Шырав

Шырав ĕçĕ:

улӑхра (тĕпĕ: улӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Мана вӑл улӑхра ӗҫлемелли машинӑсене кӑтартрӗ.
— Луговые машины он мне показывал.

3. «Вӗҫме хатӗрлен!» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Улӑхра ӗҫлемелли машинӑсене курма килтӗн-и?
— Луговые машины пришла посмотреть?

— Улӑхра ӗҫлемелли машинӑсем хӑшӗсем кунта? — ыйтрӗ вӑл тула тухсан.
И, выйдя во двор, спросила: — Которые же тут луговые машины?

Лашасем пурте улӑхра, ялтан вунӑ ҫухрӑмри кӗтӳре ҫӳренӗ.
Все кони паслись на лугах, в десяти километрах от села.

6. Иртен те ир пулаканни // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫулакансем кунтах, улӑхра, уҫӑ сывлӑшра, е хушӑсенче, е ҫыран хӗрринчи никам пурӑнман пӗчӗк ҫуртра ҫӗр каҫаҫҫӗ.
Ночевали здесь же, на лугах, под открытым небом, или в шалашах, или в заброшенном прибрежном домике.

Хӗрлӗ хӑмачсем, пуҫ кӑшӑлӗсем, улӑхра тин ҫеҫ шӑтса тухнӑ курӑк, тӗтӗм шӑрши ҫапать… ытарма ҫук лайӑх!
Красные кумачи, поднизи, на выгоне молоденькая травка, дымком попахивает… чудесно!

XXXVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Улӑхра пӗр сасӑ янӑрарӗ:
По прерии нёсся клич:

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Темиҫе ӗне тата пилӗк-ултӑ лаша улӑхра ҫитӗнекен ҫӑракурӑклӑ акнӑ ҫаран ҫинче акаци йывӑҫҫисен сулхӑнӗнче ҫӳреҫҫӗ.
Несколько быков и полдюжины лошадей паслись на густой траве прерии под сенью высоких акаций.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫулҫӳревҫӗсем сасартӑк ҫӗнӗ ҫӗршыва килсе ҫакланчӗҫ: улӑхра ем-ешӗл курӑк ҫаралса ӳсет; ылтӑн пек панулмиллӗ улма йывӑҫҫисем вӑрманӗ-вӑрманӗпе лараҫҫӗ.
Путешественники очутились внезапно в новой стране: густая трава покрывала прерию; великолепные яблони, увешанные золотистыми плодами, образовывали целые леса.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ку каҫхине ҫул ҫинчи ҫынсем Кордильерсен ҫӳллӗ сӑрчӗсем патӗнчи улӑхра ҫӗр каҫрӗҫ.
Эту ночь путники провели у подножья сьерр, первых ступеней огромного хребта Кррдильеров.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тӗнче ҫаврӑннӑ вӑхӑтра Миккуль улӑхра пуҫне пӗксе ларни, Лисук йӑваланса йӗни, Анахвис ӑна йӑпатма хӑтланни курӑна-курӑна илеҫҫӗ.
В вихре кружения мелькает согбенная фигура Николая; бьющаяся в рыданиях Лиза; утешающая ее Анфиса.

Тӑххӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Шурлӑхри улӑхра хӑяхпа пӗрле хӑмӑш та ӳснӗ: шӑшисемшӗн ку ҫурт тумалли чӑн-чӑн материал ӗнтӗ.
На болотистом лугу рос высокий тростник вперемежку с осокой — отличный лес для мышиной постройки.

Ҫурт туни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Хӗрсемпе каччӑсен ушкӑнӗ юнашар пӗчӗк улӑхра вырнаҫрӗ.
Компания парней и девушек расположилась на соседнем лужке.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Улӑхра карӑшсем авӑтаҫҫӗ, юханшыв хӗрринчи хӑмӑш пусса илнӗ кӳлленчӗксенче каҫса кайсах шапасем кваклатаҫҫӗ, таҫта инҫетре чӑмӑш хулӑннӑн ӳхлетсе йынӑшать.
На лугу кричали коростели, в камышистых заводях речки надсаживались лягушки, и где-то далеко и глухо стонала выпь.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Улӑхра утӑ ҫулма шутлатӑр-и?
— Траву в лугу косить думаете?

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Типӗ ӑшӑ ҫил ҫеҫенхиртен ҫеҫкене ларнӑ чапӑрӑн пылак шӑршине варкӑштарса килет, улӑхра йӗпе курӑкӑн, юшкӑн тӑприпе нӳрӗ сывлӑшӑн уҫӑ шӑрши кӗрет, карӑшсем шӑплана пӗлмесӗр авӑтаҫҫӗ, ҫыран хӗрринчи вӑрмана вара; юмахри майлах, тӗтрен кӗмӗл укаллӑ пурҫӑнӗ карса илнӗ.
Со степи сухой и теплый ветер несет к жилью медвяные запахи цветущего чабреца, а в займище пресно пахнет влажной травой, илом, сыростью, неумолчно кричат коростели, и прибрежный лес, как в сказке, весь покрыт серебристой парчою тумана.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫти аякри улӑхра амӑшӗнчен ҫӗтсе юлнӑ тиха вӑрӑммӑн та ҫинҫен кӗҫенет.
Где-то далеко в займище заливисто и тонко ржал потерявший матку жеребенок.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах пӗр ҫулталӑк та иртеймен — механизациленӗ зала ӗне сӑвакансем часах пӑрахнӑ, мӗншӗн тесен ӗнесене капла сума вӗрентеймен, вӗсем хӑранӑ, сӗт нумай чакарнӑ, унсӑр пуҫне тата вӗсем юхан шыв леш енче, улӑхра нумай ҫӳренӗ.
Но не прошло и года, как доярки забросили механизированный зал, потому что коров к этой дойке приучить не сумели, коровы пугались, резко сбавили удой, к тому же большую часть времени паслись за рекой, в лугах.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Симӗс ҫаранлӑ улӑхра ҫын чунӗ те ҫук.
Ни души не было на зеленой луговой пойме.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Улӑхра кӑвайт хума чарнӑ.
Разводить огни в займище было воспрещено.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика