Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

уншӑн (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Уншӑн вара эп айӑплӑ-и? — ыйтнӑ Фома.

— А я тут при чем? — спросил Фома.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӗсене вӑл хӑйӗн ӑсӗнче — ҫуланчӑксем, тесе ят панӑ, вӗсем нӳрлӗн ҫиҫкӗнсе тӑни уншӑн кӑмӑллӑ пулман, ҫавӑн пекех вӗсен пичӗсем те, куллисем те, сӑмахӗсем те ӑна килӗшмен, анчах та вӗсем хӑйсене ирӗклӗн те ҫӑмӑллӑн тыткалани, вӗсем пурин ҫинчен те калаҫма пӗлни, вӗсен илемлӗ костюмӗсем — ҫаксем пурте Фомара кӗвӗҫӳ, унпа хутӑшах хисеплӳ те ҫуратнӑ.

Он назвал их про себя вылизанными, их блеск не нравился ему, не нравились лица, улыбки, слова, но свобода и ловкость их движений, их уменье говорить обо всем, их красивые костюмы— всё это возбуждало в нем смесь зависти и уважения к ним.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл хӑй хыҫӗнчен кӑмӑлсӑр кӗрлев юлнине тата хреснашшӗ вӑрттӑн сасӑпа: — Хуйхӑпа вӑл, Игнат уншӑн ашшӗ те, амӑшӗ те пулнӑ вӗт! — тесе, такама ӗнентернине илтнӗ.

Он слышал неприязненный гул сзади себя и вкрадчивый голос крестного, говоривший кому-то: — С горя, — ведь Игнат ему отцом и матерью был!..

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, чӗререн кӳренсе, тутлӑ апат-ҫимӗҫ чӑмлакан ҫуллӑ тутасемпе янахсем ҫине шӑмарса пӑхса ларнӑ, унӑн, кӑшкӑрса пӑрахса, ҫакӑ ятлӑ ҫынсене, вӗсен хисеплӗ тӑн-тӑнлӑхӗ уншӑн паҫӑр ҫеҫ кӑмӑллӑ пулнӑ пулсан та, хӑваласа кӑларас килнӗ.

Фома, нахмурившись, с обидой в сердце, смотрел на жирные губы и челюсти, жевавшие вкусные яства, ему хотелось закричать и выгнать вон всех этих людей, солидность которых еще недавно возбуждала в нем уважение к ним.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫитмӗл пилӗк пин тенкӗ — сахал мар, уншӑн шӑп ҫавӑн чухлӗ ӑсатакан ҫын ыйтса илсен те ытлашши пулас ҫук… — тенӗ вӑл.

— Семьдесят пять тысяч рублей — такая сумма, что за нее можно столько же и провожатых потребовать…

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Апла пулсан, халь уншӑн эс нимӗн те мар, хӑть йӗр, хать кул…

Значит, весь ты для него теперь ничего не значишь, хоть ты плачь, хоть смейся…

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Уншӑн пулсан, хӑть ман укҫа, хӑть хӑйӗн — пурпӗрех, ҫавӑнпа вӑл чӗтрет те…

Для него что свои деньги, что мои всё едино ,— вот он и дрожит…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗн — ҫапса пӑрахмӑп-ҫке уншӑн

Что я — бить тебя, что ли, буду?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Халӗ, ҫав кура куҫлӑ работница ҫине савӑшлӑн пӑхса, Фома ун тӗлӗшпе шап ҫав тӳрккес туртӑма туйса тӑнӑ, — ку уншӑн намӑс та, хӑрушӑ та пулнӑ.

Теперь, любуясь на черноглазую работницу, Фома ясно ощущал именно грубое влечение к ней, — это было стыдно, страшно.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑйне хӑй ыраттарса пӗтерет, халтан каять, тӗк-ҫӳҫӗ йӑлт тӑпӑлать, унтан ӑҫта та пулин пырать те — мӗнпур вӑйпа ҫапӑнать, — уншӑн пулсан канӑҫлах кӑна пултӑр, урӑх халтан каясси ан пултӑр…

Изобьется, изболеет, облиняет весь, да с размаха и ткнется куда попало, лишь бы отдохнуть от маеты своей…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чӑнах та ӗнтӗ, унне, тен, пӗр пуслӑх анчах илнӗ пулӗ, ҫапах маншӑн пӗр тенкӗ мӗн хак, уншӑн пӗр пус ҫавӑн чул хак…

Положим, взяли-то у него, может, на копейку, да ведь эта копейка ему — как мне рубль…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ежовӑн пӗлменни пулман: вӑл прокурор горничнӑйӗ ача ҫуратса пани ҫинчен, прокурор майри уншӑн упӑшкине вӗри кофепе сапни ҫинчен шкула хыпар ҫитернӗ; вӑл кӑртӑш пулла ӑҫта тата хӑҫан тытма аванраххи ҫинчен каласа кӑтартнӑ; кайӑк-кӗшӗк тытма тапӑсем, читлӗхсем тума пултарнӑ; касӑрма маччи ҫинче пӗр салтак мӗншӗн тата мӗнле ҫакӑнса вилни ҫинчен те тӗплӗн хыпарланӑ, тата паян учитель кам-кам ашшӗнчен мӗнле парнесем илни ҫинчен те пӗлтернӗ.

Ежов знал всё: он рассказывал в училище, что у прокурора родила горничная, а прокуророва жена облила за это мужа горячим кофе; он мог сказать, когда и где лучше ловить ершей, умел делать западни и клетки для птиц; подробно сообщал, отчего и как повесился солдат в казарме, на чердаке, от кого из родителей учеников учитель получил сегодня подарок и какой именно подарок.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Вара мӗн парӑн уншӑн?

— А что дашь за это?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шкул пурнӑҫӗн малтанхи кунӗнчех, Фома, чӑрсӑр алхасусен ҫӗкленӳллӗ шавӗпе тата чӗрӗ те тӑвӑллӑ вӑйӑ-кулӑпа алчӑраса кайнӑскер, ачасен хушшинчен уйрӑмах иккӗшне асӑрхаса илнӗ, — вӗсем уншӑн ыттисенчен интереслӗрех туйӑннӑ.

В первый же день школьной жизни Фома, ошеломленный живым и бодрым шумом задорных шалостей и буйных детских игр, выделил из среды мальчиков двух, которые сразу показались ему интереснее других.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кӗлту эс уншӑн!

Ты скажи о нем богу!

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Уншӑн мӗн?

Ему что?

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат ӑна мӗнпур кӑмӑлтан тӗплӗ ответсем панӑ, анчах ачана унӑн отвечӗсем килӗшмен, уншӑн вӗсенче интересли те, ӑнланмалли те пулман, хӑй мӗн илтес тенине вӑл ашшӗ сӑмахӗсенче тупайман.

Игнат охотно и подробно отвечал ему, но мальчику не нравились ответы: ничего интересного и понятного ему не было в них, и не слышал он того, что желал бы услышать.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӑнаккӑшӗ уншӑн учитель те, ҫав вӑхӑтрах вӑйӑри юлташӗ те пулнӑ.

Будучи его учителем, тетка была и товарищем его игр.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл тесе, ман сирӗн пата куҫмалла мар-ҫке, эп мар уншӑн, вӑл — маншӑн.

Не к вам же мне переселиться ради него, — не я для него, он для меня.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

 — Помещика арестлесси — ҫӑмӑл ӗҫ, уншӑн маузертан пӗр патрон кӑларса ярасси — унран та ҫӑмӑл.

 — Арестовать помещика — дело легкое, отпустить на его долю один патрон из маузера — еще того легче.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех