Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утсен (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хутортан анатарахра, Дон ӑшӑхрах вырӑнта, ҫаппа-ҫарамас хывӑнчӗ те утсен пуҫӗсем ҫумне ҫие тӑхӑнакан япалисене, аттине, хӗҫпӑшалне майлаштарса ҫыхрӗ, тулли патрон хутаҫҫине шӑлӗпе ҫыртса, лашисемпе пӗрле ишме пуҫларӗ.

Ниже хутора, где Дон был мельче, разделся донага, привязал к лошадиным головам одежду, сапоги, оружие и, держа в зубах подсумок с патронами, вместе с лошадьми пустился вплавь.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрлӗ армеецсем хыпалансах ванчӑк урапасемпе утсен виллисене Дона ҫӗкле-ҫӗкле ывӑтни курӑнчӗ.

Видно было, как красноармейцы, суетясь, сбрасывали в Дон разбитые брички и трупы лошадей.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Март уйӑхӗнчи ҫеҫенхирӗн ҫуна тупанӗсем шӑхӑрнипе тата утсен чӗрнисем ҫивӗччӗн чаклатнипе кӑна хускалнӑ кӑнтӑрлахи шӑплӑхне тупӑ сасси ытла та кӗмӗркке япала йӑтӑнса аннӑ пек хыттӑн кӗмсӗртетсе хупласа хучӗ.

Тишину мартовского степного полдня, нарушаемую лишь свистом полозьев да чавкающим перебором конских копыт, обвальным раскатом задавил гул орудия.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утсен ҫурӑмӗсем ҫинчен кӑпӑк та юн сирпӗнет.

С конских спин — мыло и кровь.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унта та кунта шурӑ хӑюллӑ ҫӗлӗксемпе мулаххайсем утсен мӑйӗсем ҫумнелле лӑпчӑнса пыни курӑнать.

То там, то сям виднелись папахи и малахаи с белыми перевязками, припавшие к лошадиным шеям.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Миҫемӗш хут курать-ши ӗнтӗ вӑл казаксемпе утсен пӗрлешсе кайнӑ йышлӑ ушкӑнӗ хӑй хыҫӗнчен ҫапла асар-писеррӗн тӗпӗртетсе пынине!

Сколько раз он видел позади себя грохочущую, слитую из всадников и лошадей лавину.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксем утсен сӳсленчӗк хӳрисене тирпейлесе ҫыхрӗҫ.

Казаки уже подвязывали коням мочалистые хвосты.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗксӗм сӑрӑ тӳпе ытамӗнче Григорие утсен кӗлеткисемпе юланутсен тӑлпӑвӗсем лайӑхах курӑнаҫҫӗ, малта пыраканнин вӗҫнелле кӑшт шӗвӗрӗлсерех тухакан лаптак тӑрӑллӑ кубанкине те вӑл аванах курчӗ.

Григорию снизу на фоне серого неба отчетливо видны были линии конских тел, очертания всадников, даже плоский, срезанный верх кубанки видел он на ехавшем впереди.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ашшӗн-ывӑлӗн!..» — ӑшӗнче пӑшӑлтатса пычӗ Мирон Григорьевич, утсен ҫурӑмӗсем ҫинче чӑпӑрккине вылятса.

Во имя отца!..» — мысленно шептал Мирон Григорьевич, не снимая с конских спин кнута.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорипе Христоня, утсен хырӑмсарлӑхӗсене хытарчӗҫ те сиккипе хутортан тухса вӗҫтерчӗҫ, — каялла пӗрре ҫаврӑнса пӑхмасӑр сӑрт тӗмески урлӑ каҫрӗҫ.

Подтянув подпруги, Григорий и Христоня наметом выехали из хутора, — не оглядываясь, перевалили через бугор.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сулхӑн ҫил питрен ҫапса вӗрет, утсен хурисемпе ҫилхисене тӑрмаласа тулашать, ҫумӑр пуласса систерет.

Ветер бил в лица, трепал конские хвосты и гривы, сулил дождик.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Утсен йӗнерӗсем похода ҫӳремелли кутамккасемпе мӑкӑрӑлса тӑраҫҫӗ, урхамахсемпе хутаҫсене апат-ҫимӗҫ; кӗпе-йӗм, фронтран илсе тухнӑ патронсем чыхса тултарнӑ.

Седла пухли походными вьюками, в тороках и сумах — харчи, бельишко, запасенные с фронта патроны.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Алексеев ямшӑкӗ хӳрисене ҫыхнӑ самӑр хура утсене хыпӑнуллӑн ӗрлесе хӑвалать; утсен чӗрнисен айӗнчен юр чӑмаккисем пӗтӗрӗнсе сирпӗнеҫҫӗ.

Кучер Алексеева гнал сытых вороных, с подвязанными хвостами лошадей; из-под копыт брызгали кругом снежные ошлепки.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ах, эсрел хӑваласа тухнӑскер!.. — ятлаҫса илчӗ Пантелей Прокофьевич, утсен ури айӗнче лутӑрканнӑ ҫурана чӑпӑрккипе ӑшалантарма ӗлкӗрсе.

— Ах, черти тебя поднесли!.. — выругался Пантелей Прокофьевич, успев стегнуть кнутом раздавленного поросенка.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах ҫакӑнта вара, урам тӑваткалӗнче, пӗр кӗтмен-туман ҫӗртен пӑтӑрмахла ӗҫ пулса иртрӗ: урам урлӑ чупса каҫакан сысна ҫури, ҫул урлӑ каҫса кайма ӗлкӗреймесӗр, утсен ури айнех лекрӗ, нӑриклетсе илчӗ, унтан, таптанса лапчӑннӑскер, вичкӗннӗн ҫухӑрса, хуҫса пӑрахнӑ ҫурӑм шӑммине ҫӗклеме тӗрмешсе, аяккала шуса кайрӗ.

Но тут-то, на первом перекрестке, случилось неладное: поросенок, бежавший через улицу, замешкался, попал под копыта лошадей, хрюкнул и откатился раздавленный, повизгивая, норовя приподнять переломленный хребет.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӑлӑпран ҫапакан сурӑх тир шӑрши те, хыркӑчламан утсен килти сӑн-сӑпачӗ те, слободара пӗр-пӗр нӳхреп ҫинчен пыра ҫурас пек авӑтса яракан автан та — пурте ӑна ҫурри манӑҫа юлнӑ ӗлӗкхи пурнӑҫне аса илтерсе тӑчӗ.

Все напоминало ему полузабытую прежнюю жизнь: и запах овчин от тулупа, и домашний вид нечищеных лошадей, и какой-нибудь петух в слободе, горланящий с погребицы.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Утсен урисем тӑтӑшах юр ӑшне пута-пута кӗчӗҫ.

Лошади застревали.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий утсен чӗрнисемпе тапкаланса йӗрленнӗ юр ҫине, хӑй темиҫе сехет каялла ҫеҫ сотньӑсене ертсе килнӗ вӑрӑм вар ҫине пӑхса пычӗ.

Григорий глядел на густой засев в снегу лошадиных следов, на знакомые очертания балки, по которой несколько часов назад вел свои сотни.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Полксен составӗнчи юлан утсен хисепӗ, мӗн чухлӗ кирлинчен шутласан, виҫҫӗмӗш пайне яхӑн ҫеҫ юлнӑ.

В составах полков оставалась чуть ли не треть нормального числа всадников.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пулемет казаксен пуҫӗ ҫийӗн, татти-сыпписӗр сапаласа, пульӑсем шӑхӑртать; пульӑсем малти тата утсен урисем айӗнчи тусана мамӑк татӑкӗ пек таткаласа ҫӗклентереҫҫӗ.

Пулемет без передышки стлал над головами казаков веером разбегающийся визг пуль; они рвали впереди и под ногами лошадей ватные хлопья пыли.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех