Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑмана сăмах пирĕн базăра пур.

тӑмана (тĕпĕ: тӑмана) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫапла каланӑ та ҫамрӑк тӑмана мулкача хӑвалама тытӑннӑ.
И пустилась молодая сова за зайцем.

Тӑманапа мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ватӑ тӑмана каланӑ: «Манӑн ӑна тытма вӑй ҫитес ҫук, вӑл пит пысӑк, эсӗ ӑна ҫаклатса илӗн те, вӑл сана пӗр-пӗр чӑтлӑха сӗтӗрсе кӗрсе кайӗ», — тенӗ.
Старая говорит: «Не по силам — велик русак: ты в него вцепишься, а он тебя уволочет в чащу».

Пӗр ҫамрӑк тӑмана кӑна: «Мӗншӗн эсӗ ҫав мулкача тытмастӑн?» — тенӗ.
А молодая сова говорит: «Что ж ты зайца не ловишь?»

Кӑна пӗр ватӑ тӑмана курать.
Это заметила старая сова.

Тата ҫак виҫӗ юланута никам та тӑруках куҫпа курса илме те пултарас ҫукчӗ, ҫӳллӗ йывӑҫ тӑрринче сӑнаса пӑхса ларакан тӑмана ҫеҫ е ҫӗрлехи лӗпӗшсене тытса, пӗлӗт ҫинче ярӑнса ҫӳрекен хӗрхи ҫеҫ курма пултарнӑ пулӗччӗ.
И никто не мог бы сразу охватить взглядом всех троих, разве только сова, наблюдавшая с верхушки высокого дерева, или же козодой, охотящийся в небесах за ночными мотыльками.

XXXVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пӗр хушӑ ӗнтӗ шӑплӑхра тӑмана кӑвиклетни, пума хытӑ янӑратса ҫухӑрни тата выҫӑ кашкӑр салхуллӑн улани ҫеҫ илтӗнкеленӗ.
Некоторое время тишина, царящая кругом, нарушалась лишь криком совы, пронзительными завываньями пумы и унылым воем голодного волка.

VIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑт тӑмана-тӑк тӑмана эс!
Вот дурила!

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вӑт тӑмана!
Совсем свихнулся ты, что ли?

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Мӗн эсӗ ҫамкуна тӑмана пек картлантарса ларатӑн? — ыйтатчӗ тепӗр чухне хӗрӗнкӗрех ашшӗ, ывӑлӗн сӳрӗк сӑн-питне курсан.
— Ты что насупился, как сыч? — спрашивал иногда отец, вернувшись домой навеселе и видя мрачное лицо сына.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Тӑмана пек кӑшкӑр-ха!
— Крикни филином!

46 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ыттисем, куҫӗсене тӑмана пек хӗскелесе ларакан Кувшинов старик тавра пухӑнса ларнӑ пуянсен ушкӑнӗ ҫине пӑхкаласа, иккӗленсе тӑчӗҫ.
Остальные воздержались, боязливо поглядывая на кучку богатеев, сидевших отдельно во главе с кряжистым, насупленным, как филин, стариком Кувшиновым.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Шерккей ҫапах та хӑйне ҫак эртелре кӑвакарчӑн ушкӑнне ерӗшнӗ тӑмана пек туйрӗ.
Шерккей тем временем чувствовал себя в этой компании, как заблудшая сова в голубиной стае.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кирек кам та: тӗттӗмре тӑмана кӑшкӑрать, тесе шухӑшланӑ пулӗччӗ; ҫухӑрнинче темен ырӑ маррине систерни илтӗнчӗ.
Любой, кто его услышал бы, подумал, что кричит сова, и в крике этом чувствовалось что-то недоброе.

II. Мужик ӑс-тӑнӗ полководец пӗлнин тӗшне тӑрать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Вӑл ҫухӑрни тӑмана сасси пекех тухрӗ.
Этот крик был похож на совиный.

Гальмало питҫӑмартине вӗрсе хӑпартрӗ, тинӗс енне ҫаврӑнса тӑчӗ те тӑмана пек ҫухӑрса илчӗ.
Гальмало надул щеки, повернулся лицом к морю и закричал по-совиному.

(Унӑн ыттисене паллӑ туса систермелли сигналӗ тӑманалла кӑшкӑрни пулнипе ӑна «тӑмана» тесе ят панӑ).
То есть «сова» (так окрестили его за совиный крик, служивший ему сигналом).

II // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

Жан-Котро-Шуан, е тепӗр майлӑ каласан, тӑмана текен контрабандист ячӗпе пӗтӗм пӑлхава Шуан пӑлхавӗ тенӗ.
По кличке контрабандиста Жана Котро — Шуан, все восстание было прозвано шуанским.

Аякра-аякра, таҫта инҫетре, тӑмана тӗвиклетнӗ сасӑ.
Где-то далеко ухает сова.

Виҫҫӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Вара таҫта аякра, вӑрман ӑшӗнче, тӑмана ӳхӗрни, кашкӑрсем улани илтӗнчӗ, ҫавӑн пирки пӳртри шӑплӑх пушшех хӑрушшӑн туйӑнса кайрӗ.
Я услышал, как далеко в лесу ухает филин и воют волки, и от этого тишина стала еще страшнее.

Улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫӑлтӑрсем йӑлкӑшаҫҫӗ, вӑрманта ҫулҫӑ ҫӑтӑлтатать, таҫта аякра тӑмана ӳхӗрет — такам вилнӗ пулмалла: тур качаки кӑшкӑрни, йытӑ вӗрни илтӗнет — апла кӗҫех такам вилет.
Светили звезды, и листья в лесу шелестели так печально; где-то далеко ухал филин — значит, кто-то помер; слышно было, как кричит козодой и воет собака, — значит, кто-то скоро помрет.

Пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика