Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл мӗн хӑтланса ҫӳрени пирки нимӗн те пӗлмен ҫураҫнӑ хӗрӗ патне кай-ма тухнӑскер, хӑйӗн еркӗнӗпе юлташӗсен умӗнче, ҫав этем хӑна ҫуртӗнчи сӗтел хушшинче унта ҫула май кӗнӗ пӗр хӗрарӑма кӳрентересшӗнччӗ, чӑнахах питӗ кӑнттаммӑн кӳрентерчӗ.

В присутствии своей любовницы, приятелей, проезжая с попойки к ничего не подозревающей о его похождениях невесте, о чем похвалялся, публично унижая ее, тут же за столом этот человек захотел оскорбить и грубо оскорбил одну проезжавшую женщину.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Темӗнле этем, «Упа амипе» Гертонран ишсе тухнӑскер, мӗн пур таможньӑна чутах персе пӑрахман тенине илтрӗм.

Я слышал, что какой-то человек, который ехал на «Медведице» из Гертона, перестрелял чуть ли не всю таможню.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫак ӗҫ — ирӗксӗртен килсе тухнӑскер.

Он был вынужденным, этот поступок.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Яппун вӑрҫин вут-хӗмӗ витӗр тухнӑскер, ҫирӗп те вӑйлӑскер, ҫулӗпе те ҫитӗнсе ҫитнӗскер — ҫирӗм улттӑраччӗ вӑл ун чухне, — тӑнӑҫлӑ та шанчӑклӑ, хӑватлӑ ҫын пек курӑнатчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Кӑшт каҫӑртарах сӑмси кӑна ҫынни ку хамӑр пекскерех, чӑваш ялӗнченех тухнӑскер, пулнине аса илтернӗн туйӑнать…

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Санюк, хӑй те тинтерех кӑна мунча кӗрсе тухнӑскер, паян уйрӑмах ҫав тери таса, ӑшӑ, илӗртӳллӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Юрать-ха вӗсен хӗрӗ Улька, пӗлтӗр кӑна педтехникумран вӗренсе тухнӑскер, ялта учительре ӗҫлет.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Конвоир, хытанка питлӗ, шӑнӑрлӑ пысӑк алӑллӑ лӑп-лапрах салтак, ахӑртнех, хресчен ҫемйинчен тухнӑскер, тем шухӑшларӗ те килӗшсе пуҫне сулчӗ:

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫавӑнпа, патша ҫарӗнчех офицера тухнӑскер, Хӗрлӗ Ҫарта вӑл хӑвӑрт ӳссе пычӗ…

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл та пурнӑҫне синкерлӗ вӗҫлерӗ — Кашкӑр Алюшне ирӗксӗртен качча тухнӑскер, савнийӗ Хӗлимун Крапивин яппун вӑрҫинчен таврӑнсан, хуняҫи арманӗн пӗвине сиксе вилчӗ…

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Урал университетӗнчи журналистика факультетӗнчен вӗренсе тухнӑскер «Коммунизм ялавӗ» («Хыпар»), «Хресчен сасси», «Советская Чувашия» хаҫатсенче ӗҫленӗ, Чӑваш кӗнеке издательствин тӗп редакторӗн ҫумӗ пулнӑ.

Выпускница факультета журналистики Уральского университета работала в газетах «Знамя коммунизма» («Хыпар»), «Голос крестьянина», «Советская Чувашия», была заместителем главного редактора Чувашского книжного издательства.

Пултаруллӑ прозаикӑн тата поэтӑн бенефисӗ иртнӗ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/31120.html

Миша, ялхуҫалӑх академийӗнчен тин ҫеҫ вӗренсе тухнӑскер, мӑшӑрне кил-тӗрӗшӗнчи ӗҫсене тума ялан пулӑшатчӗ.

Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Тӗрмере ларса тухнӑскер.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Тӗрмере ларса тухнӑскер: алла-аллӑн тытӑнса утаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Саша Трубка, ҫырӑва хӑй тӗллӗнех вӗреннӗскер, аллӑ сакӑр ҫула ҫитиччен пурӑнса, пӗтӗм Россия тӑрӑх — тарҫӑ пулса та, выльӑхсем пӑхса та, стряпкӑра ӗҫлесе те, вӑрман пристанӗсенчи хура ӗҫпе тертленсе те — витӗрех тухнӑскер, пиллӗкмӗш ҫулта виҫӗ тӑван пиччӗшне ҫухатнӑскер, ҫийӗнчен тата тӗнче вӑрҫинче — икӗ ывӑлӗпе упӑшкине ҫухатнӑскер, — ку тарана ҫитсе ҫавах та хӑйӗн ни чӗрӗ чунне, ни вӑйне пӗтермен; халӗ те акӑ пин ҫынлӑ халӑх ушкӑнӗпе вӑл хӑйӗн тӑван ывӑлӗсемпе калаҫнӑ пекех ӑшӑ кӑмӑллӑн, пӗтӗм чӗринчен калаҫса тӑрать.

Саша Трубка, самоучкой выучившаяся грамоте, за свои пятьдесят восемь лет исходившая Россию и батрачкой, и скотницей, и стряпухой, и чернорабочей на лесных пристанях, потерявшая в пятом году трех родных братьев и в великую войну — двух сыновей и мужа, — не растратила ни свежести души, ни сил, и сейчас перед тысячной толпой говорила, как в сердечный час со своими сыновьями.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Эпӗ акӑ — вырӑс ҫынни, тӗп Раҫҫей халӑхӗ хушшинчен тухнӑскер…

Я вот — русский человек, из самой расейской гущи…

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Малти рете станица совечӗн членӗсем танлӑн тӑрса тухнӑ: председатель — кӑвакара пуҫланӑ лӗпсӗркке Попов, секретарӗ — дьякон Гремячев, хӗрлӗскер, сатур мужик, чӗркуҫҫи таран шнурласа янӑ австри штиблетне тӑхӑннӑ, тепри, Гурьев текенни — чӑлт кӑна — пӗтӗм формӑпа тухнӑскер, уссисене ункӑлатса пӗтӗрсе хунӑ.

В первом ряду стояли важно члены станичного совета: председатель — щуплый, седенький Попов, секретарь — дьякон Гремячев — рыжий, воинственный, мужчина, в шнурованных по колено австрийских штиблетах, и — навытяжку — по всей форме, в усах кольцами, — Гурьев…

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫывӑрмасӑр тӑртанса кайнӑ телеграфист, станцине чи юлашкинчен пӑрахса тухнӑскер, алӑкран карӑнса пӑхса сасартӑк аллипе сулла пуҫлать:

Опухший от бессонницы телеграфист, последним покидающий станцию, отчаянно вдруг замахал из дверей:

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тепӗр нимӗҫӗ, унта пырса тухнӑскер, старик-рабочин ҫурӑмне штык чиксе лартрӗ.

Другой немец, подскочивший сбоку, воткнул рабочему в спину штык.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ку япала пирӗншӗн кӗтмен ҫӗртен сиксе тухнӑскер пулмарӗ.

Это не было для нас неожиданностью.

«Вилӗм ӑстине» аркатса тӑкни // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.