Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫапах та нӳрӗ хӑйӑрлӑ ҫул ҫинче темле ҫавракарах япала тӗттӗмре те хӗрлӗ тӗспе йӑлтӑртатни курӑнать.

Но на сыром песку дорожки, ярко алея даже сквозь разлитую мглу, виднелся кругловатый предмет.

Роза // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 169–170 с.

Пысӑках мар факел, урайне чиксе лартнӑскер, пӳлӗме симӗсрех тӗспе ҫутатать.

Небольшой факел, воткнутый в пол, горел зеленоватым огнем и один освещал комнату.

X // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Ун стенисене вӗтӗ кӑвак изразецсемпе витсе тухнӑ, алебастртан касса кӑларнӑ ҫӳхе юпасем мрамор маччана тӗревлесе тӑраҫҫӗ; ҫав мачча та, юпасем те витӗр кӑтартаҫҫӗ… шупка хӗрлӗ ҫутӑ пур енчен те пӳлӗме ӳкет, пур япалана та темле вӑрттӑн, пӗр евӗрлӗ тӗспе ҫутатать; тӗкӗр пек тикӗс урай варринчи ансӑр кавир ҫинче парча минтерсем выртаҫҫӗ.

Все стены выложены мелкими голубыми изразцами с золотыми «травами»; тонкие резные столбы из алебастра подпирают мраморный свод; самый этот свод и столбы кажутся полупрозрачными… бледно-розовый свет отовсюду проникает в комнату, озаряя все предметы таинственно и однообразно; парчовые подушки лежат на узком ковре по самой середине гладкого, как зеркало, пола.

IV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Художник хушӑран темле таса, иккӗлентерекен тӗспе витӗннӗ тӳпене пӑхкаласа илчӗ, кашни пӑхмассерен унӑн ҫӑварӗнчен: «мӗнле таса тӗс!» е «тарӑхтарать, мур илесшӗ!» тенӗ сӑмахсем туха-туха кайрӗҫ.

Уже художник начинал мало-по-малу заглядываться на небо, озаренное каким-то прозрачным, тонким, сомнительным светом, и почти в одно время излетали из уст его слова: «какой легкой тон!» и слова: «досадно, чорт побери!»

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Унӑн пит-куҫӗ ҫуталчӗ, питҫӑмартисем шупка хӗрлӗ тӗспе карӑнчӗҫ.

Лицо ее посветлело, на щеках бледно проступил румянец.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Сасартӑк чӳрече кантӑкӗсем ҫуталса кайрӗҫ, пӳлӗм кӗренрех тӗспе ҫуталчӗ.

Стекла окна вдруг блеснули, и в, комнате стало светло и розово.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ыттисем те ӗҫсӗр юлмарӗҫ — юр кермене эрешлерӗҫ, тӗрлерӗҫ, кӗмӗл тӗспе сӑрларӗҫ.

Вот и отгрохали мы изумрудный и отделанный серебром дворец.

Хӗл Мучи парни // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 52,56 с.

Аксинья пиҫнӗ чие ҫырли пек хӗрелсе кайрӗ те, унӑн пӗчӗкҫӗ хӑлха вӗҫӗсем те кӗрен тӗспе пӗвенсе ҫуталчӗҫ, ҫапах та хӑй, Прохор ҫине ҫилӗллӗн чӑрр! пӑхса илсе, шӑппӑнраххӑн тавӑрса каларӗ:

Аксинья густо покраснела, даже маленькие мочки ушей ее стали прозрачно-розовыми, но, твердо и зло глянув на Прохора, она ответила:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Петро вилтӑприйӗ ҫинче нумай пулмасть лартнӑ тирек ҫамрӑк тураттисене чӳхентерсе кашлать; ҫывхарса килекен кӗркунне ун тӑрринчи ҫулҫӑсене ӗмӗрӗ кӗскелсе килнине хурлӑхлӑн систерекен сарӑ тӗспе сӑрласа ӗлкӗрнӗ.

Над могилой Петра шумел молодыми ветвями посаженный недавно тополь: на вершинке его наступающая осень уже окрасила листья в желтый, горький цвет увядания.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унашкал кунсенче кӗпере шыв илет, анчах нумайлӑха мар: тепӗр икӗ сехетренех сӑрт-тусем ҫинчен урӑм-сурӑм пӗтӗрӗнсе юхса аннӑ шыв, нумай пулмасть пахчасене тустарса, ҫатан картасене юпи-мӗнӗпе йӑвантарса кайнӑскер, майӗпен-майӗпен чакса пырать те унтан кӗҫех ҫырман ҫаралса юлнӑ тепӗнче пурӑпа нӳрӗк шӑрши кӗрекен, шыв ҫуса кайнӑ йӗпе чулсем вӗр-ҫӗнӗ тӗспе ҫуталма тытӑнаҫҫӗ.

В такие дни мост затопляло, но ненадолго; через час-два бешеная нагорная вода, недавно разорявшая огороды и вырывавшая плетни вместе со стоянками, спадала, на оголенной подошве яра свежо сияла влажная, пахнущая мелом и сыростью омытая галька.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анӑҫра ҫаплах-ха анса ларнӑ хӗвел чӗртсе хӑварнӑ пӗлӗт лаптӑкӗ йӑмӑх хӗрлӗ тӗспе кӑварланса ҫунать.

На западе еще багровела сожженная закатом делянка неба.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Бунчук, ҫав тери сехӗрленсе ӳксе, унӑн питне сӑн кӗме, тӑнлавӗсем ҫутӑрах тӗспе сарӑхма пуҫланине асӑрхарӗ.

С безграничным ужасом заметил Бунчук, что лицо ее светлеет, становится прозрачней, желтей у висков.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вырӑнӗ-вырӑнӗпе ҫеҫ пӗлтӗрхи хыт хура тӗмӗсем палӑраҫҫӗ; таракан кӗпҫи хӗрлӗ хӑмӑр тӗспе йӑмӑхнӑ; сӑрт ҫамки ҫинчи хурал ҫурчӗсем кӑваккӑн ҫуталса курӑнаҫҫӗ.

Местами лишь кулигами выделялся прошлогодний чернобыл; багровел жабрей, да на гряде бугра сизо отсвечивали сторожевые курганы.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шыв куҫӗ вара, кӑшт кӑна палӑракан сивӗ пӑспа сывласа, ҫав-ҫавах хаваслӑ та хӑрушӑ тӗспе йӑлтӑртатса хуралать.

А полынья чуть дымилась паром и так же радушно и жутко чернела.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫурт ҫи виттийӗн тутӑхнӑ кӗтесӗ ҫине хӑяккӑн хунӑ пек курӑнса, хӗвел нӳрӗрех хӗрлӗ тӗспе тӗлкӗшсе ҫунать, кӗҫ-вӗҫ ҫӗре татӑлса анса, пӳртӗн ку е тепӗр енне кусса каяссӑн туйӑнать.

Словно ребром поставленное на ржавый гребень крыши, оно мокро багровело, казалось, что оно вот-вот сорвется, покатится по ту или эту сторону крыши.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах ыран ҫуркунне ҫӳллӗ вырӑнсене йӑлтах шупкарах симӗс тӗспе витсе тухрӗ, ҫеҫенхир ирпе сасартӑк мӑкӑрланма пуҫларӗ, васансем, ҫырмасем тӑрӑх ҫурхи шывсем кӗрлесе анчӗҫ, пӗр каҫ хушшинчех Кубань пӑрне ҫӗмӗрсе тухрӗ те: «У-у-ух! Епле юрататӑп эпӗ ҫуркуннене!» — тенӗ пек шиклӗн кӗрлесе кайрӗ.

Но назавтра весна положила по всем пригоркам бледноватую зелень, а степь вдруг с утра закурилась, по ярам, по ложбинам загремели вешние воды, в одну ночь вскрылась ото льда Кубань, тревожно загремела, точно выговаривая: «У-у-ух! Ка-а-к же я люблю весну!»

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кубань леш енче шурӑ хӳшӗ пек лутра сӑртсем ларнӑ, вӗсем е тӗтӗм евӗр кӑвакарса каяҫҫӗ, е ачаш кӗрен тӗспе витӗнеҫҫӗ.

За Кубанью белыми шатрами стояли невысокие горы и то казались дымчато-сизыми, то озарялись мягким розовым светом.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫӗр ҫине тӑм ӳкнӗ — ҫул тӑрӑх та, хӑмӑл ҫинче те ҫӳхе пӑр тӗрлӗ тӗспе йӑлтӑртатнӑ.

На землю легла изморозь, — всеми цветами радуги горела по дороге и на стерне тонкая корка льда.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пиччӗшӗпе шӑллӗн вӑрҫӑ ҫулӗсем раснарах килсе тухрӗҫ ҫав: Григорие вӑрҫӑ самай авкалантарчӗ, питӗнчи ҫап-ҫутӑ сӑнне ӗмсе илсе, йӳҫӗ ват манерлӗ сарӑ тӗспе витрӗ; вӑрҫӑ чарӑнасса темрен те ытларах кӗтет ӗнтӗ вӑл.

Дороги братьев растекались врозь: гнула Григория война, высасывала с лица румянец, красила его желчью, не чаял конца войны дождаться.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ракета тӗксӗм чаршавлӑ пӗлӗте йӑм хӗрлӗ тӗспе капӑрлатса эрешлентерчӗ; унӑн ҫутинче Валет салтаксем халӗ пылчӑкран йӗрӗнмесӗр ҫӗр ҫумне хӳтлӗх шыраса лӑпчӑннине, тӗмсемпе йывӑҫсем хушшипе кӑткӑсем пек шуса иртнине курчӗ.

Ракета вскинула алое зарево; при свете его Валет видел, как солдаты муравьями ползли меж кустов и деревьев, уже не брезгая грязной землей, а прижимаясь к ней, ища защиты.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.