Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑман сăмах пирĕн базăра пур.
тӑман (тĕпĕ: тӑман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ку — ниме тӑман япала ҫеҫ.

— Это совершенные пустяки.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

— Ниме тӑман ӗҫ, — терӗ ҫапкаланчӑк.

— Пустое дело, — сказал бродяга.

Ҫапкаланчӑкпа тӗрме пуҫлӑхӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 132–135 с.

Этем тӑвакан тертлӗ-хатарлӑ мӗн пур ӗҫ маншӑн — ниме тӑман япала ҫеҫ.

Вся тяжелая человеческая работа есть для меня сущие пустяки.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

«Паян Рим пултӑр», — терӗ Хоггей арӑмне; эпӗ ҫав вӑхӑтра кӗл чечексемпе капӑрлатнӑ мрамор колоннӑсене тӗсерӗм, пысӑк сӗтелсене сӑнанӑ май ҫапларах пӗтӗмлетрӗм: авалхи шампасен ӑссӑрлӑхне евӗрлесе тепӗр хут кӑтартакан апат-ҫимӗҫ ытлӑх-ҫитлӗхӗ умӗнче паянхи хырӑм ниме тӑман япала кӑна иккен.

«Пусть будет сегодня Рим», — сказал жене Хоггей, когда я рассматривал мраморные колонны, увитые розами, и, бросая взгляд на огромные столы, чувствовал все ничтожество современного желудка перед изобилием, точно повторяющим безумие древних обжор.

Гладиаторсем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 93–97 с.

Ҫак пулӑсем — ялан тенӗ пекех — пӗр ҫӗре пуҫтарӑнаҫҫӗ те ҫемьери ӗҫ-пуҫа сӳтсе яваҫҫӗ, ниме тӑман япалашӑн тавлашаҫҫӗ е анраса-минресе кайичченех ҫывӑраҫҫӗ.

Они обыкновенно стояли кучей, обсуждая семейные дела, заводя никчемные споры, или спали до одурения.

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

— Эпӗ нумай шухӑшларӑм: ахӑртнех, эсир ҫав тери телейлӗ, ара, ют ҫын ӑнӑҫӑвӗ сирӗншӗн — ниме тӑман япала ҫеҫ.

 — Я думал о том, как должны вы быть счастливы, если чужая удача — сущие пустяки для вас.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

— Ниме тӑман вак-тӗвек, капитан.

— Сущие пустяки, капитан.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

— Ку, эсир каланӑ пек, ниме тӑман ҫил татки пулчӗ тӗк — ӳлӗм эпӗ Аллигу мар.

— Если это был, как вы говорите, простой бриз, то я более не Аллигу.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Ниме тӑман ҫил татки.

— Пустяшный бриз.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ниме тӑман япала.

Сущие пустяки.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Карапсен йывӑр ӗҫӗпе килӗшсе тӑман, ӑнсӑртран «Тинӗс шӑрчӑкӗ» ят панӑ ҫак брига тӑвӑл суту-илӳ карапӗсен яланхи ҫулӗнчен чылай инҫете хӑваласа кайрӗ; канат пӑявӗ татӑлса пӗтрӗ, парӑссемпе стеньгсем, ватерлини сусӑрланчӗҫ.

Бриг носил неожиданное, мало подходящее к суровой профессии кораблей, имя — «Морской Кузнечик», бриг этот, с оборванными снастями, раненный в паруса, стеньги и ватер-линию, забросило далеко в сторону от обычного торгового пути.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Чунсӑрла ку, Энниок, — кулса хирӗҫлерӗ Гнор, — ҫынна тав тӑвас вырӑнне этемӗн ниме тӑман сӑмахӗсемпе ҫеҫ хуравламашкӑн хистени — чунсӑрла.

— Это жестоко, Энниок, — возразил, смеясь, Гнор, — жестоко заставлять человека располагать в виде благодарности лишь жалкими человеческими словами.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫав иккӗмӗш «эпӗ», — уншӑн Шехерезада юмахӗсемпе Ютӑн вӑрттӑн опычӗсем те, ҫынна тӳмисене вӗҫертмесӗрех ҫаппа-ҫарамас хывӑнтаракан ҫиҫӗмпе «чӑна тухнӑ» тӗлӗк те пӗрешкелех хаклӑ, — ҫав иккӗмӗш «эпӗ» пирӗншӗн айккинче пек, сумлӑ, анчах ниме тӑман пулӑм евӗр туйӑнать.

Тот второй «я», которому равно дороги сказки Шехеразады и таинственные опыты Юма, работа молнии, раздевающей человека догола, не расстегнув пуговиц, и сон «в руку», — этот второй «я» нам кажется посторонним, милым, но недалеким субъектом.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Хӑраса кӑшкӑрасса, килӗшӳсӗр пин-пин ыйту парасса сиснипе ҫакна асӑрхаттарнӑн, — мӗншӗн тесен юлашкинчен пур пӗрех тивӗҫлӗ хурав илме май пур ҫӗрте ыйта-ыйта тӗпчени вырӑнсӑр, ниме тӑман япала ҫеҫ, — Ленур аллине ҫӗклерӗ:

Предупреждая испуганные возгласы и тысячу нелепых вопросов, потому что бессмысленно спрашивать там, где все в конце концов получит свое должное объяснение, Ленур сказал:

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Палуба ҫине ахаль тимӗр кача пулӑшнипе улӑхасси уншӑн ниме тӑман япала ҫеҫ.

Взобраться на палубу при помощи обыкновенной железной кошки было для него пустяком.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Ниме тӑман япаласене пӑрахӑр! — Гарвей шӑпланнипе савӑнса, пурте хӑйӗн ҫине пӑхасса шанса кӑшкӑрчӗ Редж.

— Оставьте пустяки! — крикнул Редок, довольный, что Гарвей замолчал и он может овладеть общим вниманием.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Виҫӗмкун каҫа хирӗҫ, астӑватӑр-и, юр ҫума тапратрӗ, тӑман вӗҫтерчӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫынсенчен: «Сан кӑмӑл пур-и?» — тесе ыйтса тӑман пуль.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тен, Бухаринпа ун майлисем каланӑ шухӑшсенчен хӑшӗсем тӗрӗсех пулнӑ, ытти тӗлӗшпе, тен, вӗсем ҫӗршыва усӑ ытларах кӳрес кӑмӑлпах йӑнӑшнӑ — ӑна-кӑна никамах та уяса тӑман.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫавӑнтах пӳртрен шӑппӑн тухса кайрӗ — тин кӑна-ха кунта тӑман та тейӗн.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех