Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татма (тĕпĕ: тат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакӑн пек предани пур: парфянсен патши Красӑн пуҫне касса татма хушнӑ та ун ҫӑварне шӑратнӑ ылттӑн яма каланӑ: «Тӑран ӗнтӗ, пурӑннӑ чухне эсӗ ҫак металлшӑн пит ҫуннӑ», — тенӗ.

Куҫарса пулӑш

Авалхи Римри тата Авалхи Грецири ятсемпе сӑмахсене ӑнлантарса пани // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 315–330 с.

Предани тӑрӑх, пирӗн эрӑччен VII ӗмӗрте, Рим кӳршӗри Альва-Лонга хулипе вӑрҫнӑ чухне, тавлашӑва пӗрерӗн ҫапӑҫнипе татма йышӑннӑ.

Куҫарса пулӑш

Авалхи Римри тата Авалхи Грецири ятсемпе сӑмахсене ӑнлантарса пани // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 315–330 с.

Маруся ӑна татма юрамасть, терӗ.

Маруся сказала, что нельзя рвать.

Абрикоссемпе панулмисем ҫинчен // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Вӑрманта ӑна никам та сутмасть, вӑл вӑрманта ӳсет, мӗн чухлӗ татас тетӗн, ҫавӑн чухлӗ татма пулать.

Она в лесу прямо растёт, и можно рвать, сколько хочешь.

Эпир ҫырла татни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Кунта татма юрать.

Здесь можно рвать.

Эпир ҫырла татни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

— Ҫырла татма вӗрен-ха эппин.

Дядя говорит: — А ну, сорви ягодку.

Эпир ҫырла татни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

«Ҫук, Демьян Демьянович! Ун пек ӗҫ мар ку, — терӗ Иван Иванович мӑнаҫлӑн, яланхи пекех килӗшӳллӗ, «ӑна килӗшӳпе татма ниепле те май килмест. Сыв пулӑр! Эсир те сыв пулӑр, господасем!» терӗ вӑл ҫавӑн пекех мӑнаҫлӑн, пурин ҫине те ҫаврӑнса пӑхса: «Хамӑн прошени кирлӗ пек пурнӑҫа кӗрессе шанатӑп», терӗ те, пӗтӗм присутствие тӗлӗнтерсе, тухса кайрӗ.

— Нет, Демьян Демьянович! не такое дело, — сказал Иван Иванович с важностию, которая так всегда шла к нему, — не такое дело, чтобы можно было решить полюбовною сделкою. Прощайте! Прощайте и вы, господа! — продолжал он с тою же важностию, оборотившись ко всем, — надеюсь, что моя просьба возымеет надлежащее действие, — и ушел, оставив в изумлении все присутствие.

IV сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

— Ҫук, эпӗ сирӗн деспотла законӑрсене пӑсма, сирӗн тӳсме ҫук ылттӑн сӑнчӑрӑрсене татма тӑрӑшакан хӗрарӑм ҫеҫ; эсир, тӗнчене ҫӗнтерекенсем, вӗсемпе хӑвӑр хӗрарӑмӑрсене алӑ-ураранах ҫыхса лартрӑр!

— Нет, я только женщина, которая решила нарушить ваши деспотические законы, ваши глупые предрассудки, освободиться от цепей, которыми вы, победители мира, связываете ваших женщин по рукам и по ногам!

VIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Хӑйӗнпе ҫавӑн пек вӑрахчен туслӑ пурӑннине пӑхмасӑрах, вӑл ман пуҫӑма чӑх пуҫне пӑрса татнӑ пек… татма пултарать…

И при всей дружбе, которая меня связывает с ним столько лет, я знаю, что он вполне способен свернуть мне голову, как курице…

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Пӗр гладиаторӗ ҫеҫ каҫхи апатпа эрехшӗн тӳлесе татма тӑрса юлчӗ.

Один гладиатор остался, чтобы расплатиться за ужин и вино.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вӑхӑчӗ ҫитмесӗр татма юраманран ҫеҫ.

Просто раньше времени рвать нельзя.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Загорулько юлташӑн танкӗ вара вӑрҫӑра йӗплӗ пралуксене татма питӗ юратнӑ.

Танку товарища Загорулько очень нравилось на войне рвать колючую проволоку.

Ӑслӑ танк // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Вӑл яланах пӗрре касса татма хӑнӑхнӑ, анчах кӑна ҫичӗ хут виҫсе пӑхнӑ хыҫҫӑн тунӑ.

Он привык отрезать только один раз, но зато после семикратной примерки.

1. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Вӑл питех те пысӑк хыр йӗкелӗ патне шуҫса пычӗ те унӑн аврине шӑлпа ҫыртса татма пуҫларӗ.

Он добрался до здоровенной шишки и начал перекусывать стебель, на котором она висела.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл кӑткӑ йӑви патне вӗҫтерсе кӑткӑсене вӑратрӗ те, тӑватӑҫӗр кӑткӑна Буратино ҫакӑнса таракан вӗрене кӑшласа татма ячӗ.

Он кинулся к муравейнику, лаем разбудил всё население и послал четыреста муравьев перегрызть верёвку, на которой висел Буратино.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хӑранипе вӑл, Буратинона хӑй хыҫӗнчен сӗтӗрсе пусма айнелле ӗмӗлке пек сирпӗннӗччӗ, анчах вӑл йывӑҫран тунӑ ача иккенне курчӗ те, — каялла ҫавӑрӑнса, урса кайнӑ пекех унӑн мӑйне кӑшласа татма пикенчӗ.

С испугу она, как тень, кинулась под лестницу, волоча Буратино, но увидела, что это всего-навсего деревянный мальчишка, — обернулась и с бешеной злобой набросилась, чтобы перегрызть ему горло.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ларсан-ларсан, хурӑн ҫырли татма пӗшкӗннӗн, леш хайхи ханттарӗ мӑр-мӑр кушакла, туту ҫывӑхӗнчех ҫулланнӑ-тӑр…

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тепри тӳрӗ те ӑслӑ кӗнекесен святой сывлӑшӗ ӑшне кӗрсе тухнӑскер, куллен-кун пулакан хӑрушӑ япаласен ҫӗнтерӳллӗ вӑйне астуса тӑрса, ҫав вӑй ҫӑмӑллӑнах унӑн пуҫне татма пултарнине, вараланчӑк ура тупанӗпе пусса чӗрине лапчӑтса хума пултарнине сисетчӗ, вара кирек мӗнле тавлашма та, ҫапӑҫма та хатӗр пулса, ват шӑлӗсене ҫыртса, чышкисене чӑмӑртаса пит хыттӑн хирӗҫ тӑратчӗ.

Другой, крещенный святым духом честных и мудрых книг, наблюдая победную силу буднично страшного, чувствовал, как легко эта сила может оторвать ему голову, раздавить сердце грязной ступней, и напряжен но оборонялся, сцепив зубы, сжав кулаки, всегда готовый на всякий спор и бой.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Казак урайне кайса ларчӗ, ӑна ҫавӑнтах ӳкерчӗҫ те алшӑллисемпе ҫыхса пӑрахрӗҫ, вӑл тискер кайӑк пекех шӑлӗсемпе алшӑллисене ҫырта-ҫырта татма пуҫларӗ.

Казак сел на пол, его тотчас опрокинули и связали полотенцами, он стал грызть и рвать их зубами зверя.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӗсем мана хӑлхасене те татма пулать тесе кӑтартса пама хӑтланатчӗҫ, анчах унпа мана ӗнентерейместчӗҫ, эпӗ вара хам ҫиеле тухнӑшӑн хӗпӗртесе: — Ҫапах та хӑлхасене татса илмен-ха! — теттӗм.

Они пытались доказать мне, что уши тоже можно рвать, но это не убеждало меня, и я с торжеством говорил: — А всё-таки уши-то не оторваны!

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех