсан, кӑшкӑрса чӗнсе илчӗ, ҫатан вӗрлӗк патне пычӗ те, Аксиньйӑна ырхан хулпуҫҫийӗсенчен ыталаса, ун ҫине тараватлӑн та ӑшшӑн кулкаласа пӑхрӗ.

На следующее утро Дуняшка, увидев Аксинью во дворе, окликнула ее, подошла к плетню и, обнимая худые Аксиньины плечи, улыбнулась ей ласково и просто:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӑл чӳрече умӗнчен хӑвӑрттӑн ҫаврӑнчӗ, Сергей патне васкаса утса пычӗ, ӑна хулпуҫҫийӗсенчен хыттӑн пӑчӑртарӗ.

— Он резко повернулся от окна, поспешно подошел к Сергею, стиснул его плечи.

17 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Хӑп-ха эсӗ вӗсенчен, Егор! — йынӑшса ячӗ Аниҫҫе упӑшкин хулпуҫҫийӗсенчен тытса.

— Да отцепись ты от них, Егор! — Анисья застонала, повисая на руках мужа.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Григорий утнӑ ҫӗртех ашшӗне сарлака хулпуҫҫийӗсенчен ыталаса илчӗ, пичев пӑявӗсене салтма тытӑнчӗ.

Григорий на ходу обнял широкие отцовы плечи, начал отцеплять с барков постромки.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыттӑн чаплаттарса чуп тунӑ сасӑ илтӗнчӗ: икӗ казак, мӑйӑхӗсене шӑлкаласа, пӗр-пӗрин ҫине пӑхаҫҫӗ, ӑшшӑн кулаҫҫӗ, пӗр-пӗрне туслӑн хулпуҫҫийӗсенчен тӗрткелесе илеҫҫӗ.

Cлышался звучный чмок поцелуя: двое казаков, разглаживая усы, глядели друг на друга, улыбались, хлопали один одного по плечу.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Меркулов хӗрарӑм кӗпине ансӑр хулпуҫҫийӗсенчен саркаласа тытнӑ та, кӗлеткипе каҫӑрӑлса ӳксе, йынӑша-йынӑша ахӑлтатса кулать:

Меркулов держал рубаху за узкие плечики; откидываясь назад, стоная от хохота, говорил:

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑйӗн вӑйлӑ аллисемпе хӗре ҫирӗп хулпуҫҫийӗсенчен ыталанӑ чух ҫак тӗксӗм сӑртсем хушшинче Анфиса пӗчӗк те мӗскӗн пек туйӑннӑ ӑна…

Под своей сильной рукой он чувствовал ее упругие плечи, и она казалась ему совсем маленькой и беззащитной на фоне этой суровой природы…

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унӑн тулли хулпуҫҫийӗсенчен ыталаса илсе тата вӗри питҫӑмартисенчен чуптуса вӑл шӑппӑн каларӗ:

Обнимая ее полные плечи и целуя в щеку, он сказал:

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл юнашар тӑракан колхозницӑсене хулпуҫҫийӗсенчен тытма пуҫларӗ.

Она стала хватать стоявших рядом колхозниц за плечи:

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех