Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытӑнаҫҫӗ (тĕпĕ: тытӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Малтан ӗнтӗ чӑнах та ӗҫлеҫҫӗ темелле: йӗкесем сӗрлеҫҫӗ, юрӑ янӑрать, пӗри те пуҫне ҫӗклесе айӑккалла пӑхмасть; анчах пӳрте сӗрме купӑсҫӑпа каччӑсем кӗрсе тулсан вара — шӑв-шав пуҫланса каять, выляма тытӑнаҫҫӗ, ташлама тапратаҫҫӗ, мӗн кӑна шухӑшласа кӑлармаҫҫӗ пуль, каласа пама та сӑмах ҫитес ҫук.

И сначала будто и делом займутся: веретена шумят, льются песни, и каждая не подымет и глаз в сторону; но только нагрянут в хату парубки с скрыпачом — подымется крик, затеется шаль, пойдут танцы и заведутся такие штуки, что и рассказать нельзя.

Умӗнхи сӑмах // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тепӗр чухне вутсыпписенчен, пуртӑпа ҫурнӑ чӗрӗ йывӑҫран, сасартӑк ҫутӑ-симӗс, кӑвак, хӗрлӗрех кӑвак тата тӗксӗм хӗрлӗ тӗслӗ ҫулҫӑсем ӳсме тытӑнаҫҫӗ; вӗсем мӑръерен кӗрекен сывлӑшпа хускалкалаҫҫӗ, вӗсем чӗрӗ, чӗрӗ йывӑҫ ҫинчи пекех тӗсӗсене улӑштараҫҫӗ.

Иногда казалось, что из поленьев, из мертвого дерева, расщепленного топором, начинают вдруг прорастать светло-зеленые, синеватые, фиолетовые и малиновые листья; они шевелятся под струей воздуха, вылетающей в дымоход, они живут, они меняют окраску, как и листья на живых деревьях.

XXII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Столовӑйне кӗрсе шӑннӑ ҫӗрулми яшки сыпкалаҫҫӗ те каллех ӗҫе тытӑнаҫҫӗ!

Придут в столовой, поедят суп из мерзлой картошки, и снова принимаются за работу!

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫавӑн пек пулсан ҫеҫ йывӑҫсем, уйрӑмах юман, хӑйсен тарӑна каякан тымарӗсене ӳстерме пултараҫҫӗ, вара вӗсем нумай пурӑнаҫҫӗ; вӑрман ӳсӗмӗнче йывӑҫсем хӑрнӑ вӑхӑтсем те пулмаҫҫӗ; йывӑҫсем хӑрнӑ вӑхӑтсем пулас пулсан, лартса ӳстернӗ вӑрманти йывӑҫсем ҫирӗм тата вӑтӑр ҫула ҫитсен тӑрринчен пуҫласа аяла ҫитичченех хӑрма тытӑнаҫҫӗ.

Только в таком случае деревья, особенно дуб, могут вырастить свои корни, что уходят далеко в глубь, и тогда они могут расти долго; не будут и периодов засыхания при росте лесов; если бы случились периоды засухи во время роста деревьев, то высаженные деревья в лесу, достигнув двадцатилетнего и тридцатилетнего периода, начнут усыхать начиная с верхушки и до корня.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Орудисене ҫӗр ӑшне чавса лартаҫҫӗ те, вӗсенчен тӗллевсем тӑрӑх тӗл пеме хӑнӑхма тытӑнаҫҫӗ; хамӑрӑн салтаксене хӗпӗртеттерсе, нимӗҫ траншейӗсемпе блиндажӗсем ҫине тӑвӑллӑн пере-пере илеҫҫӗ.

Орудия вкапываются в землю и ведут правильную пристрелку по целям, производя, к полному удовольствию наших солдат, буйные налеты на немецкие траншеи и блиндажи.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Пӗр-пӗрин енне ҫурӑмсемпе ҫаврӑнса, ҫывӑрма тытӑнаҫҫӗ

И, повернувшись друг к другу спинами, начинают засыпать…

Философ // Хӗветӗр Уяр. Антон Чехов. Философ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 135-137 с.

Хыттӑн чаплаттарса ҫиме тытӑнаҫҫӗ.

Начинается громкое хлебание и чавканье.

Философ // Хӗветӗр Уяр. Антон Чехов. Философ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 135-137 с.

Вара санӑн тӗкӳсене татма тытӑнаҫҫӗ

Да с тебя клочья будут сыпаться…

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Пӗр-пӗрне тӗл пулаҫҫӗ те яланах харкашма тытӑнаҫҫӗ… —

— Как сойдутся, так и поссорятся… —

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл иртсе пынӑ тӗлте салтаксем хӑйсен вырӑнӗсенчен хавассӑн сиксе тӑрса честь параҫҫӗ, унтан вара, пӗчӗк ушкӑнсене пуҫтарӑнса, сӑмахлама тытӑнаҫҫӗ.

Там, где он проходил, солдаты охотно вскакивали со своих мест и отдавали ему честь, а затем сбивались в кучки, толковали:

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унтан, упа вӗллене пӗтӗмӗшпех ҫаратма тытӑннине ӑнланса илеҫҫӗ пулмалла та — тытӑнаҫҫӗ вара!

А как поймут, что медведь начисто зорит улей, — и пошло!

XII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сӑмахран, ваттисем ҫамрӑккисене хӑратса пурӑннине сӑнаса, вӑл ӗлӗк салхуланатчӗ, халь акӑ ҫакӑн пек шухӑшлама пуҫларӗ: «Малалла, ҫак ҫамрӑксен хӑйсен ачисемпе мӑнукӗсем пулсан, вӗсем, паллах, хӑйсем те мӑнаҫланма тытӑнаҫҫӗ, апла-тӑк кунта ним кӳренмелли те ҫук».

Прежде он возмущался, видя, как старики подавляют молодежь, но теперь стал рассуждать иначе: ведь наступит время, когда эта молодежь будет также чваниться перед своими детьми и внуками, — вот и выходит, что никакой несправедливости тут нет.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Анчах кайран тавҫӑрса илчӗ: взрыв хыҫҫӑн тревога пулать те гитлеровецсем, пуҫтарӑнса, пӗтӗм района кутӑн-пуҫӑн ҫавӑрма тытӑнаҫҫӗ, паллах, партизансен разведчикне тытма пултараҫҫӗ.

Но потом он сообразил, что взрыв вызовет большую тревогу у гитлеровцев: сбегутся солдаты, начнут прочесывать весь район, схватят партизанского разведчика.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ыталашма, куҫӗсене шывлантарма тытӑнаҫҫӗ

Начнут обниматься да глазами моргать…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Писательсем сӑвӑ-калав ҫеҫ мар, романсем, поэмӑсем, нумай актлӑ пьесӑсем ҫыра-ҫыра пичетлеме тытӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Писательсен пӗрлешӗвӗ — 80-ра // Петӗр Ялкир. «Хресчен сасси», 2003.12.16, 3 стр.

Пӗр рота ҫапла майпа питех те вӑйлӑ палӑрнӑччӗ, шутлама тытӑнаҫҫӗ те, мишеньре, хайхи, пенӗ хисепрен пилӗк пуля ытларах тухать.

Одна рота так отличилась, что стали считать, а в мишени на пять пуль больше, чем выпустили.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Акӑ, шансамӑр мана, шансамӑр! — ҫунма тапратнӑ куҫӗсене ялтӑртаттарса, кӑшкӑрса ячӗ Шурочка, — офицерсен дуэльне сентиментла хирӗҫлекенсем халех, о, ҫав йӗрӗнчӗк либералла хӑравҫӑсене пӗлетӗп эпӗ! — вӗсем: «Ах, варварлӑх! Ах, усал, тискер вӑхӑтсен каяшӗ-паяшӗ! Ах, тӑвана тӑван вӗлереслех!» — чакӑлтатма тытӑнаҫҫӗ ӗнтӗ халех.

И вот поверьте мне, поверьте! — воскликнула Шурочка, сверкая загоревшимися глазами, — сейчас же сентиментальные противники офицерских дуэлей, — о, я знаю этих презренных либеральных трусов! — сейчас же они загалдят: «Ах, варварство! Ах, пережиток диких времен! Ах, братоубийство!»

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Апат хатӗрлеме тытӑнаҫҫӗ пулас.

Очевидно, готовили на огне какую-то пищу.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Акӑ ӑна тата амӑшӗ те, Христофор атте те, Драницкая графиня та, Соломон та вилнӗ ҫынсем пек туйӑнма тытӑнаҫҫӗ.

Вообразил он мертвыми мамашу, о. Христофора, графиню Драницкую, Соломона.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Эсӗ ҫӳлтен пиншер те пиншер ҫул пӑхакан ҫӑлтӑрсемпе, ҫыннӑн кӗске пурнӑҫне ним вырӑнне те хуман ӑнланмалла мар тӳпепе, тӗксӗмлӗхпе куҫа-куҫӑн пӗччен тӑрса юлса вӗсен пӗлтерӗшне ӑнланма тӑрӑшатӑн та, вӗсем санӑн чунна хӑйсен чӗмсӗрлӗхӗпе пусса тӑма тытӑнаҫҫӗ; хамӑртан кашнинех тупӑкра кӗтекен пӗчченлӗх ҫинчен шухӑшлатӑн, пурнӑҫ пӗлтерӗшӗ сана ҫавна май ниҫта кайса кӗрейми хаяр та шелсӗррӗн туйӑнать…

Звезды, глядящие с неба уже тысячи лет, само непонятное небо и мгла, равнодушные к короткой жизни человека, когда остаешься с ними с глазу на глаз и стараешься постигнуть их смысл, гнетут душу своим молчанием; приходит на мысль то одиночество, которое ждет каждого из нас в могиле, и сущность жизни представляется отчаянной, ужасной…

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех