Чӑваш чӗлхи корпусӗ

«Гоголь вӗсенче тӗрлӗ ӗҫсен сценине нумай аслӑлатрӗ, хӑйӗн юратнӑ, ытарма ҫук, пӑхса тӑранайми Малороссийине манмасӑрах Российӑри вӑтам сослови пурнӑҫӗнче поэзи шырама тапратрӗ.

Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Григорий пӗҫҫисене чармакласа, курӑк ҫине чавсаланса выртнӑ, хӗвел шевлиллӗ ҫӳхе тӗтрепе пиеленнӗ ҫеҫенхире, инҫетри сӑрт тӳпинче кӑваккӑн курӑнакан хурал куринкисене, тӑвайкки тӑрринче ампӑс-тӗмпӗссӗн йӑлтӑртатса юхакан ӑрша хумӗсене курса тӑранайми ӗмӗтсӗр куҫсемпе йӗрлесе пӑхать.

Григорий лежал, широко раскинув ноги, опершись на локти, и жадными глазами озирал повитую солнечной дымкой степь, синеющие на дальнем гребне сторожевые курганы, переливающееся текучее марево на грани склона.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Курса тӑранайми хӗвелӗм эсӗ ман!..

Солнышко ненаглядное мое!.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл ӑна, савӑннӑ та хӑранӑскерне, утиялӗ-мӗнӗпе ҫӑмӑл кӑна ҫӗклесе, унӑн кулса тӑран тутине, хупӑннӑ та анчах пурне те куракан куҫӗсене, пӗчӗк ҫемҫе хӑлхисене чуптума пуҫларӗ: вӑл ӑна, ҫулҫӳрен ҫын ӑш хыпса ҫитсен сасартӑк ҫӑлкуҫӗ курса тӑранайми шыв ӗҫнӗ пек, васкаса чуптунӑ.

Он легко, вместе с одеялом, приподнял ее, обрадованную и испуганную, и стал целовать и ее улыбающиеся губы, и ее закрытые, но все видящие глаза, и ее уши, маленькие и мягкие; целовал торопливо и с той ненасытной жадностью, с какой уставший, томимый жаждой путник пьет воду, добравшись до родника.

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Сережа, лӑпланса ҫывӑр ӗнтӗ, — пӑшӑлтатрӗ вӑл, пӑхса тӑранайми ывӑлӗ ҫинчен куҫне илмесӗр.

— Сережа, успокойся и усни, — шептала она и все смотрела на него и не могла насмотреться.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пурнӑҫ урапи ҫинчен ывӑтнӑ ҫынсем ҫав пурнӑҫа тарӑнӑн ӑнланни мана тӗлӗнтермеллипех тӗлӗнтеретчӗ, ҫавӑнпа та вӗсен калавӗсене эпӗ тӑранайми итлеттӗм, Коновалов вӗсене калавҫӑн философине хирӗҫлес тесе тата мана тавлашӑва кӗртсе ярасшӑн пулса итлетчӗ.

Знание жизни у них, вышвырнутых за борт ее, поражало меня своей глубиной, и я жадно слушал их рассказы, а Коновалов слушал их для того, чтобы возражать против философии рассказчика и втянуть меня в спор.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Мӗншӗн тесен юрататӑп эпӗ сана, ман ылттӑнӑм, ман телейӗм, ман курса тӑранайми хӗвелӗм!..

Потому что я люблю тебя, мой дорогой, мое счастье, мой ненаглядный!..

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ах, эсӗ манӑн, пӑхса тӑранайми ылттӑнӑм!

Ах ты, моя рыбка ненаглядная!

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн илемсӗр йывӑр кӗлетки этемӗн нимӗнпе те тӑранайми пилсӗрлӗхне кӑтартакан памятник пулса тӑнӑ.

Она стала мрачным предостережением, страшным памятником ненасытной человеческой алчности.

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эпӗ вӗсем ҫине курса тӑранайми пӑхатӑп.

И я жадно приглядывалась к этим людям.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ хам та, ватӑ ухмах, тӑранайми пӑхаттӑм, тӑранайми хӗпӗртеттӗм; мӗн тери юратман-ши эпӗ хамӑн Дуньӑна; мӗн чухлӗ ачашламан-ши хамӑн хӗрӗме; мӗн тери лайӑхчӗ унӑн пурӑнӑҫӗ!

А я-то, старый дурак, не нагляжусь, бывало, не нарадуюсь; уж я ли не любил моей Дуни, я ль не лелеял моего дитяти; уж ей ли не было житье?

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

16. Акӑ вӗсем: тамӑк тата хӗсӗр арӑм варӗ, шыв сӑхса тӑранайми ҫӗр, «ҫитет!» теме пӗлмен вут-ҫулӑм.

16. Преисподняя и утроба бесплодная, земля, которая не насыщается водою, и огонь, который не говорит: «довольно!»

Ытар 30 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.