Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

таять (тĕпĕ: тай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Христофор атте, сарлака ҫунатлӑ шӗлепкине тытса, такама яланхи пек ҫемҫен те кулкаласа мар, хисеплӗн те чыслӑн пуҫ таять — пӗрре те килӗшмест ӑна ҫапла хӑтланни.

О. Христофор, держа широкополый цилиндр, кому-то кланялся и улыбался не мягко и не умиленно, как всегда, а почтительно и натянуто, что очень не шло к его лицу.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ман карчӑк халӗ сакӑр пӑт таять пулсан, вунтӑххӑрта ун виҫи… — Старик куҫне чарса, тӳтисене шухӑшлӑн мӑклаттарчӗ, вара татӑклӑн: — Вун пилӗк пӑтран пӗртте кая пулман, тупа та турӑшӑн суймастӑп! — тесе хучӗ.

Ежели сейчас в моей старухе добрых восемь пудов будет, то в девятнадцать лет в ней было… — Старик задумчиво пожевал губами, подняв глаза вверх, и решительно закончил: — Никак не меньше пятнадцати пудов, истинный бог — не брешу.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫын мӗнпур тискер кайӑксене хӑратрӗ, тигрсем клетка ӑшнелле, таҫта шалалла лӑпкӑн чупса кӗрсе каяҫҫӗ, унӑн ӗнтӗ, тарланӑскерӗн, паянлӑха чӗрӗ юлнипе ҫырлахнӑскерӗн, шурса кайнӑ тутисем кулаҫҫӗ, хӑй, тутисем чӗтреннине пытарас тесе, пӑхӑр питлӗ ушкӑна, турра пуҫҫапнӑ пек, пуҫ таять.

Человек напугал всех зверей, и тигры мягко убегают куда-то в глубину клетки, а он, потный и довольный тем, что сегодня остался жив, улыбается побелевшими губами, стараясь скрыть их дрожь, и кланяется медному лицу толпы, кланяется ей, как идолу.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Вӑл сӑхсӑхса илсе тухтӑр пулнисене хисеплесе пуҫне таять.

Она крестится и почтительно кланяется эскулапствующему.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Кантӑк умӗнчи ҫинҫешке хурӑн ҫилпеле авӑнса такама пуҫ таять, унӑн ҫӑмӑл тумтирӗ витӗр хӗвел ҫути курӑнать.

За окном на ветру кланялась кому-то тоненькая березка, и солнце просвечивало сквозь ее легкую одежду.

35-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара Захара калатӑп: вӑл мана ҫӗре ҫити пуҫ таять те савӑннипе кӑшкӑрса ярать, ӑна ҫирӗм пилӗк тенкӗ паратӑп. Анисья килсен, манӑн алӑсене тытса чуптума тытӑнать; ӑна вунӑ тенкӗ паратӑп… унтан… унтан, савӑннипе пӗтӗм тӗнче илтмелле хытӑ кӑшкӑрса яратӑп, ҫавна илтсен: «Обломов телейлӗ, Обломов авланать», тейӗ тӗнче.

Потом скажу Захару: он поклонится в ноги и завопит от радости, дам ему двадцать пять рублей. Придет Анисья, будет руку ловить целовать: ей дам десять рублей; потом… потом, от радости, закричу на весь мир, так закричу, что мир скажет: «Обломов счастлив, Обломов женится!

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Терентий хулӑн питҫӑмартисене хӑпартрӗ, вӑтаннӑ пек пулса, вӑл пур еннелле те хисеплӗн пуҫ таять, аллинчи тӳмеллӗ картузӗпе сулать.

Терентий надул толстые щеки и с застенчивой важностью раскланивался на все стороны, размахивая картузиком с пуговичкой.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сӑмси айне ҫыхнӑ якорь хумсене пуҫ таять.

Якорь под бушпритом кланялся волне.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл авӑна-авӑна, тӗрлӗ еннелле пуҫ таять.

Он широко кланялся в разные стороны.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Грушницкий хӑйӗн шайкипе кашни кун трактирте шавлать, мана вӑл сайра хутра ҫеҫ пуҫ таять.

Грушницкий с своей шайкой бушует каждый день в трактире и со мной почти не кланяется.

Июнӗн 10-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Илтнӗччӗ эпӗ ҫапла, шапсугсен сылтӑм флангӗнче темӗнле Казбич, хӑюллӑскер, пур тетӗҫ, вӑл, имӗш, хамӑрӑннисем персе тӑнӑ вӑхӑтра та хӑйӗн хӗрлӗ бешмечӗпе ҫав таврашрах утса ҫӳренӗ пулать, пульӑ ҫывӑхран шӑхӑрса иртсен, вӑл питӗ те хисеплӗн пуҫне таять, тет; анчах пӗлме ҫук, вӑлах-ши вара!..

Слышал я, что на правом фланге у шапсугов есть какой-то Казбич, удалец, который в красном бешмете разъезжает шажком под нашими выстрелами и превежливо раскланивается, когда пуля прожужжит близко; да вряд ли это тот самый!..

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Карелирен илсе килнӗ гранит плити икӗ метра виҫӗ метр лаптӑкӑш, 7 тонна ытла таять.

Привезенная из Карелии гранитная плита имеет размер два на три метра и весит более семи тонн.

Сӑтӑрҫӑсем Хӗрлӗ тӳремри плита ҫинчен чӑваш символӗсене вӑрлаҫҫӗ // Ирӗклӗ сӑмах. Ирӗклӗ сӑмах

Вӑтам ҫемье 2 кг яхӑн таять, 7-8 рамка йышӑнать.

Куҫарса пулӑш

Тимлӗ хатӗрлесен тӗрӗс-тӗкел хӗл каҫӗ // Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх. «Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх», 2016.09.29, 38№

Ҫирӗп ҫемьене пуҫтарсан 2,5 кг таять, ҫемьери хуртсем вӗллери тӑхӑр рама хушшине йышӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Тимлӗ хатӗрлесен тӗрӗс-тӗкел хӗл каҫӗ // Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх. «Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх», 2016.09.29, 38№

Хӳри шурӑ, кӗске, хӑй 4-7 килограмм таять.

Куҫарса пулӑш

Хыр тӑррине хӑпарса шутланӑ // Юрий МИХАЙЛОВ. «Хыпар», 2016.06.03, 84-85№

Ҫак кун хевтеллӗ ырӑ чунсене мӗн пур арҫын пуҫ таять.

Куҫарса пулӑш

Хĕрарăм – пурнăç, чĕрĕлĕх Турри // ЮРИЙ ЛИСТОПАД. «Тӑван Ен», 15-16№, 2016.03.02-10

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех